Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου

Με την άμμο φευγάτη είναι φυσιολογική η κατάρρευση του πεζοδρομίου από τα κύματα (φωτο: Χ. Παπαϊωάννου) 

Οι εικόνες από την κατεστραμμένη παραλία στο Μπατσί, προκαλούν θλίψη και θυμό. Το ωραιότερο κομμάτι του χωριού, που είναι-για μένα -το πιο γραφικό σε όλο το νησί, το πήρε η θάλασσα. Εδώ και καιρό η αμμουδιά είχε σχεδόν εξαφανιστεί και το πεζοδρόμιο ήταν σαθρό και επικίνδυνο ,αφού τα κύματα έπεφταν και έσκαβαν κάτι πέτρες ,που οι «αρμόδιοι» είχαν ονομάσει θεμέλια.

Σ αυτή την παραλία μάθαμε να κολυμπάμε. Και πριν από μας, οι γονείς μας. Αν κοιτάξει κάποιος παλιές φωτογραφίες, θα δει ότι το περιβάλλον, από το Καντούνι μέχρι την άλλη άκρη: ποτέ δεν είχε αλλοιωθεί.

Ποτέ, μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπος, έβαλε το χέρι του, κόντρα στη φύση…

Στο όνομα του τουρισμού και της εξέλιξης, κάποιοι εντελώς άσχετοι, ονειρεύτηκαν, να δημιουργήσουν «αλιευτικό καταφύγιο». Καλή η πρόθεση. Αλλά… χωρίς προδιαγραφές, χωρίς γνώσεις, χωρίς εμπειρία, χωρίς προγραμματισμό.

Αγνόησαν τις καιρικές συνθήκες, την ιδιαιτερότητα της περιοχής, και κυρίως τους σοφούς ντόπιους αλιείς και ναυτικούς: ούτε καν ζήτησαν τη γνώμη τους. Ακόμα θυμάμαι εκείνο τον υπέροχο άνθρωπο τον έμπειρο ψαρά Δημήτρη Μαρινάκη, που μου έλεγε βλέποντας την εξέλιξη του «έργου» ότι όπως στήνεται ο κυματοθραύστης, η παραλία θα αδειάσει από άμμο στο κέντρο και η θάλασσα χτυπώντας στο τεχνητό εμπόδιο θα μπαίνει «ζωντανή» και με περισσότερη ορμή. Είχε προβλέψει, ότι ολόκληρη η αμμουδιά θα μεταφερθεί στα άκρα. Όπως και έγινε…

Και ακόμα πιο φυσιολογική και η κατάρρευση του δρόμου από τα κύματα (φωτο: Χ. Παπαϊωάννου) 

Ένας απλός άνθρωπος που έζησε όλη του τη ζωή στο Μπατσί και το αγάπησε, έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στους επιστήμονες του ΕΜΠ και στους υπόλοιπους ημιμαθείς και καιροσκόπους. Κανείς όμως δεν είχε ζητήσει τη γνώμη του. Όπως κανείς δεν ρώτησε τους και τους ντόπιους μηχανικούς .

Η υποτυπώδης μαρίνα στο Μπατσί, είναι όλη στημένη λάθος και έχει ένα σωρό κακοτεχνίες. Ουδέποτε έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τουριστική αναβάθμιση του τόπου, αφού σε ελάχιστα σημεία προστατεύει τα σκάφη. Άλλωστε, εκεί που βρίσκονται τα καταστήματα, οι καφετέριες και τα εστιατόρια και κτυπάει η καρδιά του χωριού, κανείς δεν προέβλεψε να  δένουν τα ιστιοπλοϊκά η τα άλλα τουριστικά πλοία, γιατί τα νερά… είναι ρηχά και μπορεί να… βουλιάξει η προκυμαία!

Αστείες δικαιολογίες. Η κανείς ένα ολοκληρωμένο έργο, η καθόλου.

Οτιδήποτε άλλο ,είναι ελληνικό πασάλειμμα και το αποκορύφωμα του άρπα-κόλα.

Εδώ όμως υπάρχουν ευθύνες και μάλιστα σοβαρές. Ποιος «εγκέφαλος» ενέκρινε την κατασκευή πεζοδρομίου από την κάτω πλευρά του δρόμου και μάλιστα χωρίς στέρεα θεμέλια ,πάνω στη θάλασσα. Βάσει ποιας μελέτης έγινε, ποιος μηχανικός την υπέγραψε, πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν. Ποιος ζήτησε ευθύνες από τους καθηγητές του ΕΜΠ που σχεδίασαν το καταφύγιο, το οποίο μετά την  ατυχή κατασκευή του ,κατάστρεψε έναν όρμο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Ο δρόμος πλέον χρειάζεται νέο σχεδίασμα και υποδομή (φωτο: Χ. Παπαϊωάννου)

Αν θέλουμε ν’ αλλάξει η Άνδρος και η νοοτροπία μας, ποτέ δεν είναι αργά. Η νέα δημοτική αρχή, έχει υποχρέωση να ξανανοίξει τον φάκελο του έργου. Να μη δειλιάσει, ούτε να συγκαλύψει .Να κατονομάσει και να καταγγείλει τους υπεύθυνους της καταστροφής και να ζητήσει - ακόμα και σήμερα, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι Ανδριώτες γι αυτό τους ψήφισαν. Για να φανούν αποφασιστικοί και αποτελεσματικοί στα δύσκολα. Όχι επιείκεια στην επαγγελματική ανεπάρκεια - αν αποδειχθεί - και στην οικολογική καταστροφή.

Η νέα δημοτική αρχή έχει και μια ακόμα υποχρέωση. Να αποκαταστήσει άμεσα τις ζημιές και να προστατεύει τον τόπο από μελλοντικές καταστροφές. Νοτιάδες 10 και 11 μποφόρ θα ξαναζήσει η Άνδρος. Όπως και στο παρελθόν. Μόνο που παλιά η χρυσή αμμουδιά δεν έπαθε τίποτα, γιατί τότε οι άνθρωποι είχαν περισσότερο μυαλό…