Του Διαμαντή Μπασαντή

 

14/1/2015 - Τοπίο μετά την καταιγίδα. Ένα βαρύ πρωινό σύννεφο πάνω από την Άνδρο. Αλλά και μερικές ελπιδοφόρες ακτίνες στο βάθος. Φωτογραφία που απεικονίζει κάτι από το τοπίο των επερχομένων εκλογών.

Εκτός από τα δύο «μεγάλα» κόμματα που καλούνται μετά τις εκλογές να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας και του συστήματος που αυτή έχει ή δεν έχει υπάρχουν και τα λεγόμενα μικρά κόμματα. Και εδώ υπάρχει πολυσυλλεκτικότητα. Όχι στις απόψεις, όπως στα μεγάλα, αλλά στην πολιτική καταγωγή. Πολιτικοί πολλών τάσεων και των αποχρώσεων συνωθούνται λέγοντας... τα ίδια! Στα "μεγάλα" ξεχωρίζει  καθένας λέγοντας το μακρύ και το κοντό του. Εδώ ξεχωρίζεις από την πολιτική καταγωγή λέγοντας όμως τα ίδια!

Ας ξεκινήσουμε με το Ποτάμι: εδώ όλα είναι ειδυλλιακά. Αυτοί …το κάνουν πρώτη φορά! Από αυτή την άποψη ελπίζουν στην χαρά της πρώτης εκλογής, στην χαρά του πρώτου ρυθμιστή, στην χαρά της πρώτης παρουσίας, στην χαρά μιας πολιτικής χωρίς πολιτικούς!

Οι απόψεις τους από κεντροαριστερές μέχρι φιλελεύθερες (υπάρχει μαζί και η φιλελεύθερη Δράση). Νεοφερμένοι στην πολιτική και με πολιτικούς όλων των τάσεων! Ελπίζουν στην τρίτη θέση. Ελπίζουν σε κεντρικούς ρόλους, αν δεν βγει κανείς αυτοδύναμος! Με θέσεις ασαφείς και απόψεις αξεδιάλυτες. Αλλά θα μου πείτε έχουν ξεδιαλύνει τις απόψεις τους οι μεγάλοι; Εδώ από προχτές άρχισε στους μεγάλους αγώνας μεταξύ "εικονομάχων" και "εικονολατρών"!...

Μετά έχουμε το ΠΑΣΟΚ. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ δεν μένει πια εδώ. Από την μια είναι το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη του κ. Βενιζέλου. Ένα χρήσιμο κόμμα όπως λένε. Από την άλλη το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του κ. Παπανδρέου: ένα λυτρωτικό κόμμα. Κάπως έτσι το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι πια εδώ ενωμένο δυνατό. Τώρα είναι εκεί, κάπου ανάμεσα στην χρησιμότητα και στην λύτρωση!

Το κάποτε κυρίαρχο κόμμα της μεταπολίτευσης από την μια παλεύει να βγει τρίτο και από την άλλη να μπει στην Βουλή! Κι αυτό γιατί χρεώθηκε όλα τα σφάλματα του μαζεμένα. Αλλά και τα σφάλματα των άλλων! Δεν του έχουν χρεώσει ακόμα το προπατορικό αμάρτημα! Το τι θα κάνουν τώρα οι δύο πτέρυγες του εξαρτάται από το που θα κάτσει… η μπίλια της ρουλέτας των πρώην ψηφοφόρων του: όσων δεν έχουν πάει ακόμα σε άλλες πολιτείες!

Μετά έχουμε το ΚΚΕ. Είναι το μόνο κόμμα με ακλόνητη σταθερότητα επί δεκαετίες. Αυτά έλεγε, αυτά λέει και αυτά θα λέει. Ποια; Μα αυτά πως ο καπιταλισμός είναι ένα κακό σύστημα. Πως η αστική Δύση είναι ένα κακό πεδίο άσκησης πολιτικής. Πως η Ευρώπη είναι κακός εταίρος. Πως η λαϊκή Ελλάδα πρέπει να αποδεσμευτεί από όλους και από όλα και να ζήσει με τον… πλούτο της! Μόνη με τον εαυτό της! Ένα μοναχικό νησί καλοσύνης μέσα σ’ έναν κακό κόσμο που την περιβάλει. Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι περισσότερο ευχολόγιο και λιγότερο πολιτική. Κι εγώ θα σας ρωτήσω: γιατί να μην υπάρχουν στην ελληνική Βουλή και άνθρωποι που ελπίζουν στο «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»;

