Του κύκλου τα γυρίσματα ή οι Χ...
Της Δέσποινας Πολίτου  Οι Χαΐνηδες δημιουργήθηκαν το 1990 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το όνομα είναι από την αραβική λέξη «χαΐν» που έφτασε να σημαίνει τον επαναστάτη, τον φυγόδικο, αυτόν που γυρίζει στα βουνά. Από τα ιδρυτικά μέλη παραμένουν οι Δημήτρης Αποστολάκης και Δημήτρης Ζαχαριουδάκης. Στην εικόνα υπάρχει και αναφορά στην λαϊκή ζωγραφική (φωτ. Εν Άνδρω). Είναι προφανής η σύνδεση του μουσικού σχήματος «Χαΐνηδες», τόσο με την παραδοσιακή μουσική, όσο και την αναζήτηση αυθεντικής σύγχρονης έκφρασης. Παρακολουθώντας την παράσταση του «Ερωτόκριτου», στις 13/8, οι θεατές με όποιο υπόβαθρο σοκάρονται. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η καλλιτεχνική ωριμότητα των «Χαΐνηδων» να μεταφέρουν άρτια, σε σύγχρονη μουσικοχορευτική παράσταση, ένα κείμενο με ιδιωματική γλώσσα, που σύμφωνα με την «Βικιπαίδειας» είναι: «έμμετρο μυθιστόρημα που συντέθηκε από τον Βιτσέντζο Κορνάρο στην Κρήτη κατά τον 17ο αιώνα. Αποτελείται από 10.012 ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους αποδιδόμενους στην Κρητική διάλεκτο». "Του κύκλου τα γυρίσματα..." Κάτι σαν αναπαράσταση του στίχου η εικόνα... (φωτ. Εν Άνδρω). Η σχέση με την παραδοσιακή μουσική και το χορό, για όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε πόλεις δεν ήταν στους καιρούς μας αυτονόητη. Επικράτησε η εικόνα της αμιγούς αναπαραγωγής τους, από τοπικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, που φορούν στολές και συμμετέχουν σε γιορτές και επετείους. Τελευταία υπάρχει μια επιστροφή που τείνει να ξεπεράσει το επίπεδο της διατήρησης στη μνήμη, εντάσσοντάς τα στη σύγχρονη δημιουργική παραγωγή.  Αποσπάσματα από μια λίαν ενδιαφέρουσα παράσταση (βίντεο Εν Άνδρω). Η παραδοσιακή μουσική και ο χορός είναι φορείς πλούσιου περιεχομένου, που ακόμα βρίσκει τρόπους μαγικούς να ανοίγει δρόμους ξεχασμένους εντός μας. Μπορούν να προσεγγίζουν μυστικούς καημούς, που τροφοδοτούν τα υπόγεια ρεύματα συλλογικών ψυχικών τοπίων. Μ' ένα υλικό, που όταν τα καταφέρνει να διαπεράσει τα πετρωμένα βάσανα που συσσωρεύουν οι ζωές μας, ξεπροβάλλει διαυγές, κρυσταλλωμένο σε σκοπούς, τραγούδια και χορούς, που δροσίζουν τις καρδιές, κάνοντας να ανθίζουνε οι ευωδιές τους. Τυχεροί όσοι πήγαν στην παράσταση... (φωτ. Εν Άνδρω). Κι όσο μακριά κι αν έφυγε η νιότη μας, σε εκστρατείες κατακτητικές του αγνώστου, κι όσο κι αν την ξεχάσαμε στων πόλεων τις πολύβουες λεωφόρους, να που επιστρέφουμε. Να ξεδιψάμε στις πηγές που αιώνες τροφοδότησε η παράδοση, κρατώντας μυστικά την επαφή με τις προγονικές μας ρίζες.  