Ρωτά συχνά-πυκνά ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης, εραστής της Άνδρου από παιδί και λάτρης Μπατσίου και Γαυρίου από την κούνια του: "Τι γίνεται στο νησί; Πες κανένα νέο;" Λες και ζούμε σε κάποιο πολύβουο μέρος και κάθε μέρα βγαίνουμε έξω και βλέπουμε κόσμο και ντουνιά. ¨Εντάξει κι αυτός έχει μπαφιάσει στα περίχωρα της Αθήνα. Όλο πάει για περπάτημα και κάνει και λίγο "διάδρομο". Άντε και σε ένα διπλανό σπίτι. Μέχρι εκεί. Ρωτάει λοιπόν ο Δημητράκης και ξαναρωτάει μπαφιασμένος ψάχνοντας μια κάποια "βόλτα" στην Άνδρο. Έστω και τηλεφωνική. Τι να του πεις; Για το έρημο Μπατσί; Του στέλνεις μια φωτογραφία από την μαρίνα: χωρίς σκάφη, χωρίς αυτοκίνητα. Μόνο οι δύο ψαράδικα καΐκια. Αυτό είναι το Μπατσί σήμερα του εξηγείς. Κοινωνική αποστασιοποίηση το λένε. Τουλάχιστον γλυτώσαμε από τον κορονοϊό, καταλήγουμε...

Παθαίνει κατάθλιψη ο Δημητράκης. Το αγαπάει το Μπατσί ο φίλος μας. Είναι όλα τα μεγάλα και ωραία καλοκαίρια της ζωής του. Τον ξέρουν και οι πέτρες και ξέρει τα πάντα γι' αυτό. Του στέλνουμε και μια φωτογραφία του καΐκιού που ξέμεινε μόνο του στην μαρίνα. Κλειστή η εστίαση σε ποιον να πουλήσει ο ψαράς από την Παλαιόπολη; Στους γειτόνους του; Το έδεσε κι αυτός και περιμένει...

Κάνεις το λάθος όμως και λες στον Δημήτρη: "πήγα Μπατσί σήμερα για φαγητό. Στου Σταμάτη... Τάβλα ο Δημήτρης! "Τι λες ρε αθεόφοβε πήγες για φαγητό στο Σταμάτη;" Μάλιστα κύριε, απαντάς. Τρώω συχνά από τον Σταμάτη. ¨Πως γίνεται αυτό;" ξαναρωτάει. Πολύ απλά. Παίρνεις τρεις διαφορετικές μερίδες. Take away το λένε, του εξηγώ. Στα βάζει σε κουτάκια τυλιγμένα ωραία ο Γιάννης Θωμάς. Και πας σπίτι σου, τα ζεσταίνεις και τρως. Η παραπάνω δύο φωτογραφίες δείχνουν πως τρως φαγητό του Σταμάτη, στην take away εποχή που ζει το Μπατσί και η Άνδρος. Τρως από τον Σταμάτη. Αλλά όχι στου Σταμάτη. Αυτός βρήκε ευκαιρία και ανακαινίζει ένα μέρος του μαγαζιού: κουζίνα, τουαλέτες, σκάλες. Για να μην κάθεται... 

Σε αυτή την ωραία take away εποχή περνάς κι από τον φούρνο του Τούντα, δίπλα στον Σταμάτη, ανοικτός κι αυτός. Παίρνεις take away βουτήματα, κουλούρια, παξιμάδια και τραβάς για το σπίτι στην άλλη μεριά του νησιού. Είπαμε φίλε Δημήτρη η εποχή είναι... take away! Του τα εξηγώ. Και νομίζω πως τέλειωσα. Αυτά είναι τα νέα της Άνδρου" και της εσώκλειστης ζωής μας. Καλά που υπάρχουν και οι βόλτες στο βουνό ή δίπλα στη θάλασσα για να ξεσκάμε, καταλήγω.

Όμως ο Δημήτρης επίμονος: "Και γιατί πας στο Μπατσί για φαγητό και για φούρνο; Γιατί κάνεις 35 λεπτά με αυτοκίνητο και 30 χιλιόμετρα δρόμο;" ξαναρωτά. Για να βγω βόλτα βρε αδερφέ. Να δω τον Γιάννη έστω για λίγα λεπτά. Να πω καλημέρα στη φουρνάρισσα. Να δω ένα μισάνοιχτο καφέ-μπαρ που δίνει take away καφέδες. Αυτή είναι η διασκέδαση μας στην take away εποχή μας. Και το Μπατσί, όπως και να το κάνουμε, ήταν και είναι το μέρος που συμβολίζει την τουριστική έξοδο της Άνδρου. Ακόμα και σε αυτή την εποχή που όλα είναι θεόκλειστα: "γιατί τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" της πανδημίας. Θα το αντέξουμε κι αυτό φίλε μου... 

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"