Ότι αποτέλεσμα να βγάλουν οι δύο επανακαμετρήσεις που διεξάγονται σήμερα στη Σύρο (για τον Δήμο και το επαρχείο) όποιος και να κερδίσει ένα είναι το κοινό συμπέρασμα: η Άνδρος δεν μπόρεσε ακόμα μια φορά να ξεπεράσει τη νοοτροπίας της που την καθιστά όμηρο της κοινωνικής στασιμότητας της – σε σχέση με τα γειτονικά νησιά – εδώ και χρόνια. Παντού υπάρχουν αντίστοιχα φαινόμενα με αυτά της Άνδρου, όμως στην Άνδρο μένει κανείς έκπληκτος από την έκταση του τοπικισμού, της αρχοντολωλάδας, των κομματαρχών, του συγγενολογιού και του αλισβερίσιου.

Για παράδειγμα η γειτονική Τήνος κατάφερε και τα ξεπέρασε κι έβγαλε δήμαρχο τον Π. Κροντηρά με ΚΑΘΑΡΗ κι ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗ διαφορά έναν άνθρωπο με διοικητική εμπειρία, με έργο, εκτός της Χώρας της Τήνου και κόντρα στα κομματικά κατεστημένα. Με ένα δημοτικό συμβούλιο με μερικούς από τους πιο δοκιμασμένους και σχετικά νέους του νησιού. Παραμέρισαν τον τοπικισμό τους, τις προσωπικές εμπάθειες, τους, τους κομματάρχες και πέτυχαν να αφήσουν πίσω την στασιμότητα που κυριάρχησε τα χρόνια του απερχόμενου δήμαρχου. Ρωτήσαμε τον Παναγιώτη Κροντηρά που εκλέχτηκε δήμαρχος τι μετακινούμενους είχαν ως παρατάξεις οι δύο πρώτοι; "από 200 άτομα περίπου". Τι σχέση έχει αυτό το νούμερο με τα 600 δωρεάν εισιτήρια των νικητών της Άνδρου; Κι αυτό σε δύο νησιά με αντίστοιχους πληθυσμούς.

Αντιθέτως στην Άνδρο είχαμε ένα οριακό αποτέλεσμα, με εντάσεις και καταγγελίες το βράδυ των εκλογών, με ρεβανσισμό στις ανακοινώσεις του αποτελέσματος (φως και σκοτάδι), με τις προσωπικές αντιθέσεις πέρα από κάθε αξιολόγηση, με τους κομματάρχες και τον Βρούτση να δίνουν δίνουν τα ρέστα τους, και με μετακινούμενους ρεκόρ, Οριακό, όμως, ήταν το αποτέλεσμα του 2019. Όμως οι τότε νικητές χάρηκαν, χειροκρότησαν και πήγαν σπίτια τους. Είχαν και μειοψηφικό συμβούλιο ήταν και πιο σώφρονες προφανώς. Στο σημείο που είμαστε σήμερα ότι και να βγει από την επανακαταμέτρηση η Άνδρος του οριακού αποτελέσματος μπαίνει στο τούνελ των αντιθέσεων και όποιος βγει έχει μπροστά του δύσκολο έργο.

Όπως μου έγραψε ο παλιός φίλος (σπουδαίος κριτικός λογοτεχνίας) Αλέξης Ζήρας προχτές διαβάζοντας την απάντηση μου στην κ. Στυλιάνα "ώρε Διαμαντή...    ο φθόνος το ξέρεις καλά ότι στα μικρά μέρη πολλαπλασιάζεται." Για τους φθονούντες και εκδικούμενους εμάς δεν πειράζει. Είχαμε και έχουμε τόσες δημιουργικές δραστηριότητες που δεν θα σκάσουμε. Η Άνδρος όμως πόσες έχει; Οι επαγγελματίες της Άνδρου έχουν; Οι κάτοικοι έχουν; Οι γείτονες που ήρθαν σε αντιπαραθέσεις έχουν; Το δημοτικό συμβούλιο που έφτασε στα άκρα τόσα χρόνια και ξεκινά με κάθετους διαχωρισμούς (φως και σκοτάδι) έχει;