Η παραδοσιακή μουσική στη αστική νεοελληνική έκφραση πέρασε χρόνια μοναξιάς, περιφρονημένη ως επαρχιακό μουσειακό είδος. Ωστόσο έδωσε το παρόν στο ρεύμα του έντεχνου , που με το δημιουργικό του ξέσπασμα διαμόρφωσε μια σύγχρονη ταυτότητα για τη μουσική δημιουργία του τόπου, εδώ και εξήντα χρόνια.  Εξαιρετικοί μουσικοί και εξαιρετική μουσική παράσταση (φωτ. Εν Άνδρω). Πέρασε κυρίως μέσα από το Γιάννη Μαρκόπουλου, έναν από τους τρεις μουσικούς, που με τους δημιουργικούς συγκερασμούς τους, άνοιξαν προς τα έξω σε διεθνές επίπεδο, δρόμους για τη νεοελληνική λαϊκή μουσική, με την κρητική μουσική παράδοση και με τον Νίκο Ξυλούρη, να αναδεικνύονται από το έργο τους, σε εθνικούς μας εκφραστές. Πέρασε από τον Διονύση Σαββόπουλο, που με αυθεντικές μαυροθαλασσίτικες, δωδεκανήσιες αλλά και ρεμπέτικες αύρες, ζωογόνησε τα μουσικά του αφηγήματα. Από το Θάνο Μικρούτσικο που συνάντησε μέσα από τη τζαζ, τον αυτοσχεδιασμό του παραδοσιακού οργανοπαίκτη. Εξακολουθεί να περνάει όλο και περισσότερο, από σύγχρονα μουσικά πιο ροκ ρεύματα, όπως των αδελφών Κατσιμίχα, με παραδοσιακά όργανα να πρωταγωνιστούν σε εκρήξεις συναισθήματος ροκ τραγουδιών. Σπουδαίο χορευτικό και πιο σπουδαία η μίξη σύγχρονης και παραδοσιακής σύνθεσης γύρω από τον πεντοζάλη... (φωτ. Εν Άνδρω). Το μουσικό σχήμα των Χαΐνηδων ήταν από την αρχή πιο αποκεντρωμένο. Ξεκίνησε από την επαρχία για να κατακτήσει το κέντρο, διαμορφώνοντας μια πρωτοπορία αναφοράς, για πολλούς σύγχρονους μουσικούς που θα μπορούσαν να ενταχθούν σε πιο ροκ ρεύματα και έχουν ως στίγμα τους τη χρήση παραδοσιακών οργάνων. Η χαρισματική προσωπικότητα που δίνει τον τόνο στο σχήμα αυτό είναι ο Δημήτρης Αποστολάκης, μουσικός όσο και φυσικός επιστήμονας. Από ένα χωριό της Κρήτης, υπήρξε μαθητής του Ψαρογιάννη, αδερφού του Νίκου Ξυλούρη, ενώ σπουδαίος δάσκαλός του ήταν επίσης ο Ross Daly. Δημήτρης Αποστολάκης: καθοριστικός ο ρόλος του στην ομάδα και εξαιρετικός στην παράσταση... (φωτ. Εν Άνδρω). Ενδιαφέρουσες είναι και πολλές από τις φιλοσοφικές απόψεις που έχει κατά καιρούς εκφράσει σε συνεντεύξεις του: "Η κυκλική αναπαράσταση του χρόνου των αρχαίων κοινωνιών ήταν λυτρωτική. Για πρώτη φορά ο άνθρωπος, είναι αντιμέτωπος με την ιστορία. Γιατί έχει επικυριαρχήσει η γραμμική αναπράσταση του χρόνου. Σήμερα δε περιμένουμε τίποτα. Ταυτόχρονα, με την οικονομική ανέχεια και με το δυισμό – ένα συμβολικό δυισμό – ενώ όλοι ζουν τόσο ομοιόμορφα και καταναλώνουν τα ίδια προϊόντα, τείνουν να είναι τόσο μοναχικοί…. Συνήθως οι άνθρωποι πάνε να λύσουν ένα ζήτημα και το βλέπουν αποσπασματικά. Το θεμελιακό είναι να λυθεί, να μη σβήσεις τη φωτιά σε ένα κλαδί, να σβήσεις την εστία της φωτιάς που καίει τα κλαδιά. Αυτό το αποφεύγουμε. Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε το αξιακό σύστημα, του χώρου της παθογένειας. Και πάλι του κύκλου τα γυρίσματα με τα εντυπωσιακά χορευτικά ακροβατικά, το σκηνικό λαϊκής τέχνης και η εξαιρετική ποιητική αφήγηση του Δ. Αποστολάκη (φωτ. Εν Άνδρω). Οι άνθρωποι αρέσκονται να προστατεύονται από την ομοιομορφία – τους δίνει μια ασφάλεια, μια προστασία. Αυτό είναι και βασικά ο εκβιασμός που κάνει μία κοινωνία στα άτομα. Αν πεις την πραγματική σου αλήθεια, σε περιμένει μοναξιά κι αυτό δεν είναι τόσο κοινωνική τιμωρία, όσο βιολογική – γιατί ξέρουμε από τους χιμπατζήδες ακόμα, πως αν ένα πιθηκάκι μείνει χωρίς αγέλη, θα πεθάνει. Οπότε η κοινωνία σε απειλεί με θάνατο αν πεις την αλήθεια. Άρα είναι βολικό να συμφωνούμε όλοι σε πράγματα. Ο κάθε πολεμιστής καταξιώνεται από τον αντίπαλό του. Υπάρχει μία μαντινάδα του Καζαντζάκη γι’ αυτό, που είναι παμπάλαια, μιλά για τους ασκορδαλιούς, «Στσ’ ασκορδαλούς εχάλασα τα μπαρουτάσκαγά μου και δα σε βλέπω πέρδικα και καίγεται η καρδιά μου». Αν χαλάσεις όλα σου τα πολεμοφόδια σε αψιμαχίες, τότε ποια θα σου μείνουν για τον πραγματικό πόλεμο;» ΠΗΓΗ: Συνέντευξη του Δημήτρη Αποστολάκη στην Χάρις Γεωργίου στην ιστοσελίδα "Νόστιμον Ίμαρ" http://www.nostimonimar.gr/dimitris-apostolakis-to-pouritaniko-montelo-ine-i-simea-tou-mikroastismou/     ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η πρόκληση μας να γράψουν έστω και μια επώνυμη κριτική - συνεισφέροντας κάτι οι εξυβρίζοντες την κριτική μας - δεν βρήκε ανταπόκριση. Εύκολο να "κατεδαφίζεις" δύσκολο να δημιουργείς. Συνεχόζουμε λοιπόν τον δημιουργικό δρόμο μας. Οι όψιμοι υβριστές απήλθαν έτσι όπως ήλθαν. Όμως στην πρόσκληση μας να γράψουν κι άλλοι κριτικές για τα δρώμενα βρήκαμε ανταπόκριση! Παλιά συνεργάτιδα έστειλε εξαιρετικό κείμενο με ξεκινά με την παράσταση των Χαΐνηδων στην Άνδρο κάνοντας αναφορά στο έργο τους, αλλά και σε άλλους σημαντικούς έλληνες δημιουργούς που κινήθηκαν στον συγκεκριμένο μουσικό χώρο. Και τέλος στέκεται στην σημαντική διαδρομή του εκ των ιδρυτών της Δημήτρη Αποστολάκη στο ελληνικό καλλιτεχνικό προσκήνιο  - Εν Άνδρω.      
Τίμων ο Αθηναίος, από τον Θεατ...
 Θεώνη Ριντ - Σκηνοθέτης
Κουβανέζικη salsa ξεσήκωσε το ...
