Η μαρμάρινη πινακίδα στον μύλο του Κορθίου που δημοσιεύσαμε πριν λίγο καιρό προσέλκυσε την προσοχή αρκετών αναγνωστών που ρώτησαν τι συνέβη στον Όρμο εκείνη την μοιραία μέρα της 13ης Νοεμβρίου 1945. Ψάξαμε, ρωτήσαμε και στο τέλος βρήκαμε τον Κώστα Τζιώτη, παλιό κάτοικο Όρμου που ήξερε από τον πατέρα του Παναγιώτη την τρομερή ιστορία που αποτυπώνεται στην πινακίδα του μύλου.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ   Στη Νορβηγία και στη Σουηδία αγαπάνε τα πλοία και την ιστορία τους. Τα συντηρούν και τα διατηρούν όσο μπορούν. Κι όταν πια δεν μπορούν τα κάνουν ότι σκεφτεί κανείς: από νεανικούς ξενώνες μέχρι εστιατόρια, από τουριστικά σκάφη μέχρι παραθαλάσσια μνημεία στα λιμάνια τους. Μερικά όμως τα έχτισαν μέσα σε μουσεία και τα έκαναν τεράστια μουσειακά εκθέματα. Επισκεφθήκαμε δύο από αυτά τα μουσεία: ένα στην Στοκχόλμη κι ένα στο Όσλο. Παρακάτω περιγράφουμε με την βοήθεια των οδηγών των μουσείων τρεις απίστευτες ιστορίες. Η πρώτη η σουηδική ιστορία ξεκινά με ένα εθνικό φιάσκο το 1628 με την βύθιση με το ξεκίνημα του το μεγαλύτερου πλοίου της εποχής έξω από το λιμάνι της Στοκχόλμης. Οι δύο επόμενες, οι νορβηγικές, ολοκληρώνονται με δύο θρυλικές επιτυχίες του Ρόαλντ Αμούνσδεν μεταξύ 1906 και 1912 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Η ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΗΣ  Το κάστρο της Στοκχόλμης όπως φαίνεται από το πλοιάριο της συγκοινωνίας Η «πόλη ανάμεσα στις γέφυρες», αυτό σημαίνει το όνομα της Στοκχόλμης. Κι το διαπιστώνεις περπατώντας στις γέφυρες που ενώνουν το νησάκι της παλιάς πόλης με τη νέα πόλη. Η πόλη είναι χτισμένη σε 14 νησιά στην είσοδο της λίμνης Μαλάρεν. Χρειάζεται μια μικρή κρουαζιέρα στο αρχιπέλαγος που εκτείνεται μέχρι το Βάξχολμ, την πρωτεύουσα του αρχιπελάγους, ώστε να διαπιστώσεις πως η πόλη και τα δεκάδες μικρά νησιώτικα προάστια της μοιάζουν με μια μεγάλη καταπράσινη «Βενετία του Βορρά» όπως την λένε συχνά. Μια πόλη στην οποία οι κάτοικοι και οι επισκέπτες ταξιδεύουν γύρω από την πρωτεύουσα με κάθε είδους πλοιάριο. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Δεν είναι πίνακας είναι η πρώτη εικόνα που αντικρύσαμε από αίθουσα του δημαρχείου στο λιμάνι του Όσλο... Η πρώτη εικόνα από το παράθυρο του δημαρχείου του Όσλο - που έφτασα λίγο πριν το μεσημέρι - ήταν ένα υπέροχο τρικάταρτο των αρχών του 20ου αιώνα. Η τελευταία εικόνα που θυμάμαι πριν 30 χρόνια από το λιμάνι του Όσλο ήταν το ίδιο τρικάταρτο δεμένο στην προβλήτα. Αυτή τη φορά το τρικάταρτο απέπλεε αργά μέσα σε ένα σκηνικό καταρτιών. Στη μέση την παλιά καμπάνα της προβλήτας που κάποτε προειδοποιούσε για την ταχύτητα της κακοκαιρίας. Τώρα στέκει κι αυτή μέρος των μνημών ενός μικρού, αλλά γενναίου ναυτικού έθνους του Βορρά. Ο καιρός συννεφιασμένος. Ελαφρό ψιλόβροχο και σχεδόν άπνοια. Μια καθαρά νορβηγική εικόνα που λες και βρήκε από κάποιον πίνακα από αυτούς που είναι στο ναυτικό μουσείο αυτής της χώρας με τη μεγάλη ναυτική παράδοση, που πάει πίσω χίλια και πλέον χρόνια...