Πως θα επιτευχθεί η αναγκαία ενότητα όταν τα πνεύματα είναι τόσο οξυμένα; Όταν στο ίδιο καράβι για Σύρο ταξίδευαν οι δύο αντίπαλες παρατάξεις και οι δύο υποψήφιοι έπαρχοι και δεν λέγαν καλημέρα. Θα μου πείτε ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Σωστό γενικά. Όπως τις γιάτρεψε στο οριακό αποτέλεσμα του 2019; Δεν τις γιάτρεψε. Τις θέριεψε. Το δημοτικό συμβούλιο έγινε ροντέο ή αμέρικαν μπαρ δεκάδες φορές. Όλα τα έργα αμφισβητήθηκαν. Η αντιπολίτευση κραύγαζε "μιάσματα" τους διοικούντες. Θα έχει την πρόνοια ο επόμενος νικητής της επανακαταμέτρησης να δείξει σωφροσύνη και να ενώσει τις αντιθέσεις που υπάρχουν τώρα πολύνπερισσότερες από πριν; Ίδωμεν...

Όσο για το Εν Άνδρω, που μισήθηκε και αγαπήθηκε, γιατί κατέγραψε αυτά που είδε και εκτίμησε, μην ανησυχείτε κάπου εδώ θα είναι καταγράφοντας πάλι τα καθέκαστα. Αλλά με νέο τρόπο. Και από νέες αποστάσεις. Και με νέους συνεργάτες. Ο ρόλος του συνεχίζεται. Όχι όμως όπως νομίζουν οι εχθροί του ή φίλοι του. Στόχος του Εν ΑΝΔΡΩ ήταν και είναι η λάθος νοοτροπία που οδηγεί σε νίκες χωρίς διάρκεια και σε ήττες χωρίς διέξοδο. Από αυτή την άποψη θα σχολιάζουμε πλέον τα πράγματα και από μια απόσταση λόγω νέων δραστηριοτήτων. 

ΟΙ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ 

Κλείνουμε την παραπάνω αναφορά στην επανακαταμέτρηση στη Σύρο και την κριτική στα αδιέξοδα του νησιού, όποιος κι αν κερδίσει από αυτήν, με αναδημοσίευση ενός εξαιρετικού σχολίου αναγνώστη μας, που επένδυσε στην Άνδρο και βλέπει τα πράγματα από μια σχετική απόσταση μιας και δεν εμπλέκεται στις τοπικές αντιθέσεις. Γράφει λοιπόν στα σχόλια του ΕΝ ΑΝΔΡΩ ο κ. Παναγιώτης Χ:

"Κύριε Μπασάντη με βρίσκετε σύμφωνο σε όλα αυτά, εγώ έχω σπίτι στην Άνδρο, δεν ψηφίζω προς ώρας εκεί . Αν ψήφιζα θα ψήφιζα το κ. Λοτσάρη γιατί είδα πως κινήθηκε το νησί από διάφορα μικρά και μεγάλα έργα. Επειδή η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ των δυο υποψηφίων από θέμα έργων και δραστηριοτήτων είναι μεγάλη, με προβληματίζει πολύ το τελικό αποτέλεσμα όπως διαμορφώθηκε, αλλά και αν έρχονταν ανάποδα με 27 ψήφους διαφορά.

Η ουσία είναι ποια? ότι οι Ανδριώτες της Χώρας που ψήφισαν 62% υπερ. του Σουσουδη δεν θέλουν το καλό του τόπου τους ? Προτιμούν το τίποτα?
Κορθι 50% περίπου Σουσουδης, άρα πάμε στη λογική το μισό νησί τον ένα και το άλλο μισό νησί τον άλλο. 

Μήπως τα αίτια είναι κάποια άλλα ? Γιατί εγώ πίστευα ότι ο κ. Λοτσάρης θα έκανε υγιεινό περίπατο, αλλά δυστυχώς ήρθαν τα αποτελέσματα πολύ διαφορετικά.

Γιατί ο κ. Λοτσάρης δεν πήρε 60-70% όπως συμβαίνει σε άλλους δήμους τους οπαίους οι πολίτες είναι ευχαριστημένοι? Ελπίζω να δοθεί κάποια απάντηση που εξηγεί την όλη κατάσταση."

Εξαιρετικό το ερώτημα. Γιατί δεν κέρδισε καθαρά αυτός που έκανε έργο. Τι σημαίνει 27 ψήφους διαφορά; Κι αν είχαν βγει ανάποδα τι διαφορά θα είχε στη νοοτροπία που επικράτησε κι επικρατεί; Ρωτά ο κ. Παναγιώτης. Αυτό λέμε κι εμείς παραπάνω. Η Τήνος ξέφυγε έδωσε αέρα σε έναν που πέτυχε στο παρελθόν κι ελπίζει να δώσει και πάλι, έναντι κάποιου που οδήγησε σε στασιμότητα τα τελευταία χρόνια. Η οριακή Άνδρος δεν είπε κάτι ξεκάθαρο. Έμεινε στις νοοτροπίες του χτες. Οριακά, αλλά εκεί έμεινε όποιος κι αν κερδίσει. Και τις αποτύπωσε και στη σύνθεση του νέου συμβουλίου της.