Το βράδυ της Κυριακής (12.8), το Μπατσι αφέθηκε στο κέφι, τους ήχους και τις νότες της Κούβας και της Βραζιλίας, χόρεψε samba και salsa και η νύχτα κύλησε υπέροχα!
Η "Ελένη", ο Νταλάρας κι ο κάθ...
Έργο για ένα ρόλο. Κάπου ανάμεσα σε ποίηση και ψυχογράφημα. Κάπου ανάμεσα στη μνήμη και στην λήθη. Έργο σημαδιακό του Ρίτσου που αν και μαρξιστής όταν το έγραφε αφήνεται εδώ στον απόλυτο υπαρξισμό... (φωτ. Εν Άνδρω). Μετά από 4 χρόνια και δεκάδες παρουσιάσεις και δεκάδες πρωτότυπες κριτικές και δεκάδες συνεντεύξεις για το Φεστιβάλ, μετά από ένα βιβλίο 146 σελίδων με κριτικές και φωτογραφίες από τις παραστάσεις του 2015 και του 2016 του Φεστιβάλ (ιδού το link: http://enandro.gr/pdf/enandro.html  σε PDF στο Εν Άνδρω), και επιπλέον, μετά από δύο ακόμα χρόνια (2017 & 2018) με πολλές πρωτότυπες κριτικές για το Φεστιβάλ, ήρθε πια η ώρα να παραχωρήσουμε τις στήλες μας σε μερικούς πικραμένους να γράψουν κι αυτοί έστω και μια κριτική συνεισφέροντας κάτι στο Φεστιβάλ. Κι ανάμεσα τους στον επιφανέστερο όλων τον, λιβελογράφο και υβριστή μας, συνταξιούχο γιατρό Γιώργο Καλιβρούση εξ Ελβετίας!
Δημήτρης Κωνσταντινίδης: "Ας π...
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ Καθημερινή-Αναδημοσίευση Το ξενοδοχείο «Τρίτων», το Ξενία της Ανδρου, διά χειρός του μετασχηματιστή αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη, στέκει εγκαταλελειμμένο από το 1999, έχοντας περιέλθει σε πλήρη απαξίωση.  «Τα νέα ξενοδοχεία του ΕΟΤ αποτελούν λοιπόν όχι μονάχα μονάδες λειτουργικής εξυπηρέτησης αλλά και πυρήνες αισθητικής απόλαυσης. [...] Ο ξένος που επισκέπτεται την Ελλάδα δεν θα χαίρεται μονάχα για τα αρχαία μνημεία και τον πολιτισμό της χώρας, αλλά θα ζει πραγματικά και την ομορφιά του νέου ελληνικού τοπίου για να το αγαπήσει και να το αισθανθεί σε όλη τη μοναδική του ποιότητα», έγραφε ο μετασχηματιστής αρχιτέκτων Αρης Κωνσταντινίδης στην εφημερίδα «Τουρισμός» την 1η Μαΐου του 1959. Το 1958, ο ίδιος, προϊστάμενος τότε του Τμήματος Αρχιτεκτονικών Μελετών της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΕΟΤ, παραδίδει το πρώτο του Ξενία, το ξενοδοχείο «Τρίτων» στην ανδριώτικη Χώρα. Η μεγάλη αντίθεση. Το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου σε αντιπαραβολή με το εκπεσόν «δημοκρατικό μεγαλείο» ενός νεότερου μνημείου. Ηταν ένα από τη μεγάλη σειρά ξενοδοχείων που θα κατασκευάζονταν την επόμενη, πολύ δραστήρια δεκαετία από εκείνον αλλά και άλλους, αξιότατους συναδέλφους του, όπως ο Χαράλαμπος Σφαέλλος (ήδη, το 1953, ο Δημήτρης Πικιώνης είχε σχεδιάσει το Ξενία των Δελφών). Σήμερα, όμως, το Ξενία της Ανδρου στέκει μόνο του, ξένο σώμα, αποσυνάγωγο, υπενθύμιση