Από τις εργασίες της δεύτερη φάσης του έργου μπροστά στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία. Κάποιος την έγραψε σιωπηλά τις τελευταίες μέρες του φθινοπώρου με χαλίκι, πετρέλαιο, πίσσα και ψηφίδες. Υλικά ανακυκλώσιμα τα περισσότερα. Χαλίκι τόνους. Δεκάδες ήταν καθημερινά τα φορτηγά που ανηφόριζαν κατάφορτα τις μέρες που φρεζαριζόταν ο δρόμος του Νειμποριού και της Χώρας και εναπόθεταν το χαλίκι κατά μήκος του δρόμου του Αγίου Νικολάου. 

Από τις εργασίες της δεύτερη φάσης του έργου που έκανε τον Γέροντα Δωρόθεο να πει πως: "πρώτη φορά κάποιος του Δήμου ενδιαφέρθηκε να κάνει κάτι γι' αυτό το μοναστήρι..."

Ενάμιση χιλιόμετρο κάποτε χωματόδρομος που πέρσι - με την μεγάλη νεροποντή που έπληξε τις Στενιές και τα Άχλά - καταστράφηκε ολοσχερώς. Μπροστά στην απελπισία του ηγούμενου του Αγίου Νικολάου δόθηκε μια υπόσχεση από τη νέα διοίκηση ο δρόμος θα ξαναγίνει καλύτερος και ασφάλτινος! Πέρσι ο Άγιος Νικόλαος λειτούργησε με πιστούς που έφτασαν από τον ανακατασκευασμένο χωμάτινο δρόμο. Εφέτος θα λειτουργήσει χωρίς πιστούς λόγω πανδημίας, αλλά με ασφάλτινο δρόμο.

 

Το μοναστήρι έμεινε για κάποιες μέρες πλήρως αποκλεισμένο. Οι μπουλντόζες εκείνες τις δύσκολες ώρες δούλευαν αδιάκοπά. Πολλά συνεργεία ιδιωτικά και δημόσια με δεκάδες εργάτες δούλεψαν για να συνεφέρουν τους δρόμους. Δεκάδες ήταν και οι καταγγελίες της ενωμένης αντιπολίτευσης που έκανε ότι μπορούσε γραφειοκρατικά για να σταματήσει και να συκοφαντήσει τα χωματουργικά των ημερών. Μέσα σε εκείνη την καταστροφή σχεδιάστηκε και στην πορεία συντελέστηκε ένα μικρό θαύμα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Χωρίς φέισμπουκ και σέλφις. Με υλικά ανακυκλώσιμα. 

 

Αλλά και με υλικά προσφερόμενα από χορηγούς, που είδαν το μικρό θαύμα κι αποφάσισαν να συνεισφέρουν στο έργο κι αυτοί πληρώνοντας κάποια αναγκαία νέα υλικά. Το έργο του ασφάλτινου δρόμου της Μονής του Αγίου Νικολάου σχεδιάστηκε μεθοδικά από τη διοίκηση του Δήμου. Εκτελέστηκε με ίδια μέσα από τον Δήμο και την τεχνική υπηρεσία. Βλέπετε ακόμα και τα θαύματα θέλουν σχεδιασμό και μέθοδο. Γιατί ακόμα και τα μικρά θαύματα δεν γίνονται με φλύαρες ανακοινώσεις "στρατηγικών σχεδιασμών" από άκαπνους και οκνούς αντιγραφείς οδηγιών από δελτάρια και τυφλοσούρτες. Θέλουν τον σχεδιαστή τους. Που θα πάρει το φρεζαρισμένο υλικό κι αντί να το πετάξει στη χωματερή να το στρώσει στο δρόμο του Αγίου Νικολάου προετοιμάζοντας 1500 μέτρα άσφαλτο (όχι τέλεια, αλλά άσφαλτο αντί για χώμα). 

 

Σε αντίθεση με τον σχεδιασμό της σημερινής διοίκησης που δεν πετάει τίποτα ο πρώην δήμαρχος "διέταξε" τη "στρατηγική μεταφορά" των μπάζων από τις τελευταίες εκσκαφές του βιολογικού το 2014-15 να πάνε στη Σταυροπέδα!!! Αντί να δεχτεί να μπαζώσουν - όπως του πρότειναν - το τεράστιο χάσμα στο λιμάνι της Χώρας, που ήταν τότε ακριβώς δίπλα στις εκσκαφές!!! Η παραπάνω φωτογραφία με το χαλίκι του φρεζαρίσματος και την πετρελαίωση μαζί με το πρώτο πισσάρισμα (χορηγία Α.Τ.) δείχνει τον δρόμο για μια νέα Άνδρο. Ένα νησί σχεδιασμού, οικονομίας, αποτελεσματικότητας.

