Μια αδιάκοπη γέφυρα ο ένας χρόνος μετά τον άλλο. Μια γέφυρα που την περνάμε όλοι μας. Ο νέος χρόνος παιδί που διαβαίνει μαζί μας την γέφυρα. Πίσω το χτες. Μπροστά το αύριο. Στη φωτογραφία η βενετσιάνικη γέφυρα που συνδέει το Μέσα Κάστρο του Μαρίνου Δάνδολου με την σημερινή Χώρα της Άνδρου. Πάνω το παιδί περνά από την μια μεριά στην άλλη, από τον έναν χρόνο στον άλλον (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

Η παιδική χαρά στην είσοδο της Χώρας. Ανακαινισμένη από τον Δήμο Άνδρου με καινούρια παιχνίδια για να παίζουν οι μικροί. Στην άλλη άκρη συζητούν οι μεγαλύτεροι. Προπαραμονή πρωτοχρονιάς στην Χώρα (φωτ. Εν Άνδρω).

Μεσημέρι της ιδιας μέρας στο Μπατσί. Ο παραλιακός δρόμος άδειος. Η κίνηση ελάχιστη (φωτ. Εν Άνδρω).

Μπατσι, οι νεαροί απολαμβάνουν τον χειμωνιατικο ήλιο παρά το σχετικό κρύο. Ένα τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο και μερικά αναψυκτικά (φωτ. Εν Άνδρω).

Και ο κλασικός πατροπαράδοτος "Σταμάτης" στο Μπατσί. Ανοικτός όλο τον χρόνο. Ανοικτός και την προπαραμονή. Είναι κάτι σαν ο φάρος του Μπατσιού. Και ευτυχώς γιατί 6-7 παρέες που έφτασαν μέχρι το Ματσί βρήκαν κάπου ανοικτά να κάτσουν να φάνε. Όπως μας εξηγούσε η διπλανή παρέα (από την Καπαριά και την Τήνο) ήξεραν πως το εστιατόριο ειναι πάντα  ανοικτό. Και έτσι έφτασαν. Έτσι άλλωστε φτάσαμε κι εμείς. Και όχι μόνο φτάσαμε αλλά βρήκαμε μέχρι και ψητό ψάρι! Όταν ξέρεις πως κάπου υπάρχει μια ωραία γωνιά σηκώνεσαι και πας. Πόσο μάλλον όταν η γωνιά είναι ένα ζεστό εστιατόριο όπως του Γιάννη Θωμά (φωτ. Εν Άνδρω).

Απόβραδο στο Μπατσί. Προπαραμονή πρωτοχρονιάς 2018. Μόνο δύο μοναχικές φιγούρες στον άδειο δρόμο. Και μερικά αυτοκίνητα στην "πλατεία" (φωτ. Εν Άνδρω).

Ανοικτά και η Τάτα στου Ζεζέφ στον Πιτροφό. Σταματησαμε να χαιρετησουμε. Είχαν περάσει αρκετές παρέες. Κατά παράξενο τρόπο είχε κίνηση. Την βρήκαμε με την τελευταία παρέα να συζητά. Αποχαιρετώντας την μας είπε μια ενδιαφέρουσα άποψη: "νομιζω πως τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία στην Άνδρο πρέπει να το κάνουν όπως τα φαρμακεία. Ανά μήνα, τώρα τον χειμωνα, να "εφημερεύουν" μερικά σε όλο το νησί. Ήρθαν κάτι φίλοι κι είδαμε και άθαμε να βρούμε ξενδοχείο. Πρέπει να οργανωθούμε και να βαλουμε "εφημερίες" αν θέλουμε να έρχεται κόσμος"!!! (φωτ. Εν Άνδρω).

 

Επόμενη και τελευταία στάση στο "Σουέλ", το καφέ-μπαρ του Γιάννη Χαλά. Άλλο ένα μαγαζι που δεν κλείνει ποτέ. Στον Νειμποριό ο Γιάννης Χαλάς είναι σημάδι αναφοράς χειμώνα-καλοκαίρι εδώ και χρόνια. Σταματήσαμε για μια καλησπέρα. Και εδώ το μαγαζί έχει δημιουργησει παράδοση> Και έχει την πελατεία του (φωτ. Εν Άνδρω).  

Κόσμος ακετός και νεανικός στο "Σουέλ.". Χώρος διακριτικός. Μια ωραία σκηνή σε μια Χώρα και μια Άνδρο που έχουν ανάγκη αυτές τις ζεστές γωνιές του χειμώνα (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

Μια σκηνογραφία του χειμώνα. Ή, πίνακας ενός εξπρεσιονιστή ζωγράφου. Η νυχτερινή Χώρα "ταξιδεύει" φωτισμένη στον χρόνο...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"