Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου

 

Ο δρόμος προς το δημοφιλές Βιτάλι. Χωματόδρομος με προβλήματα... (φωτο: Έν Άνδρω).

Σε μια Άνδρο που φέτος το καλοκαίρι γνωρίζει… «ημέρες δόξης λαμπρές» από πλευράς τουρισμού, υπάρχει ένα πρόβλημα - προϊόν αμέλειας ή αδιαφορίας - που προκαλεί γκρίνια, κακές κριτικές και αποτελεί τροχοπέδη στους εκατοντάδες επισκέπτες του νησιού, να γνωρίσουν όλες τις ομορφιές του τόπου.

Ο λόγος για την κακή έως άθλια κατάσταση σχεδόν ολόκληρου του επαρχιακού δικτύου, που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του επικίνδυνου, για όσους αποφασίσουν να κάνουν μια «εξόρμηση» κυρίως σε κάποιες από τις δημοφιλείς βόρειες παραλίες.

Οι δρόμοι γύρω από το Βιτάλι. Χωματοδρόμοι στην τύχη τους... (φωτο: Εν Άνδρω). 

Παράδειγμα, η τελευταία στροφή πριν τα Άχλα, που ο οδηγός του αυτοκίνητου πρέπει να κάνει δύσκολη μανούβρα με την χαράδρα να χάσκει από κάτω για να φτάσει στον … «επίγειο παράδεισο» με την πανέμορφη αμμουδιά και την κρυστάλλινη θάλασσα. Τα ίδια και στη Βόρη, στις Γίδες ή ακόμα και στις Αποθήκες. Πουθενά κατατοπιστικές πινακίδες, πλήρης ανυπαρξία προειδοποιητικών σημάνσεων για τον κίνδυνο που καιροφυλακτεί στην επόμενη στροφή και τέλος σε όλες τις ερημίες, ούτε μια ταμπέλα με τα τηλέφωνα άμεσης ανάγκης - όπως γίνεται παντού - σε περίπτωση που τα χρειαστεί κάποιος.

Ο δρόμος προς το Ζόργκο. Χωματόδρομος με προβλήματα... (φωτο: Εν Άνδρω).

Δεν γνωρίζω την οικονομική κατάσταση του Δήμου ή του Επαρχείου, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν περίσσεψε ένα μικρό κονδύλι, να διατεθεί σε μια εργολαβία με δυο μπουλντόζες να στρώσουν τους χωματόδρομους από την άνοιξη, έτσι ώστε να καθαριστούν από τις κοτρώνες για να μην σπάνε τα αυτοκίνητα τους οι ανύποπτοι οδηγοί.

Ευθέως η γνώμη μου: η κατάσταση είναι τριτοκοσμική και δεν αξίζει στο νησί που φέτος  υποδέχθηκε και φιλοξένησε ανέλπιστα μεγάλο αριθμό Ελλήνων -  κυρίως - αλλά και ξένων τουριστών.

 

Οι δρόμοι στο Καλυβάρι, τις Χάρτες και τα Πέζα. Χωματόδρομοι να τραβάς τα μαλλιά σου... 

Παλιά λέγανε ότι τον δρόμο στα Άχλα δεν τον έφτιαχναν επίτηδες, για να απολαμβάνουν την παραλία, μόνο οι εφοπλιστές με τα σκάφη τους. Ανόητος μύθος με δόση κακίας και κανένα ίχνος αλήθειας.

Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση, είναι πως αντιλαμβανόμαστε σήμερα τον τουρισμό σε μια εξόχως ανταγωνιστική εποχή, με δεδομένο ότι η Άνδρος  έβαλε φέτος ισχυρά θεμέλια για τα επόμενα καλοκαίρια.

Καλά δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τον χωματόδρομο που πάει στη Φάσσα... (φωτο: Εν Άνδρω).

Ας κατέβει κάποιος υπεύθυνος αυτές τις μέρες στο Γαύριο και ας ρωτήσει όσους φεύγουν με το τέλος των διακοπών από το νησί. Σχεδόν όλοι παίρνουν μαζί τους τις καλύτερες αναμνήσεις αλλά έχουν διηγηθούν μια μικρή η μεγάλη περιπέτεια στους χωματόδρομους της συμφοράς.

Και κάτι ακόμα για το τέλος. Βέβαια το ερώτημα είναι ρητορικό γιατί τώρα πια … λεφτά λένε πως δεν υπάρχουν. Γιατί κανείς από τους δημάρχους δεν φρόντισε επί τόσα χρόνια να εντάξει το δίκτυο των επαρχιακών δρόμων σε κάποιο πρόγραμμα, έτσι ώστε να ασφαλτοστρωθούν; Είμαστε το μοναδικό νησί που σε όλες του τις παραλίες η άσφαλτος συνήθως τελειώνει… στη μέση της διαδρομής. Μοναδικό ρεκόρ. Ένα από τα μικρά «εγκλήματα» παλαιών αντιλήψεων, μικρών μυαλών, και ακόμα μικρότερων αιρετών της αυτοδιοίκησης…