Το SupperFerry II μπαίνοντας στο λιμάνι του Γαυρίου αντικαθρεφτίζεται στη νυχτερινή θάλασσα

Ανάμεσα στην ερημιά και στην επιστροφή. Ανάμεσα στη σιωπή και στην γαλήνη. Ανάμεσα στο απόγευμα και στη νύχτα. Τέσσερις φωτογραφίες από αναγνώστες/φίλους του «εν Άνδρω» που μιλάνε για μια άλλη Άνδρο. Μια Άνδρο φευγάτη. Το καλοκαίρι έχει φύγει. Όμως το φθινόπωρο δεν λέει να έρθει.

Η πρώτη φωτογραφία δείχνei το SuperFerryII να δένει στο Γαύριο σ’ ένα τοπικό βραδινό δρομολόγιο στην ακύμαντη θάλασσα. Η δεύτερη δείχνει την Χώρα εντελώς έρημη το απόγευμα. Η τρίτη μερικά σπάνια προϊστορικά κρινάκια σαν αυτά που φύονται μόνο στην παραλία του Αγίου Πέτρου στο Γαύριο.

Η Χώρα το απόγευμα της 9ης Σεπτεμβρίου. Πιο άδεια από ποτέ...

Η Άνδρος το φθινόπωρο μοιάζει απόμακρη και άδεια. Ανάμεσα στην αναμονή και στην εγρήγορση. Αναμονή για το πανηγύρι του Άνω Γαυρίου στις 17 Σεπτεμβρίου που έρχεται τις επόμενες μέρες και εγρήγορση για το σπάνιο προϊστορικό κρινάκι, παγκράτιο το παράλιο (Pancratiummaritimum), που φύεται σε πολύ λίγα μέρη στην Ελλάδα και την Άνδρο μόνο στην παραλία του Αγίου Πέτρου. 

Αυτά τα μοναδικά προϊστορικά κρινάκια υπάρχουν μόνο στην παραλία του Αγίου Πέτρου  

Ας προσέξουμε λίγο περισσότερο αυτά τα σπάνια κι όμορφα κρίνα που έχει αυτή γη και τα οποία δεν ζητάνε πολλά. Ούτε καν νερό. Μόνο να μην τα πατάμε και να μην τα ξεριζώνουμε…  

«εν Άνδρω»