μιας πάλαι ποτέ διαλαμψάσης εποχής. To ξενοδοχείο «Τρίτων» την εποχή της παράδοσής του, το 1958 Οι φαγωμένες κολόνες, τα ξεφλουδισμένα ντουβάρια, τα σκουριασμένα ψυγεία, τα θρυμματισμένα οικοδομικά υλικά, τα σαπισμένα κουφώματα, τα βίαια ξηλωμένα διακοσμητικά και άλλα αντικείμενα δεν θυμίζουν σε τίποτα ξενοιασιά, ξεκούραση, διακοπές. Το Ξενία της Ανδρου είναι μια χιλιοφθαρμένη στολή από τον μαραθώνιο της ανάπτυξης που έζησε η Ελλάδα μεταπολεμικά. Το οριστικό κλείσιμο του 1999 σηματοδότησε τη μετατροπή του σε εγκαταλελειμμένο μνημείο του εαυτού του. «Το βλέπω να σβήνει. Ξέρετε τι είναι να αντικρίζεις κάθε μέρα ένα κουφάρι;» λέει στην «Κ» επιχειρηματίας που εκφράζει την αγωνία των περιοίκων.  Φαγωμένες κολόνες, ξεφλουδισμένα ντουβάρια, θρυμματισμένα οικοδομικά υλικά, σαπισμένα κουφώματα – τίποτα δεν θυμίζει το Ξενία του Κωνσταντινίδη. Ασφαλώς, το Ξενία της Ανδρου αποπνέει ακόμα τον Αρη Κωνσταντινίδη, το σολωμικό «κοινό και κύριο», αυτό το «δημοκρατικό μεγαλείο» των κατασκευών του, εκείνο που «η αστική τάξη της εποχής του δεν κατάλαβε ποτέ. Στα εγκαίνια της περίφημης εξοχικής κατοικίας της Αναβύσσου, το 1962, ένας εκ των προσκεκλημένων είπε στον ιδιοκτήτη: “Το βρήκαμε πολύ δύσκολα. Μα, καλά, πώς γίνεται να μη φαίνεται από πουθενά;”. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να φαίνεται· ήθελε να λειτουργεί», αφηγείται σήμερα στην «Κ» ο γιος του Αρη Κωνσταντινίδη, Δημήτρης. Παρά ταύτα, το Ξενία της Ανδρου, με την υπέροχη θέα στον όρμο της Χώρας, δέχθηκε σφοδρή κριτική. «Πράγματι, δεν είναι από τα καλύτερά του. Ο κάναβος του 4x4 έχει τη σκληρότητα της τότε αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας. Ταυτόχρονα, δεν “έδεσε” με το έδαφος της Ανδρου, όπως συνέβη με αυτά της Καλαμπάκας, που το θεωρώ το καλύτερό του, του Πόρου, του Παλιουρίου ή της Ολυμπίας. Ο κάναβός του, όμως, εξυπηρετεί νέες χρήσεις», εξομολογείται στην «Κ» ο επίσης αρχιτέκτων Δημήτρης Κωνσταντινίδης. «Υπόσχεση» Το 2011 κηρύχθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού νεότερο μνημείο ως «δείγμα κτιρίου ειδικής χρήσης, αντιπροσωπευτικό της μοντέρνας αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του ’50», μια εποχής «που είχε υποσχεθεί μιαν άλλη ζωή για την Ελλάδα», όπως λέει στην «Κ» η σκηνοθέτις και εικαστικός Αννα Δημητρίου, η οποία, εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο, έχει αφοσιωθεί στη μάχη για την ανάδειξη των εγκαταλελειμμένων Ξενία, όπως εκείνα του Ναυπλίου, των Σπετσών, των Μετεώρων, αλλά «όχι μόνον αυτών· πηγαίνω σε κουφάρια βιομηχανιών, σε ό,τι θυμίζει την ορμή της Ελλάδας του ’50 και του ’60». Eνα