Η Χορωδία Δωματίου Κοζάνης και η Μικτή Χορωδία ΜΟΥ.Σ.Α. παρουσίασαν στο Θέατρο Άνδρου ένα μουσικό αφιέρωμα στα τραγούδια μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που άρχισε στις αρχές και τέλειωσε στον μεσοπόλεμο με τίτλο « Έλα γι’ απόψε...»...

Ήταν μια νοσταλγική βραδιά με μελωδίες των Αττίκ, Γιαννίδη, Σουγιούλ και Χαιρόπουλου που ταξίδεψαν το ακροατήριο περίπου έναν αιώνα πίσω σε μια άλλη Ελλάδα εκεί στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Μια Ελλάδα που επιχειρούσε να διαμορφώσει τραγουδιστικά την πρώτη της κουλτούρα καταφεύγοντας σε αναπαραγωγές ξένων μουσικών προτύπων με τρόπο ελληνικό και νοσταλγικό. 

Η ελληνική αστική τέχνη του τραγουδιού κινείτο θέλοντας να ξεφύγει από τους ελληνικούς δημοτικούς και τραγούδια με τα οποία πλημμύριζε η ύπαιθρος επιχειρούσε να βρει τη δική της έκφραση ανάμεσα στο ταγκό και στα βαλσάκια. Προικισμένοι συνθέτες κλήθηκαν να γράψουν μια σειρά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες στα περιορισμένα όρια των μικρών αστικών κέντρων της εποχής. Κυρίως στην Αθήνα.

Το ραδιόφωνο κλήθηκε να συμβάλει με τον τρόπο του σε αυτό το τραγούδι αναπαράγοντας το και κάνοντας το γνωστό πέρα από το θέατρο και τους χώρους που παιζόταν. Το τραγούδι αυτό μετεξελίχθηκε μεταπολεμικά κυρίως στο λεγόμενο "ελαφρό τραγούδι".  Απέναντι του ανέτειλε το ρεμπέτικο. Τραγούδι των προσφύγων από τη Μικρασία και τις λαϊκές γειτονιές των αστικών κέντρων. Και μετεξελίχθηκε στο "λαϊκό τραγούδι του μεταπολέμου. 

 

Όλα αυτά σαρώθηκαν από την "εισβολή" των δύο μεγάλων της ελληνικής μουσικής, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι, που έφεραν στο προσκήνιο το έντεχνο τραγούδι κάνοντας την μεγάλη πολιτιστική και πολιτισμική επανάσταση και ολοκληρώνοντας την με την χρήση της ποίησης των μεγάλων ποιητών του μοντερνισμού της γενιάς του '30. Η Ελλάδα απέκτησε το δικό της τραγούδι και αντέστρεψε το ρεύμα. Από χώρα εισαγωγής τραγουδιστικών μοτίβων από άλλες χώρες έγινε χώρα εξαγωγής μουσικής και τραγουδιών. Μέσα σε λίγα χρόνια (από το 1960 μέχρι το 1985) η κουλτούρα, η μουσική, το τραγούδι άλλαξαν εντελώς την εικόνα της χώρας.

Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε στα πλαίσια του Φεστιβάλ στην πρώτη συναυλία του για εφέτος μεγάλες στιγμές του "έντεχνου ελληνικού τραγουδιού" και των μεγάλων συνθετών που το δημιούργησαν και αυτών που το συνέχισαν. Χτες είχαμε την χαρά να δούμε την μουσική και τραγουδιστική Ελλάδα που προηγήθηκε σε μια ωραία συναυλία που αξιοποίησε όλες τις εγχώριες μουσικές δυνάμεις της Άνδρου, συ συνεργασία με την χορωδία της Κοζάνης. Την παράσταση παρακολούθησαν εκατοντάδες θεατές στο ανοιχτό θέατρο της Άνδρου. 

Αφηγητής και Σολίστ της ωραίας μουσικής αναδρομής ο διακεκριμένος ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός που ερμήνευσε, απήγγειλε, χόρεψε μερικά από τα πλέον αντιπροσωπευτικά τραγούδια εκείνης της μακρινής Ελλάδας όπως: Πόσο λυπάμαι, Ας ερχόσουν για λίγο, Θα ξανάρθεις, Λες και ήταν χθες, Λίγες καρδιές αγαπούνε κ.α.