Πρωινό. Χαζεύεις τις ξύλινες ψαρόβαρκες στο Γαύριο. Κομμάτια μιας εποχής που έφτασαν μέχρι σήμερα κρατώτας και κάτι από τις μνήμες της. Ωραία, μεγάλα, ξύλινα σκαριά. Αλλα και μικρές, καμπυλωτές, πολύχρωμες ψαροπούλες. Όλες μαζί σε μια γωνιά του μικρού λιμανιού. Σα να κάνουν παρέα (φωτ. Εν Άνδρω). 

Κάποιες τις έχεις ξαναπροσέξει. Άλλες απορείς πως δεν τις είχες ξεχωρίσει. Όπως τραβάς φωτογραφίες σκέφτεσαι: αυτή πρέπει να την ξέρεις είναι του Συρίγου. Η προηγούμενη ήταν του Τζοάνου. Κάθε ψαρόβαρκα και κάτι από την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη της. Να μην πω εραστή της. Γιατί πρέπει να ΄χεις έρωτα για να ψαρεύεις με αυτά τα παλιά γοητευτικά καμπυλωτά ξύλινα σκαριά. Στο Γαύριο όλοι κι όλοι είναι 10-12 που κάνουν αυτή τη δουλειά... (φωτ. Εν Άνδρω).

Λιτές, απλές, καμπυλωτές. Σαν παιδικά παιχνίδια. Σαν σκίτσα μικρών παιδιών αφημένα έτσι πάνω στην θάλασσα.  Με το κλασικό κουβούκλιο και το μηχάνημα για να τραβά τα δίχτυα. Κάτι σαν "βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι..." που λέγαμε παιδιά (φωτ. Εν Άνδρω).

Μερικές ξεχωρίζουν με τα χρώματα. Εδώ κυριαρχεί το μπλε-άσπρο. Πιο πάνω κυριαρχούσε εντελώς το λευκό. Κάθε βάρκα και κάτι από τον χρωματικό κόσμο του ιδιοκτήτη της. Εδώ δεν υπάρχει το βιομηχανικό χρώμα της εταιρείας που την έφτιαξε. Εδώ υπάρχει η χειροτεχνική αντίληψη του κατασκευαστή και η χρωματική άποψη αυτού του ψαρά (φωτ. Εν Άνδρω).

Εδώ μια στο κόκκινο. Λίγο κουρασμένη και ατημέλητη. Σαν κοπέλα που ξέχασαν να την περιποιηθούν. Παρόλα αυτά διατηρεί την γοητεία της (φωτ. Εν Άνδρω).

 Κατά την βάρκα και ο κυβερνήτης της. Ατημέλητος, χαμογελαστός ξεπροβάλει από το κουβούκλιο. Ποζάρει καλημερίζοντας μας... (φωτ. Εν Άνδρω).

Όλες μαζί παρέα. Αυτές και οι μνήμες που κουβαλάνε.... (φωτ. Εν Άνδρω).

¨Μια παρέα και οι ψαράδες στην παραλία... Χαμογελαστοί και ρωτάνε: "θα μας βάλεις στο site;"  "Φυσικά" απαντώ. "Θα είστε πρωταγωνιστές εσείς και οι βάρκες σας της δικιάς σας ιστορίας. Καθένας και η ιστορία του. Κι εμείς είμαστε εδώ να τις αφηγούμαστε..."  (φωτ. Εν Άνδρω).

Φορτώνοντας τα κιβώτια με τα ψάρια μέσα στον πάγο στο αυτοκίνητο για να πάνε την παραγγελία. Ο Πέτρος ρίχνει μια ματιά μπας και πάρει για το σπίτι. Από την παραγωγή στην κατανάλωση! Πάντα έτσι γινόταν δίπλα στις ψαρόβαρκες του λιμανιού.. Ξέρω ανθρώπους (ο ναυτικός πατέρας μου κι ο κυρ-Νίκος ο πεθερός μου υπήρξαν από αυτούς), που χρόνια πήγαιναν κάθε πρωί μια βόλτα στις μικρες "σκάλες" της περιοχής τους, είτε για να αγοράσουν "κάτι φρέσκο" είτε για να χαζέψουν την όλη διαδικασία (φωτ. Εν Άνδρω).

Κλασική σκηνή: φτιάχνοντας τα δίχτυα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Μια τελευταία ματιά... (φωτ. Εν Άνδρω).

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"