Πρωινό Σαββάτου. Μια μικρή στάση για καφέ στο "παραδοσιακό καφενείο - του Ζοζέφ" στον Πιτροφό. Πρώτη παρατήρηση: το "παραδοσιακό καφενείο - του Ζοζέφ" στον Πιτροφό... δεν είναι καφενείο!!! Βεβαίως και σερβίρει καφε και γλυκό του κουταλιού - περγαμόντο. Όμως καφενείο δεν είναι, είναι αραδοσιακή ταβέρνε. Από εκείνες του παλιού καιρού που η κουζίνα και τα τραπέζια ήταν σε ένα χώρο. Όπου ο μάγερας-ιδιοκτήτης μίλαγε με τους πελάτες πίσω από τον πάγκο. Και ο πάγκος ήταν ένα πανηγύρι χρωμάτων, λεπτομερειών, εντυπώσεων. Αυτό είναι του Ζοζέφ στον Πιτροφό. Και όχι μόνο. Στην φωτογραφία ο μοναδικά διακοσμημένος χώρος της κουζίνας που κοσμεί το μαγαζί... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Δεύτερη παρατήρηση: Το "παραδοσιακό καφενείο - του Ζοζέφ" δεν το έχει ο Ζοζέφ, αλλά η Κατερίνα Ρεμούνδρου. Κάποτε μάνατζερ σε media και δημοσιογράφος. Τα παράτησε και γύρισε στο χωριό του παππού Ζοζέφ στον ορεινό και "διαβατάρικο" Πιτροφό. Χωριό με ρίζες πάνω στο ψηλό βουνό της Άνδρου, το Πέταλο. Εκεί ρίζωσε. Κι έφτιαξε το ριζικό της!!! Μια κουκλίστικη ταβέρνα παραδοσιακού στυλ. Να θυμίζει τον παππού και μια άλλη ηλικία και εποχή. Σκηνικό η ταβέρνα. Μόνο που το σκηνικό έχει τα αυθεντικά υλικά της παράδοσης, το αυθεντικό φαγητό της παράδοσης. Και γευστικά κεντρίσματα που μόνο μια κοσμοπολίτισα όπως η Κατερίνα ξέρει. Και λέμε κοσμοπολίτισα γιατί "παραδοσιακό" με βιβλιοθήκη στον χώρο μόνο σε κάτι παλιές παραδοσιακές κεντρο-απόκεντρες PUB του Λονδινου - που πηγαίνουν πίσω στον 18ο αιώνα - έχουμε δει. Στη φωτογραφία ο χώρος του "καφενείου/εστιατόριου" και η Κατερίνα με την βοηθό της (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Και μια και ο λόγος για παραδοσιακά την ώρα που φτάσαμε άρχισαν να βγαίνουν τα καρβέλια από τον φούρνο. Μιλάμε για τόσο παραδοσιακά πράγματα. Εδώ δύο καρβέλια με φόντο έναν παραδοσιακό δίσκο εποχής με μια εξωτική γυναίκα ζωγραφισμένη. Τέτοιους έφερναν οι παλιοί καμιά φορά στο σπίτι και μια τέτοια κοπέλα θα θυμούνται μερικοί πως είχε ένα πακέτο τσιγάρα μιας άλλης εποχής πάνω στο κουτί. Νομίζω το "Sante" (φωτ. Εν Άνδρω).

 Και βέβαια τι ανδριώτικο θα ήταν το μαγαζί αν δεν είχε για όσους επιθυμούν και το πρώτο εμφιαλωμένο ανδριώτικο κρασί: "το Εν Χώναις θαύμα" του Μάστορη. Εδώ θέλουμε να επισημάνουμε δύο θαύματα. Το πρώτο είναι το κρασί! Το πρωτοδοκιμάσμε στην γιορτή της Πανάχραντο... και είναι θαύμα! Το δεύτερο η ετικέτα! Δεν είναι θαύμα να υπάρχει και κάποος άλλος στην Άνδρο - μαζί με το "Εν Άνδρω - να χρησιμοποιεί την λόγια γλώσσα μιας εποχής για να αποδώσει της εξαιρετικότητα και την διαφορετικότητα - με εκείνο το υπέροχο "Εν Χώναις"; Μια δοτική χαμένη στην αχλύ του μύθου που κάποιοι την βάζουν μυστικά - και από το παράθυρο - στις ζωές των ανθρώπων. Μπράβο στον Μάστορη που εκτός από το κρασί μαστορεύει και την γλώσσα. Στη φωτογραφία η Κατερίνα ποζάρει με δύο μπουκάλια κρασί: ένα ροζέ και ένα άσπρο. Εν Χώναις λοιπόν. (φωτ. Εν Άνδρω). 

Και το κλασικό χειροποίητο περγαμόντο. Ίσως το πιο ωραίο γλυκό του κουταλιού κατά την γνώμη μας. Συνοδεία στο τέλος μιας γευστικής διαδρομής για κατευόδιο. Παραδοσιακό κι αυτό όσο και η χειρονομία της προσφοράς του... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Και τι παραδοσιακό θα ήταν ένα μαγαζί εποχής χωρίς ξυλόσομπα, χωρίς μια κόκκινη ζωγραφιστή τσαγερα εποχής και μια κοιμισμένη γάτα δίπλα στη ζεστασιά, ενώ έξω έκανε ένα ψόφο, μα ένα ψόφο... Η Άνδρος του χειμώνα και ιδίως αυτή του Πιτροφού έχει κρύο μερικές φορές. Γι' αυτό χρειάζεται μια ζεστή γωνιά με οικεία διακόσμηση και φιλική διάθεση για να νοιώσεις υπέροχα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Και βεβαίως μέρα που είναι στο μαγαζί δεν ξεχνάνε το άνοιγμα του Τριωδίου. Ήρθαν οι Απόκριες του 2018 για όσους δεν το κατάλαβαν. Και η σχετική διακόσμηση για να το θυμίζει στους διαβατάριδες πελάτες. Είπαμε παραπάνω πως ο Πιυτροφός ήταν και είναι διαβατάρικο χωριό ασχέτως αν πανε  στου Ζοζέφ εκτός από τους περιπατητές των μονοπατιών και όι μόνιμοι  (φωτ. Εν Άνδρω).

Φεύγοντας πήραμε ένα κουλτουριάρικο μενού ως αναμνηστικό. Και βεβαίως εκτός από τα φαγητά βρήκαμε και παροιμίες της Άνδρου! (φωτ. Εν Άνδρω). 

 ΕΝ ΑΝΔΡΩ