 

Τα παραπάνω δεν γράφονται μόνο για να στερεώσουμε λίγο την ούτως ή άλλως ασθενή μνήμη του κ. Σουσούδη. Ή, να βοηθήσουμε τον παρατρεχάμενο του που αντιγράφει τυφλοσούρτες "στρατηγικού σχεδιασμού" ξεχνώντας πως ο εκλεκτός του είχε στο "στρατηγικό σχεδιασμό" του 4 λιμάνια για τα οποία δεν έκανε τίποτα και ένα... αεροδρόμιο (για να μην ξεχνιόμαστε...). Τα παραπάνω απλώς δείχνουν εμπράκτως τη διαφορά σχεδιασμού των δύο  διοικήσεων. Χτες στην χωματερή όλα. Και τα ανακυκλώσιμα. Σήμερα δρόμος από τα ανακυκλώσιμα. 

Η παραπάνω φωτογραφία του ολοκληρωμένου δρόμου απέχει μόλις δύο εβδομάδες απόσταση από την προηγούμενη και δείχνει σήμερα τον δρόμο στρωμένο, πατημένο με την μπουλντόζα και με την τελική ψηφίδα πάνω στην πίσσα για να δέσει. Το μόνο πρόβλημα να μην ξαναγίνει κατακλυσμός γιατί θα πάρει την ψηφίδα πριν δέσει οριστικά με την πίσσα που είναι από κάτω. Είναι ένα ρίσκο. Αλλά κάποιος πρέπει να πάρει και ρίσκα κατασκευάζοντας έργα με περιορισμένα οικονομικά μέσα. Αυτά για την αλήθεια του πράγματος όπως μας την εξήγησε ο εκ των επιβλεπόντων του έργου.  

Ο δρόμος δεν θα είχε ολοκληρωθεί χωρίς τον οδοστρωτήρα του Δήμου Άνδρου, που πέρσι είχε στρώσει και πατήσει τον χωματόδρομο. Αφέθηκε εκεί για λίγο μετά. Στη συνέχεια έσκασαν τα λάστιχα από την πολυκαιρία. Πήγαν τα "καλά παιδιά" - θα μπορούσε κανείς να τους ονομάσει κι αυτούς ακτιβιστές της καταστροφής - και τον έσπασαν. Τον ζωγράφισαν με τον δήμαρχο. Και γέλασαν! Στη συνέχεια ανέλαβαν εργολαβία διάφοροι ανώνυμοι να λένε το κοντό και το μακρύ τους για να τους δικαιολογήσουνε. Μέχρι και για χαλασμένο κι εγκαταλειμμένο μηχάνημα είπαν. Στο μηχάνημα μπήκαν νέα λάστιχα και επί δύο εβδομάδες έστρωνε το νέο δρόμο μετά από κάθε στρώση. Όλα αυτά τα έκανε το "χαλασμένο μηχάνημα" που κάποιοι "ευγενείς" - ακτιβιστές της καταστροφής αυτοί - το βανδάλισαν! 

Γιατί ο ακτιβισμός δεν είναι μόνο ευγενείς των ιδεών - όπως λέγεται αυτές τις μέρες από κάποιους άπιστους Θωμάδες που σχολιάζουν - ακτιβισμός είναι και αυτοί που βανδαλίζουν. Εξαρτάται λοιπόν για ποιους ακτιβιστές και ποιες πράξεις μιλάμε. Δεν είναι όλοι όσοι δρουν σωστοί. Και όλα όσα κάνουν καθαγιασμένα. Εξαρτάται από τις πράξεις και τα έργα. Στην περίπτωση του οδοστρωτήρα πάντως ακόμα υπάρχουν τα σημάδια του "ακτιβισμού" της νύχτας: σπασμένο παμπρίζ, σπασμένα τζάμια. σπασμένη πόρτα. Ο χειριστής κρυώνει, βρέχετε, δέχεται τις ριπές του αέρα. Όμως ακόμα κι έτσι τον δρόμο τον έστρωσε. Κι ελπίζει ο χειριστής κι εμείς μαζί πως κάποια στιγμή θα στρώσουν και οι "ακτιβιστές" της νύχτας (πες τους και μπαχαλάκηδες) κι ίσως καταλάβουν την χρησιμότητα των δημοσίων μηχανημάτων και της δημόσιας περιουσίας που δεν ανήκουν στον εκάστοτε δήμαρχο, αλλά στην κοινότητα και στο κοινό καλό...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"