Χειμώνας. Νοτιάς, Υγρασία. Ερημιά. Η Άνδρος ταξιδεύει προσμένοντας την άνοιξη. Τα σημάδια της εποχής αποτυπωμένα γύρω. Κλειστά σπίτια. Έρημοι δρόμοι. Κίνηση μόνο την ώρα του βαποριού.

Η μυρωδιά της αλμύρας και το βουητό των κυμάτων σε φέρνουν κοντά στη θάλασσα. Ο σορόκος είναι άγριος καιρός. Το αντιμάμαλο κτυπάει στην αμμουδιά και αφήνει πίσω του μαχαιριές. Τρώει τα ξύλα. Σκάβει το χώμα. Ξεθάβει πέτρες και βράχια. Από πάνω η Κουβάρα φορτωμένη σύννεφα. Προς το μεσημέρι ο καιρός αγριεύει. Γύρω μια παράξενη ερημιά.

Η ματιά χάνεται στο πέλαγος. Ανεβαίνει στα βουνά και στα σύννεφα.  Σκαρφαλώνει στους πράσινους λόφους. Σταματά στις έρημες εγκαταστάσεις του καλοκαιριού. Διασχίζει τις άδειες παραλίες. Μια εντελώς διαφορετική βόλτα μέσα σε εντελώς διαφορετικά χρώματα από αυτά των άλλων εποχών. Μελαγχολία και νοσταλγία, αλλά και μια θαλπωρή. Ταξίδεμα σε μια άλλη εποχή. Σε μια άλλη Άνδρο... 

 

Όλα αυτά όμως γύρω μας έχουν μια δική τους γοητεία. Τίποτα δεν θυμίζει ακόμα την πολύχρωμη και χαρούμενη εποχή που θα ακολουθήσει. Παρ΄όλα αυτά οι εικόνες αυτές κάνουν μια σιωπηλή χειμωνιάτικη Κυριακή να αποκτά τη δική της κρυφή γοητεία…

Δ.Σ.

 Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Σταυρόπουλου.