Χαμένο μέσ' το πράσινο της κοιλάδας το εξωκλήσι. Μια στιγμή μέσα στην ολόλαμπρη μέρα αφιερωμένη στη μνήμη. Στη μνήμη αγαπημένων προσώπων που "έφυγαν". Στη μνήμη αγαπημένων στιγμών που χάθηκαν. Μια μέρα μνήμης μεσ' το φωτεινό και το πολύχρωμο της μέρας στο Κόρθι. Το Κόρθι που όπως και να το δεις εκπέμπει μια γλυκύτητα, που σε κάνει να το αγαπάς. Καμιά φορά χωρίς να ξέρεις γιατί... 

Στον Άγιο Νικόλαο Κορθίου ο Επιτάφιος στολισμένος κι απλός. Μέσα στον λιτά στολισμένο κι άδειο ναό. Στη μνήμη της υπέρτατης θυσίας του Ανθρώπου. Η σημερινή μέρα είναι αλλιώτικη από τις άλλες. Είναι η μέρα του Επιτάφιου θρήνου. Είναι η μέρα που ο αρχαίος Άδωνης συναντά τον Χριστό σε μια σπονδή στην Άνοιξη και στην Φύση. Σαν μια περιφορά μνήμης το πέρασμα μας από την άδεια εκκλησιά...

Πριν ταξιδέψουμε στην αγορά του Κορθίου μια μικρή στάση στη μεγάλη μέρα. Στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου με ψαλμούς ηχογραφημένους. Μια περίεργη συγκίνηση στην άδεια εκκλησία...

Στους άδειους δρόμους του Κορθίου οι κάτοικοι πειθαρχούν στις εντολές την εποχή της πανδημίας. Μπορεί να μην ήρθε κόσμος στην περιοχή όμως οι κάτοικοι κατανοούν και δείχνουν προσεκτικοί. Ανοικτά μόνο τα καταστήματα ανεφοδιασμού. Μικρός φόρος τιμής στους επαγγελματίες που στέκονται στις επάλξεις μιας δύσκολης εποχής...

Ο φούρνος ανοιχτός, "Το Φουρναράκι" αν και πια είναι μεσημέρι...

Χαμογελαστή η όμορφη φουρνάρισσα δείχνει τα μισοάδεια ράφια της και σχολιάζει: "τα σήκωσαν όλα από το πρωί... 

Πιο πέρα ο μανάβης με είδη μαναβικής - κάποια από το Κόρθι. Στην πόρτα δίπλα στα οπωροκηπευτικά...

Και ο κρεοπώλης...

Ο Γιώργος Ζαγοραίος ετοιμάζει μια παραγγελία...

Και το τοπικό σούπερ - μάρκετ που δίνει κι αυτό τη μάχη του... 

Κόρθι, το αγαπησιάρικο. Ίσως για το τοπίο του. Πολύ περισσότερο για τους ανθρώπους του. Ένα βιαστικό πέρασμα Μεγάλη Παρασκευή απομεσήμερο. Μια ανάσα θάλασσας μέσα στο καταπράσινο ανοιξιάτικο τοπίο. Παράξενη άνοιξη. Δύσκολο και απίστευτο Πάσχα. Εποχή πανδημίας στον κόσμο. Όμως το Κόρθι μέσα σ' όλα ακόμα κι έτσι ξεχωρίζει...

¨ΕΝ ΑΝΔΡΩ"