Του Κωνσταντίνου Βλάχου Αναδημοσίευση: CNN Greece (Έζησα σε πολλά μέρη του κόσμου σπουδάζοντας κι εργαζόμενος. Ένα από αυτά ήταν η Βρετανία. Βρέθηκα στην Αγγλία ως μεταπτυχιακός φοιτητής κι εκτιμώ πολλά στην χώρα αυτή: τα πανεπιστήμια της, αλλά και το ποδόσφαιρο της. Αγαπώ τους Σκωτσέζους και ιδίως τους Ιρλανδούς, με τους οποίους έζησα. Θυμάμαι τον αείμνηστο συνδικαλιστή των ανθρακωρύχων Μικ ΜακΓκάχυ στο Εδιμβούργο και τον εργατικό βουλευτή Τόνυ Μπεν στην Αγγλία. Όμως βρέθηκα και στην Κύπρο πολλές φορές. Τόσο δημοσιογραφικά (αποστολή το 2004 για το δημοψήφισμα), αλλά και ως καθηγητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (2011-2013). Και συνδέθηκα στενά κι εκεί με σημαντικούς ανθρώπους, όπως τον βουλευτή Νίκο Κουτσού και τον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, τον συγγραφέα κι εκδότη Παύλο Παύλου και τον καθηγητή Κώστα Γουλιάμο. Τόσο στην Αγγλία όσο και στην Κύπρο πήγα σε πάρα πολλά μέρη. Όμως σε ένα μέρος της Κύπρου, που αφορά και τα δύο νησιά, δεν είχα το κουράγιο να επισκεφθώ: Ήταν τα "φυλακισμένα μνήματα". Έχουν και οι συγκινήσεις τα όρια τους... Με αυτές τις σκέψεις και για τα δύο νησιά - με τα οποία έχω δεσμούς - έκανα την σημερινή αναδημοσίευση/ανάρτηση από το CNN Greece στο Εν Άνδρω όπου αναδεικνύεται μια από τις πιο μελανές σελίδες της Ελισάβετ. Ο πολιτισμός των ανθρώπων έχει ως συστατικό στοιχείο τη μνήμη. Και η μνήμη δεν δικαιώνει τους νεκρούς πάντα και για όλα. Θεωρώ, λοιπόν, πως ο απαγχονισμός του 18χρονου μαθητή Ευαγόρα Παληκαρίδη είναι ένα τεράστιο ηθικό κρίμα στο λαιμό της τότε 30χρονης Ελισάβετ, που δεν έκανε τον κόπο ούτε να απαντήσει στην έκκληση για χάρη – ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ.) 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Την πρώτη φορά που φτάσαμε στο ναυάγιο της Βόρης ήταν το 2015. Ταξιδεύαμε με το πλοιάριο του Life σε μια αποστολή στο Μικρογιάλι με στόχο την παρατήρηση της άγριας ζωής. Από εκείνη τη διαδρομή δημοσιεύουμε παρακάτω δύο φωτογραφίες του ναυαγίου το 2015. Την δεύτερη φορά ήταν σε αποστολή του γαλλογερμανικού ευρωπαϊκού τηλεοπτικού δικτύου ARTE το φθινόπωρο του 2017. Στόχος να αποτυπώσουμε τα ναυάγια της Άνδρου. Παρακάτω δημοσιεύουμε δύο ακόμα φωτογραφίες και από αυτή την αποστολή. Την τρίτη φορά ήταν εφέτος - Σεπτέμβριος του 2022 - σε μια διαδρομή από τη Βουρκωτή στη Βόρη στις 6/9/22. Αυτό που είδαμε μάς εξέπληξε. Το ναυάγιο είχε πλέον διαλυθεί εντελώς...

  Ανδριώτικο "μπρίκι" κατασκευής 1847 στη Σύρο (φώτο: Ιστιοφόρα της Άνδρου).   (Το γράμμα του αναγνώστη εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μια ακόμα οικογενειακή ιστορία της Άνδρου στενά συνδεδεμένη με τις διαδρομές του νησιού μας στον χρόνο και στον χώρο. Μια ακόμα ιστορία προσώπων, επαγγελμάτων, διαδρομών, που σχετίστηκαν άμεσα με τις διαδρομές της Άνδρου. Από τα ιστιοφόρα του 1857 μέχρι την Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα όπου άνθησε οικονομικά λόγω και της ναυτιλίας σημαντική ανδριώτικη παροικία.

Στη Μήλο βρέθηκε την Τετάρτη 17 Αυγούστου 2022 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναχράντου της Άνδρου Αρχιμ. Ευδόκιμος.

Πύργος Αγίου Πέτρου, Ελληνιστικοί Χρόνοι, φωτογραφία Γερμανικού Ινστιτούτου 1903 «Αντέχοντας στον χρόνο. Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού στα 3.500 χρόνια της καταγεγραμμένης Ιστορίας του» Καϊρειος Βιβλιοθήκη-Σύλλογος Φίλων της Καϊρείου Βιβλιοθήκης  Πέμπτη 18 Αυγούστου, στις 20.30 - Ανοιχτό Θέατρο Χώρας