 

Ως προς το αποτέλεσμα θέλω να σχολιάσω προς το ερώτημα του κ. Παναγιώτη:  

Η Υδρούσα «τίμησε» τον δήμαρχο που την εκπροσωπούσε στις εκλογές με κοντά 62%. Το ότι είχε κάνει έργο βοήθησε. Όμως πίσω από όλα βλέπει κανείς τον τοπικισμό της κοινωνίας, τις εξαρτήσεις από το συγγενολόι και το επάγγελμα, αλλά και το αλισβερίσι των ψήφων και των σταυρών…

Η Χώρα «τίμησε» κι αυτή τον δήμαρχο που την εκπροσωπούσε στις εκλογές δίνοντας του με κοντά 62%. Το ότι δεν είχε κάνει έργο δεν στενοχώρησε πολλούς. Κι εδώ ο τοπικισμός στα ύψη, μαζί και η αρχοντολωλάδα και τα συγγενολόια.

Το Κόρθι μη έχοντας δικό του εκπρόσωπο κόπηκε στη μέση 51% Λοτσάρης – 49% Σουσούδης. Το γεγονός πως δεν είχαν κάνει αξιόλογα έργα και οι δύο δήμαρχοι (μόνο το κόμποστ του Λοτσάρη ξεχώριζε) δεν τους έλεγε τίποτα. Οι κάτοικοι απλώς χωρίστηκαν στη μέση. Ότι έργο έγινε στο άλλο νησί απλώς δεν τους ενδιέφερε. Μόνο το χωριό τους είδαν.

Αριθμητικά μεγαλύτερη η Χώρα και με μεγαλύτερη δυνατότητα μεταφοράς ψηφοφόρων κέρδισε μια οριακή νίκη. Σήμερα γίνεται επανακαταμέτρηση, αλλά το αποτέλεσμα, ότι κι αν βγει, δείχνει πως με 10 ή 27 ψήφους, από εδώ ή από εκεί, δεν αλλάζει τις νοοτροπίες. Νοοτροπίες που έρχονται από τον 19^ο αιώνα και φτάνουν μέχρι και το πρώτο τέταρτο του 21^ου αιώνα. Νοοτροπίες υστέρησης. Που δεν οδηγούν σε μια νέα κοινωνική κινητικότητα που χρειάζεται η εποχή μας. Που δεν φέρνουν στο προσκήνιο νεότερους με νέες ιδέες. Που απομακρύνουν τους πιο ελπιδοφόρους, τους πιο καταρτισμένους και δραστήριους. Και αναδεικνύουν αυτούς που έχουν ψήφους. Όπως τους έχουν.

Πολλοί που εκλέχτηκαν δεν συνείσφεραν ή δεν θα συνεισφέρουν στον διάλογο του συμβουλίου. Ψηφίζουν, αλλά ελάχιστα κατανοούν τον προϋπολογισμό, το τεχνικό πρόγραμμα, τις χρηματοδοτήσεις, τις μελέτες, τον σωστό προγραμματισμό των έργων. Έργων, που συχνά όπως ψηφίζονται ή δεν ψηφίζονται στο τέλος δεν γίνονται. Όπως αναβλήθηκε από μια λάθος ψηφοφορία από νη γνωρίζοντες, για τοπικιστικούς λόγους, ο βιολογικός Μπατσίου-Γαυρίου το 2015. Και πήγε πίσω  8 χρόνια. Και μέχρι να γίνει 10-12! Ή, γίνονται με χρόνια καθυστέρηση, όπως η Πλούσκα, που πήγε πίσω μια δεκαετία για ψηφοφορίες τοπικισμού και μικροσυμφερόντων χωρίς νόημα.

Κρίμα γιατί το νησί αυτό έχει ιστορία (που την μέρος της γράψαμε κι εμείς) και πολιτισμό (που τον κατέλειπαν οι ευεργέτες του κι έχουμε καταγράψει κι εμείς). Έχει φυσικές ομορφιές που το προίκισε η φύση. Έχει όμως και υστερήσεις που δεν τις περιμένεις. Και αυτές καταγράφει χρόνια τώρα. Έστω και οριακά...  

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