Του Γιώργου Γλυνού

Πήδημα Γριάς

Διάλογος με συνάδελφο στο γραφείο που μόλις γύρισε από διακοπές:

 - Γιώργο είσαι από την Άνδρο;

- Ναι.

- Πήγαμε στην Άνδρο για μια εβδομάδα διακοπές. Μείναμε στον Άγιο Πέτρο.

- Πότε πήγατε;

- 4 Αυγούστου.

- Πρέπει να είχε πολύ αέρα έτσι;

- Ναι. Είχα ξεχάσει πώς είναι η Άνδρος με αέρα.

- Δυστυχώς οι επιλογές περιορίζονται πολύ όταν φυσάει.

Άχλα

- Είχα αρκετά χρόνια να πάω. Στο παρελθόν είχα πάει κυρίως 2ήμερα – 3ήμερα. Από τις αλλαγές που είδα σε αυτό το διάστημα, μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η σηματοδότηση των μονοπατιών και η επίσκεψη στο σπήλαιο Αλαδινού (τα εύσημα στην ντόπια ξεναγό). Αντίθετα, πολύ κακή εντύπωση μας προκάλεσε το οδικό δίκτυο.

Επισκεφτήκαμε από παραλίες (εκτός από Άγιο Πέτρο και πέριξ) το Χαλκολιμνιώνα και το Φελλό και για τις υπόλοιπες κοιτάξαμε ποιες είχαν τον καλύτερο χωματόδρομο κι επιλέξαμε το Ατένι που όμως δεν μας ενθουσίασε. Ο δε δρόμος δεν ήταν καθόλου καλός. Διαβάσαμε και τα σχόλια στις ιστοσελίδες ότι «Αν θέλετε να πάτε στην καλύτερη παραλία και να σπάσετε το αμάξι σας…» και αποφασίσαμε να μην πάμε.

- Στα Άχλα εννοείς;

- Όχι στο Ζόρκο.

Ζόρκος

- Η αλήθεια είναι ότι εφέτος ο δρόμος για Ζόρκο ήταν χειρότερος απ΄ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.

Δεν έχω χειρότερο από το να απολογούμαι για τις δυσκολίες του νησιού ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με το συνδυασμό αέρας & δυσκολία πρόσβασης στις καλύτερες παραλίες. Εδώ και 20 περίπου χρόνια, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, γυρίζω τις παραλίες της Άνδρου και ιδίως εκείνες που η πρόσβαση περιλαμβάνει και χωματόδρομο. Σ’ αυτό το διάστημα ελάχιστες βελτιώσεις, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, έχουν πραγματοποιηθεί σε ό,τι αφορά την οδοποιία που οδηγεί σε παραλίες και συνήθως λόγω ιδιωτικής πρωτοβουλίας και για περιορισμένα τμήματα.

Βόρι

Το κλασικό μοτίβο είναι ότι η άσφαλτος φτάνει μέχρι τους οικισμούς κι από εκεί και κάτω ο χωματόδρομος είναι ο κανόνας. Αν έχει μεσολαβήσει και δύσκολος χειμώνας (όπως εφέτος) πραγματικά δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις μπροστά σου.

Στενό

Σ’ αυτό το πλαίσιο παραλίες, που άλλα κυκλαδονήσια θα ζήλευαν να έχουν έστω μία από αυτές, έχουν πρόσβαση που και μόνο στη σκέψη προκαλεί πονοκέφαλο σε κάθε επισκέπτη: Ζόρκος, Βιτάλι, Ατένι, Λεύκα, Βόρη, Άχλα, της Γριάς το πήδημα, Αϊ Γιάννης Κρεμμύδες, Στενό, Πλάκα, Αποθήκες, Βλυχάδα. Παραλίες που συγκαταλέγονται στις ομορφότερες του νησιού. 

Πλάκα

Ακόμη και στα τμήματα που είναι ασφαλτοστρωμένα (π.χ. διαδρομή Γαύριο – οικισμός Βιταλίου, Γαύριο – Καλυβάρι / Βαρίδι για Ζόρκο) ο δρόμος είναι πολύ στενός σε ορισμένα τμήματα και γεμάτος λακκούβες σε βαθμό που δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα στους επισκέπτες για τη συντήρηση του δικτύου.

Λεύκα

Η εκάστοτε δημοτική αρχή προβάλει τη σημασία του τουρισμού για την ανάπτυξη του τόπου. Ωστόσο, αναρωτιέμαι αν δίνει σημασία στα αρνητικά σχόλια που επισημαίνουν οι επισκέπτες. Αρκεί κανείς να διαβάσει μερικά από τα σχόλια που καταγράφονται σε ιστοσελίδες όπως το Tripadvisor, σε ό,τι αφορά την επίσκεψη σε παραλίες και θα δει ότι το πρόβλημα του οδικού δικτύου μαζί με παράπονα για ορισμένα Beach Bar / ταβέρνες στις παραλίες είναι τα συχνότερα.

Βιτάλι

Επειδή πλέον οι περισσότεροι τουρίστες ακολουθούν τις οδηγίες αυτών των Site, εφέτος περισσότερο από ποτέ άλλοτε, παρατήρησα φαινόμενα υπερτουρισμού σε παραλίες που άλλοτε δεν είχαν τόσο κόσμο κι ενδεχομένως δεν μπορούν να αντέξουν και τόσο κόσμο. Για παράδειγμα σε επίσκεψη στο Βιτάλι στις 29 Ιουλίου γινόταν το αδιαχώρητο. Ο συνδυασμός καλών επαγγελματιών, προβολής, και σχετικά πιο βατού δρόμου (σε σχέση με τα προαναφερθέντα) είχε οδηγήσει πάρα πολλούς επισκέπτες σε μία παραλία που δε φημίζεται για το μέγεθός της. Είναι σαφές ότι η βελτίωση των υποδομών θα επιτρέψει την καλύτερη διασπορά των επισκεπτών στο μεγάλο πλήθος παραλιών που είναι τυχερή να διαθέτει η Άνδρος.

Πόσο δύσκολο άραγε είναι να αρχίσει επιτέλους να πέφτει άσφαλτος και προς τις παραλίες σε αυτό το νησί;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλες οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Γλυνού