έργο-παρέμβαση της Αννας Δημητρίου. Η ίδια αγωνίζεται για την αναβίωση «της χαμένης αθωότητας του ελληνικού καλοκαιριού». Αφορμή για τη συνομιλία μας ήταν τα έργα της που συνάντησα στην αυτοψία του Ξενία της Ανδρου. Η ίδια ζητεί την «αναβίωση της αθωότητας του ελληνικού καλοκαιριού και την επιστροφή της ζωής που υποσχέθηκαν εκείνες τις δεκαετίες». Στο ίδιο πνεύμα, το 2012, η Λίζη Καλλιγά, σε μία εμβληματική όσο και παρεμβατική έκθεση στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, παρουσίασε φωτογραφίες και αρχειακό υλικό από το Ξενία της Ανδρου, καταγράφοντας τις φθορές και την εκπεσούσα λάμψη της κατασκευής ενός επιδραστικού αρχιτέκτονα. Σήμερα, πάντως, όπως μας πληροφορούν αρμόδιες πηγές, η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ Α.Ε.), στην οποία ανήκει το Ξενία της Ανδρου, έχει δρομολογήσει τη διαγωνιστική διαδικασία επίσης και για μια δέσμη αντίστοιχων ξενοδοχείων. Παρότι «έχει ήδη εκδηλωθεί επενδυτικό ενδιαφέρον», δεν έχει προσώρας εκτιμηθεί το κόστος ανακατασκευής του, «στοιχείο που θα δοθεί στην ΕΤΑΔ μέσω της μελέτης βιωσιμότητας που ήδη δρομολογείται». Η μελέτη, όπως λέγεται, θα λαμβάνει υπ’ όψιν «τη διατήρηση της ταυτότητας και της εξωτερικής εικόνας του κτιρίου ως νεοτέρου μνημείου, σε συνδυασμό με την ανάγκη ανταπόκρισης στις σύγχρονες απαιτήσεις φιλοξενίας και αδειοδότησης». Ας “πέσει” "Ίσως είναι υπερβολή να δαπανηθούν τόσα χρήματα για την ανακατασκευή του Ξενία της Άνδρου», λέει ο γιος του Άρη Κωνσταντινίδη, Δημήτρης. Επ’ αυτού του ζητήματος, ο γιος του Αρη Κωνσταντινίδη, Δημήτρης, εκφράζει μία γενναία – και ολίγον αναπάντεχη – άποψη: «Ισως είναι υπερβολή να δαπανηθούν τόσα χρήματα για την ανακατασκευή του. Στο κάτω κάτω, ας “πέσει” το Ξενία. Δεν είναι απαραίτητο να διασωθεί πάση θυσία. Ο Αρης Κωνσταντινίδης πίστευε στο εφήμερο. Εχτιζε “δοχεία ζωής”, όχι μνημεία. Ο ίδιος έφθασε μέχρι το σημείο να πει “γκρεμίστε τα νεοκλασικά”. Δεν χρειάζεται να τα διαιωνίζουμε όλα. Πάντοτε έρχεται η στιγμή που κάτι πρέπει να το αντικαταστήσεις».
Πέρασε απ’ την Άνδρο κι ο Νταλ...
 Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Κόσμος πολύς στη συναυλία. Λογικό: εθνικό πολιτικο-πολιτιστικό τοτέμ μιας ολόκληρης εποχής ο Νταλάρας. Για τον λόγο αυτό ο Τζίμης Πανούσης έφτασε στα άκρα την σάτυρα και την κόντρα μαζί του... (φωτ. Εν Άνδρω). Πέρασε κι ο Νταλάρας από την Άνδρο. Όπως περνά εφέτος από πολλές πόλεις και χωριά. Ήρθε βιαστικά απόβραδο, έδωσε μια νυχτερινή συναυλία κι έφυγε το πρωί. Αφήνοντας το ίχνος του σε ένα φεστιβάλ που επί τέσσερα χρόνια αναζητά την πολιτιστική του ταυτότητα…
Βραδιά κλασικής απόλαυσης και ...
