Ήταν για ακόμα μια χρονιά το πρωτοχρονιάτικό πάρτι της Άνδρου. Στο "Σουέλ" στο Νειμποριό. Σε μια άδεια παραλία και σε ένα άδειο λιμάνι. Ο δρόμος όμως σε προϊδέαζε. Δεκάδες αυτοκίνητα. Από το "Θέρος" μέχρι του Στυλιανού: μια απόσταση 200 μέτρων.. Δεκάδες αυτοκίνητα και μερικά μηχανάκια. Που ήταν άραγε όλοι αυτοί; Μα φυσικά στο "Σουέλ", στου Γιάννη Χαλά, στο Νειμποριό. Πάνω από 10 χρόνια στέκι όλο τον χρόνο των νέων (κι όχι μόνο) της Άνδρου (φωτ. Εν Άνδρω).

 Στέκι χειμερινό και καλοκαιρινό. Και λέμε πρώτα χειμερινό γιατί είναι το μόνο μπαρ στην Άνδρο που ίσως πάει τόσο καλά τον χειμώνα όσο πάει και το καλοκαίρι. Εκεί μαζεύεται η νεολαία της Χωρας, αλλά και της Άνδρου. Όσοι ξέρουν πως βρέξει χιονίσει το Σουέλ θα είναι ανοικτό. Και Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά. Φυσικό, λοιπόν, το βράδυ της πρωτοχρονιάς οι περισσότεροι νέοι που είχαν μείνει στο νησί θα περάσουν μια βόλτα από το "Σουέλ". Περάσαμε κι εμείς γύρω στις 2:00 το πρωί. Δύσκολο να μπεις μέσα. Δύσκολο να περάσεις μερικά σημεία. Η μουσική με τα φωτορυθμικά έδιναν ένα γιορταστικό και νεανικό χρώμα που δεν είχε η υπόλοιπη Άνδρος (φωτ. Εν Άνδρω).

Κάποιες κοπέλες χόρευαν. Πολλοί είχαν στηθεί γύρω από τις παρέες. Υπήρχαν και πολλές παρέες σε τραπέζια. Μια κίνηση που σε τίποτα δεν θύμιζε Άνδρο του χειμώνα (φωτ. Εν Άνδρω).

Στις αντανακλασεις των φωτορυθμικών γύρω από τον πάγκο του μπαρ. Χαμόγελα, συζητηση, χαρούμενα νεανικά πρόσωπα. Αλλά και μερικοί μεγαλύτεροι. Οι έντονες αντανακλάσεις δεν βοήθαγαν την φωτογράφηση. Βοήθαγαν όμως το κέφι και αποτύπωναν την ένταση. Και αυτό είχε σημασία σε τελευταία ανάλυση (φωτ. Εν Άνδρω).

 Και ο καπετάνιος του μαγαζιού. Όταν ξεκίνησε - ήταν παραμονές Χριστουγέννων πριν πολλά χρόνια - κανείς δεν στοιχημάτιζε στο Σουέλ. Ιδίως τους πρώτους έξι μήνες που η πελατεία δεν το είχε ανακαλύψει και ο Γιάννης την έβγαζε μόνος από το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα για να μπει ο πρώτος πελάτης στο μαγαζί. Τώρα ξεκινά από τις 9 το πρωί. Έμεινε και επέμεινε. Και πέτυχε. Πόσοι άραγε στην Άνδρο μένουν και επιμένουν; Ίσως αυτό είναι το πρόβλημα του νησιού.. (φωτ. Εν Άνδρω).

Πια το μαγαζί που έχει βάρδιες, Είναι μια επιχείρηση με ζωή. Και αυτό φαίνεται από τον κόσμο που έρχεται (φωτ. ν Άνδρω).

 Παραμονή πρωτοχρονιάς και η κορύφωση της προσέλευσης αναμενόταν γύρω στις 3:00 το πρωί θα έφταναν και οι τελευταίοι που είχαν κάνει πρωτοχρονιά με τους δικούς τους. Όταν φύγαμε το αυτοκίνητο που το είχαμε παρκάρει μόνο του 100 μέτρα μακριά ήταν πια περικυκλωμένο και από πολλά αλλά!!! (φωτ. Εν Άνδρω).

 Μια τελευταία φωτογραφία. Οι δύο κοπέλες πόζαραν. Όμως τα φωτορυθμικά και η σύμπτωση δημιούργησαν ενα δικό τους αποτέλεσμα. Ο φακός εστιάσε πίσω, εκεί που έπεσε τυχαία το φως. Η μια κοπέλα έκανε μια κίνηση του χεριού και χάθηκε το πρόσωπο της. Όμως η άλλη βγήκε με ένα υπέροχα θαμπό και μισοσβησμένο χαμόγελο: σαν της Τζοκόντα. Ακόμα και το χρώμα παραλλάει σαν αυτό του διάσημου πινακα του Ντα Βίντσι. Ας την πούμε "Τζοκόντα του Νειμποριού" και να ευχηθούμε σε όλους καλή χρονιά...

  Μια ακόμα περιδιάβαση του "Εν Άνδρω" στα στέκια των νέων της Άνδρου...