Έφτασε Δεκέμβρης για να δούμε σύννεφα, βροχές και λίγο χειμώνα σε τούτη τη γη. Έφτασε χειμώνας για να δούμε τα έντονα σκούρα χρώματα στο Αιγαίο. Έφτασε η Άνδρος στον αστερισμό των Χριστουγέννων για να δούμε τα χρώματα της αυγής με άλλο μάτι. Η καλοκαιρινή κοσμική έκρηξη του ήλιου πάνω από το Αιγαίο εναλλάσσεται με την ηλιακή κηλίδα να σκίζει το σκοτεινό χάραμα. Μια άλλη εποχή ανατέλλει πάνω από το Κεντρικό Αιγαίο και φωτίζει τη νυχτερινή Άνδρο. Το "πρώτο φως", που λένε οι πιλότοι και οι ναυτικοί και που τον χειμώνα έχει τη δική του γοητεία...   

Όποιος δεν έζησε αυτό το πρώτο υγρό φως πάνω από το Αιγαίο και την Άνδρο μάλλον δεν είδε μια άλλη ζωή και μια άλλη ευτυχία που φέρνει ο καθυστερημένος χειμώνας στην χώρα του ήλιου. Μια άλλη εποχή ξεκινά. "Καιρός του σπείρειν", όπως έγραφε και ο Σεφέρης... 

Το πρώτο φως το διαδέχεται το πρώτο ρόδισμα της αυγής. Η Άνδρος νυσταγμένη και σιωπηλή ανοίγει τα μάτια στον κόσμο που ανατέλλει. Ο ήλιος ανατέλλει χωρίς ακόμα να τον βλέπουμε...

Τον ήλιο τον ηλιάτορα προαναγγέλλει το απαλό ρόδισμα της αυγής που απλώνει τριγύρω. Και κυριαρχεί στο πέλαγος και στον ουρανό. Μια ακόμα χειμωνιάτικη μέρα ξεκινά ανεπαίσθητα εναλλάσσοντας την πορφύρα με το ρόδισμα πριν καταλήξει στο φως του ήλιου... 

 "Τα ρόδινα ακρογιάλια" έγραφε ο Παπαδιαμάντης. Από την Σκιάθο. Από τις Σποράδες. Τα ρόδινα ακρογιάλια που αντικαθρεφτίζει στο πρωινό του χειμώνα το πρωινό φως στην Άνδρο και στις Κυκλάδες. Το Αιγαίο και η Άνδρος μας καλημερίζουν. Μια άλλη μέρα ξεκινά στη ζωή μας ατενίζοντας το "αμάραντο πέλαγος" του Ελύτη. Η Ελλάδα έφτασε στην λογοτεχνία και στην ποίηση μέσα από τις εντυπωσιακές εικόνες ενός κόσμου που ανέτειλε και συνεχίζει να ανατέλλει χιλιάδες χρόνια τώρα μέσα από εντυπωσιακά χρώματα στο Αιγαίο...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"