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ωραίες στιγμές σε ένα απόβραδο αφιερωμένο προς τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Άνδρου από το Ίδρυμα Κυδωνιέα σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μωραΐτη... (φωτ. Εν Άνδρω).  Κάποια στιγμή η Λυρική Σκηνή αποφάσισε να βγάλει το λυρικό θέατρο από τις κλειστές βαρυφορτωμένες επίσημες αίθουσες με τις βελούδινες κόκκινες αποχρώσεις και να το φέρει πιο κοντά στην σημερινή ελληνική κοινωνία. Να κάνει μερικά από τα παγκόσμια πολιτιστικά επιτεύγματα μέρος της  καθημερινότητας. Οι άνθρωποι που είχαν την ιδέα έφτιαξαν μια μικρή ορχήστρα (βιολιά, βιολοντσέλα κλπ) και άρχισαν να δίνουν μουσικές παραστάσεις σε καθημερινούς αθηναϊκούς χώρους (πλατεία Θησείου κλπ). Παρουσιάζαν γνωστά λυρικά αποσπάσματα από διάσημα παγκοσμίως έργα. Τα περισσότερα είναι γνωστά ακόμα και στην Ελλάδα που το ευρύ ακροατήριο δεν έχει και την καλύτερη σχέση με την δυτική όπερα. Κάπως έτσι βρέθηκε στην Άνδρο - με πρόσκληση των Ιδρυμάτων Κυδωνιέα και Μωραΐτη - η μικρή συμφωνική ορχήστρα...
Κυριακή 5/8: Συναυλία με κλασι...
Φωτογραφία από την συναυλία του Ιδρύματος Κυδωνιέως το 2016 (φωτ. Εν Άνδρω). Για μια ακόμα χρονιά τα το Ίδρυμα Κυδωνιέως σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μωραΐτη διοργανώνουν μουσική βραδιά στο Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό του νησιού μας να απολαύσει μια μουσική βραδιά με ελεύθερη είσοδο (διανέμονται δωρεάν προσκλήσεις) και ενισχύοντας τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις της Άνδρου. Για τρίτη χρονιά στα πλαίσια της ετήσιας εικαστικής έκθεσης τα δύο σημαντικά πολιτιστικά Ιδρύματα της Άνδρου συμβάλουν στην άνοδο των καλλιτεχνικών δρώμενων του νησιού μας. 
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Ο Ευδόκιμος πέρ...
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ PRONEWS: Το χρονογράφημα για την γιορτή του γέροντα Ευδόκιμου πήγε μακριά. Στο Εν Άνδρω ξεπέρασε σε μία μέρα τους 3.000 αναγνώστες! Μας το ζήτησε η αθηναϊκή ιστοσελίδα PRONEWS να το αναδημοσιεύσει. Το στείλαμε. Ακόμα μια φορά το Εν Άνδρω συνέβαλε με τον συγκροτημένο, οργανωμένο και καλογραμμένο τρόπο του στο "ταξίδι" της Άνδρου στην Ελλάδα. Όπως συνέβαλε και πέρα από την Ελκλάδα με την επίσκεψη του ARTE στην Άνδρο. Αναδημοσιεύουμε, λοιπόν, την προβολή της γιορτής του γέροντα Ευδόκιμου στην Αθήνα και στην Ελλάδα μέσα από την οποία θα γνωρίσουν την γιορτή, το μοναστήρι και την Άνδρο δεκάδες χιλιάδες επιπλέον αναγνώστες. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα γι' αυτό το "ταξίδι" του γέροντα κι ευχόμαστε στον αγαπημένο παππού της Άνδρου του χρόνου να "ταξιδέψουμε' την γιορτή του ακόμα μακρύτερα...