Χριστουγεννιάτικες ιστορίες

Του Διαμαντή Μπασαντή

(Μικρό αφέρωμα από το site μας στα Χριστούγεννα που έρχονται σε λίγες μέρες. Μερικές αναφορές σε αυτές τις γιορτινές μέρες που είναι φορτισμένες παράξενα. Μέρες χειμωνιάτικες γεμάτες μνήμες και μύθους. Γεμάτες προσωπα και διαδρομές. Ας ξαναδιατρέξουμε για μερικές στιγμές κάποιες από τις παλιές μισοσβυσμένες εικόνες μας, από τις παλιές μισοξεχασμένες διαδρομές μας  - Εν Άνδρω).

Χριστούγεννα. Η μνήμη μακραίνει. Γυρεύει να πάρει πίσω τον καιρό. Αναζητά διαδρομές σε ηλικίες που χάνονται στους χωματένιους δρόμους της Αθήνας, στις άδειες όχθες του μελαγχολικού Τάμεση.

Χριστούγεννα. Ξαναδιατρέχω τοπία και πρόσωπα. Ένα απόγευμα με τον Άγι στη σιωπηλή βροχή του Λονδίνου. Ένα βράδυ με την Αλεξάνδρα στις παγωμένες ανταύγειες του Νιαγάρα. Μια νύχτα με τον Έντουαρντ στο κατάλευκο Μόντρεαλ. Ένα βιαστικό πέρασμα από το Μπρίστολ με τον Μπέρνι. Και εκείνη πεζοπορία στο χιονόνερο της Νέας Υόρκης με τον Χρύσανθο και την Μυρτώ. Διατρέχω δρόμους μεγάλους, παγωμένους, ολοφώτεινους.

Χριστούγεννα. Μια άλλη εικόνα. Δύο γιατροί εξετάζουν τη μικρή Μυρτώ. Το μωρό κοιτά με απορία. «Παράξενο», παρατηρεί ο ένας. «Θα είχαμε τελειώσει αν ήταν ενήλικας. Πόσο αμήχανοι νοιώθουμε μπροστά στα μωρά.» Πόσο αμήχανοι νοιώθουμε μπροστά σε μια σπίθα ζωής.

Χριστούγεννα. Και κατηφορίζω στο κέντρο της πόλης. Οι υαλοκαθαριστήρες σπρώχνουν στην άκρη το χιονόνερο. Σταματώ σ’ ένα φανάρι στην έρημη διασταύρωση. Ξάφνικά στο τζάμι διαγράφεται ένα παιδικό πρόσωπο και μου δείχνει μερικά χαρτομάντιλα. Γνέψω απόμακρα όχι. Το πράσινο με αιφνιδιάζει. Η μνήμη έχει γυρίσει πίσω στην παιδική ιστορία με τα σπίρτα του Άντερσεν. Βιαστικά ανοίγω το παράθυρο. Αναζητώ μάταια στο σκοτάδι του δρόμου το κοριτσάκι για να αγοράσω χαρτομάντιλα…

(δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα παραμονές Χριστούγεννων 1995)