Του σκηνοθέτη Γιώργου Δάμπαση

 

Πρέπει να διευκρινιστεί εξ αρχής ότι το κείμενο που ακολουθεί δεν αποτελεί κριτική διάθεση σε ένα φεστιβάλ, η σημασία του οποίου στην Άνδρο αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση στον πολιτισμό και την ψυχαγωγία των πολιτών, απλώς υπάρχουν κάποιες καλόπιστες υποδείξεις που μπορεί να είναι χρήσιμες για το μέλλον.

Φέτος υπήρξε έντονος σχολιασμός των κατοίκων του νησιού ότι το Φεστιβάλ ήταν αισθητά υποβαθμισμένο σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια και ότι υπήρχαν «κενά» στη διάρθρωση των εκδηλώσεων, με αποτέλεσμα να φοβούνται πολλοί μήπως το μέλλον του Φεστιβάλ διαγράφεται αβέβαιο. Είναι κοινός τόπος ότι αποτελεί μια γιγαντιαία προσπάθεια το να έρθουν μεγάλα θεατρικά και μουσικά σχήματα στην Άνδρο και ότι δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Γι’ αυτό συγχαίρουμε τους διοργανωτές.

Εμείς, ως απλοί πολίτες του νησιού, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής ώστε να γίνουν το 2018 κάποιες διορθωτικές βελτιώσεις.

Το Φεστιβάλ δεν είναι σε καμία περίπτωση διεθνές. Διεθνή είναι τα Φεστιβάλ με ειδικούς σκοπούς όπως της Καλαμάτας, που έχει θέμα το χορό, ή της Δράμας, που προβάλλονται ταινίες μικρού μήκους. Κατά τη γνώμη μας, το Φεστιβάλ πρέπει να αποκτήσει ΠΑΝΑΝΔΡΙΑΚΟ χαρακτήρα με προσανατολισμό τον πολιτισμό του Αιγαίου, με παράλληλες εκδηλώσεις και στο Γαύριο και στο Κόρθι, αλλά και στα χωριά. Να υπενθυμίσω, για την ιστορία, ότι στο παρελθόν διοργανώσαμε συναυλία με τους MELOSBRASS στην πλατεία του Κορθίου, συναυλία με τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ και μαέστρο τον Γιώργο Δεσποτίδη στο προαύλιο του Αγίου Φιλίππου στο Μπατσί και παίξαμε θεατρικές παραστάσεις στο χωριό Φάλικα. Και όλα αυτά χωρίς χορηγούς και χωρίς οργανωμένο θέατρο.

Τώρα δυο-τρεις σκέψεις για το δέον γενέσθαι στο προσεχές 4^ο Φεστιβάλ της Άνδρου.

1. Παράλληλα με τα σημαντικά θέματα που απολαύσαμε φέτος σαν τους «Επτά επί Θήβας», την «Μήδεια», τις «Πέτρες στις τσέπες» κ.λπ. θα μπορεί να γίνει προσέγγιση στο 3^ο πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας, που διοργανώνει σημαντικές παραγωγές σαν κι αυτή που έγινε στην Πειραιώς 260 με τον Δαυίδ Ναχμία.

2. Θα μπορεί να γίνει προσέγγιση στην Ομοσπονδία Ερασιτεχνικών Θιάσων όπου ανεβαίνουν κάθε χρόνο πολύ σημαντικές παραγωγές στα νησιά του Αιγαίου.

3. Αξίζει να προσεγγιστούν θεατρικοί μονόλογοι σαν την ιστορία της στιχουργού Παπαγιαννοπούλου με τη Μεντή, που μπορεί να παιχθούν στην περιφέρεια των χωριών της Άνδρου.

4. Μια καλή ιδέα είναι να γίνει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη και στο Συριανό ποιητή και τραγουδοποιό Μάνο Ελευθερίου.

5. Μπορεί να διοργανωθεί ένα λαϊκό πανηγύρι με τον εθνομουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, που παρουσιάζει στην ΕΡΤ το «Αλάτι της γης», ο οποίος μπορεί να αξιοποιήσει και να ενορχηστρώσει τα μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα της Άνδρου σε συνδυασμό με λαϊκά έθιμα σαν τον ανδριώτικο γάμο που γίνεται στα Αποίκια.

6. Ενδιαφέρον θα ήταν επίσης να ανέβουν στην σκηνή κάποια σημαντικά κωμειδύλια, όπως «Η τύχη της Μαρούλας» ή το «Τζιώτικο ραβαΐσι».

Σε γενικές γραμμές, το Φεστιβάλ της Άνδρου μπορεί να μεγαλουργήσει με μια διάθεση εξωστρέφειας. Όλα αυτά αποτελούν απλές σκέψεις ενός Ανδριώτη που στηρίζει το Φεστιβάλ και θέλει να πάει ο θεσμός από το καλό στο καλύτερο. Εναπόκειται στους διοργανωτές του Φεστιβάλ να προβληματιστούν για την επόμενη ημέρα.

Η επιλογή είναι θέμα καθαρά δικό τους.