ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ: Ένας Γερμανός ζωγράφος κι ένας Ιταλός κατασκευαστής ψυγείων στο Νειμποριό...

 

Γαλήνιος ο Νειμποριός. Χαλαρός μετά το κολύμπι κοιτάς την ακύμαντη θάλασσα μ' ένα ποτήρι λευκό κρασί. Ξαφνικά σταματά ένα ταξί. Είναι ο Αντώνης. Κατεβάζει μια παρέα ξένων. Ρωτάνε  για ένα σπίτι που έκλεισαν με AirBNB στη ρεματιά. Κοιτούν ενθουσιασμένοι το περιβάλλον.

Ρωτώ έναν νέο από πού είναι. Γερμανοί από την Φρανκφούρτη. Ρωτά αν ξέρω την Φρανκφούρτη. Αρχίζω να λέω για το παλιό πανεπιστήμιο στο Μποκενχάϊμ και το νεανικό Ζάκσεχάουζεν με τις μπυραρίες, για τον ποταμό Μάιν!  Ενθουσιασμένος ρωτά πως γνώρισα την πόλη του. "Με το ποδήλατο", απαντώ! Πέρασα ένα καλοκαίρι μ' έναν φίλο στο πανεπιστήμιο της! Βάζει τα γέλια. Δεν περίμενε μια  συζήτηση κάτω από τον πλάτανο του Νειμποριού με θέμα τι; όμορφες γωνιές της πόλης του…

Ο Παντελής, δίπλα, άκουγε. Μόλις έφυγε ο νεαρός ζωγράφος γυρνά και λέει:

-         -  Απροσδόκητες συμπτώσεις σήμερα. Το πρωί δύο νεαροί Ιταλοί, που έμειναν στο AirBNB που νοικιάζω στα Αποίκια, έφεραν τα κλειδιά του σπιτιού στο μαγαζί. Με το που μπαίνει μέσα ο ένας κοιτά έκπληκτος το ψυγείο με τα παγωτά. Και ρωτά: "αυτό από πού το πήρες;" Από την Αθήνα, λέω. "Αυτά τα ψυγεία παγωτού τα φτιάχνει η εταιρεία του πατέρα μου στην Μπάστια της Ιταλίας! Τα μοτέρ τα παίρνουμε από την Ισπανία"! Μετά από αυτό πιάνουμε μια τρελή κουβέντα. Παίρνει τηλέφωνο και τον πατέρα του. Μόνο που δεν με κάλεσαν στην Ιταλία. Άμα πάρω μεγαλύτερο θα το παραγγείλω σε αυτούς...

Παίρνω ένα ανδριώτικο παγωτό (του Ζαΐρη ή του Φυρίου, δεν είμαι σίγουρος) από το ιταλικό ψυγείο του Παντελή. Και σκέφτομαι τι χαρά του Γερμανού ζωγράφου που μίλησε για την Φρανκφούρτη μόλις έφτασε στο Νειμποριό και του Ιταλού κατασκευαστή παγωτο-ψυγείων που βρήκε ένα δικό του στο καφέ-ουζερί της παραλίας καθώς έφευγε…

Δύο άνθρωποι στο Νειμποριό ανταλλάξαμε δύο κουβέντες, δύο κοινές εμπειρίες με δύο ξένους. Και αυτοί συνέχισαν χαρούμενοι τις διαδρομές τους. Αυτά τα δύο λόγια ήταν αρκετά να νοιώσουν ωραία. Αυτές οι δυό κουβέντες είναι μια βασική αρχή της φιλοξενίας. Αν καθένας όταν έρχεται ή όταν φεύγει ανταλλάσει δυό καλές κουβέντες, δύο εμπειρίες, θα έχουμε πετύχει σαν τόπος. Γιατί οι άνθρωποι φτάνουν μέχρι εδώ ψάχνοντας κάτι ουσιαστικότερο από μερικά καλοκαιρινά μπάνια…

Δ.Μπ.