Το τι ποσοστό θα πάρουν αυτοί, οι «καλοί άνθρωποι του Σε Τσουάν» που θα έλεγε και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, εξαρτάται από την πολιτική πίεση πους τους ασκεί o αριστερός ΣΥΡΙΖΑ. Τους έχει στριμώξει στη γωνία ζητώντας συνεργασίες και ανοχές. Πράγματα που το ΚΚΕ ξορκίζει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αλλά όχι και οι ψηφοφόροι της Αριστεράς. Άρα το ποσοστό τους θα είναι το άθροισμα …της συντεταγμένης οργής μείον της άναρχης ελπίδας των αριστερών αναποφάσιστων!

Μετά έχουμε τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Να, λοιπόν, που ήλθαν οι εκλογές για τις οποίες τόσο αγωνίστηκε ο κ. Καμμένος. Εκλογές δύσκολες γιατί το κόμμα μπορεί να μην ξεπεράσει την στροφή του 3%. Δίνει μάχη. Αλλά έχει ξεμείνει από εφεδρείες, καθώς μεγάλο μέρος της ετερόκλητης κοινοβουλευτικής του ομάδας έχει πλέον μεταναστεύσει για άλλες πολιτείες: ιδανικές, αναρχικές, δεξιές, αριστερές κλπ…

Έχουμε όμως και τους Πράσινους-Δημοκρατική Αριστερά. Αυτοί ταιριάζουν μεταξύ τους. Αλλά δεν ταιριάζουν με το εκλογικό σώμα που κοιτάει αλλού. Πάντα το εκλογικό σώμα κοιτά αλλού όταν είσαι μικρός. Όπως θα έλεγε και η μάνα μου: όπου φτωχός κι η μοίρα του! Η κάποτε κυβερνητική και φιλόξενη για πολλούς περαστικούς Δημοκρατική Αριστερά κάνει τώρα μια προσπάθεια με τους ευγενικούς και αξιοπρεπείς Πράσινους του κ. Χρυσόγελου. Όμως σε μια μη ευγενική εποχή το 3% μοιάζει μακρινό. Όμως διεκδικούν κάποιο ρόλο στην μετεκλογική ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς που σήμερα είναι κομμάτια και θρύψαλα ανάμεσα σε τόσες εκδοχές.

Τέλος έχουμε το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Μια παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία. Μπήκε στην Βουλή με βήμα: σαν στρατιωτικό άγημα! Και εξήλθε καταλήγοντας στην φυλακή: σαν εγκληματική οργάνωση! Τι να πούμε, τι; Το μόνο σίγουρο πως το κόμμα χρησιμοποίησε ναζιστικά σύμβολα (σταυρούς, χαιρετισμούς, λαμπαδηφορίες κλπ). Μετά είπε προς όλους πως «λάθος καταλάβατε αυτά είναι αρχαιοελληνικά σύμβολα»! Αρνείται τον κοινοβουλευτισμό, αλλά μπαίνει στο "σιχαμένο" κοινοβούλιο για να το «ανατρέψει» από τα μέσα! Αυτή την «ανατροπή» την επιχείρησε στην Βουλή με φωνές, απειλές, στρατιωτικές παρελάσεις, πολεμικές ιαχές! Τι θα γίνει πολιτικά δεν ξέρουμε. Ελπίζουμε να ξέρουν αυτοί που συνέλαβαν την ηγεσία του. Το μόνο σίγουρο πως ακόμα υπάρχει ένα ποσοστό του ελληνικού λαού που το ψηφίζει. Όχι τόσοι πολλοί όσο παλιά. Αλλά κάποιοι ακόμα επιμένουν… ελληνικά! Πόσοι είναι αυτοί; Θα δείξει!

Τώρα τι θα γίνει αν βγει τρίτο και δεν υπάρξει αυτοδυναμία και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση με τις δύο πρώτες εντολές; Τότε θα δούμε την μεγαλύτερη παγκόσμια πρωτοτυπία: να παίρνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ένας πολιτικός αρχηγός που είναι φυλακή (!) και μετά να γυρνά στο κελί του!!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μπορεί να είναι ασαφές για το που πάει για την ώρα η χώρα. Όμως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα πλήξουμε...