Το τηλεφώνημα ήταν από έναν γείτονα στην Άνδρο. Είχε διαβάσει σχετικό άρθρο για τον τουρισμό που είχε δημοσιευτεί από αναγνώστη του Εν Άνδρω και πήρε τηλέφωνο να πει την δική του εμπειρία. Ήταν καλοκαιρινός επιχειρηματίας, ασχολούμενος με τον χώρο της εστίασης, και χειμερινός μάγειρας στα πλοία του εφοπλιστή Σπύρου Πολέμη.

• Ρε φίλε τι να πω παραπάνω από όσα γράφει στο σάιτ σήμερα ο ειδικός περί τον τουρισμό; Έτσι, είναι και ακόμα πιο δύσκολα. Τους 2-3 καλοκαιρινούς μήνες κάνουμε ότι μπορούμε. Αλλά το νησί δεν έχει κόσμο, δεν έχει τουριστική αντίληψη, οι καλοκαιρινοί που έρχονται για ένα μήνα το θέλουν ησυχαστήριο. Οι επιχειρηματίες είμαστε ντόπιοι. Χωρίς σημαντικά κεφάλαια. Δες την κατάσταση στο Νειμποριό. Αν δεν ήταν ο Στεφάνου να φτιάξει ένα καλό ξενοδοχείο η κατάσταση θα ήταν όπως στη δεκαετία του 1990. Κάνω μια μεγάλη ανακαίνιση εδώ και τρεις μήνες - μετά από 10 χρόνια - με τα χρήματα της θάλασσας. Κάτι να προσφέρω νέο στους πελάτες μου. Πόσες ανακαινίσεις είδες εσύ στην περιοχή της Χώρας;

Δεν ήξερα τι να του πω. Απλώς κουνούσα σκεφτικός το κεφάλι μου αμίλητος. Είχε πάρει φόρα:

• Για να καταλάβεις στην πλατεία Καΐρη, την κεντρικότερη πλατεία της Άνδρου υπάρχουν 7 μαγαζιά εστίασης γύρω-γύρω, τα 3 πουλιούνται και δεν βρίσκουν αγοραστή. Αυτή είναι η τουριστική κατάσταση στην Άνδρο. Κι αυτό σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στη θάλασσα. Ο Σπύρος Πολέμης ρίχνει το αμέσως επόμενο διάστημα στο νερό 3 δεξαμενόπλοια 150.000 τόνους το ένα. Φεύγω την άλλη εβδομάδα για 2-3 μήνες να βγάλω τα έξοδα μου. Θα ανοίξω τέλος Μαΐου το μαγαζί. Αλλά δεν βλέπω κάτι νέο στο νησί. Έχουμε πρόβλημα κι αυτοί που διοικούν είναι από άλλο ανέκδοτο. Δεν γίνεται τίποτα. Να δούμε πως θα πάμε με το νερό το καλοκαίρι. Να ξέρεις του γιού μου μόλις μεγαλώσει θα του πω να κοιτάξει να βρει την τύχη του στην Αθήνα.

Τον άκουγα και δεν μπορούσα να πω κάτι. Το νησί είναι εδώ και χρόνια σε αναζήτηση ρότας. Ο τουρισμός που δίνει ζωή στα γειτονικά νησιά εδώ έχει ξεμείνει με ένα λιμάνι με τόσα προβλήματα. Ένα λιμάνι για το οποίο ο δήμαρχος πέρσι το καλοκαίρι τσακωνόταν με τους ακτοπλόους, που του έλεγαν τα προβλήματα κι αυτός έλεγε πόσο καλά είναι όλα!

Και η αντιπολίτευση… κοίταγε! Μέχρι που αρπάχτηκε κι αυτή από μια πρόταση που έπεσε στο τραπέζι ένα νέο όνομα, από το μόνο δραστήριο μέλος του εντελώς αδρανούς του ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου. Το όνομα μια νέας κυρίας, με γνώσεις και εμπειρία στην ακτοπλοΐα. Που δέχτηκε να μπει πρόεδρος σε ένα γερασμένο και εντελώς άσχετο ΔΣ του Λιμενικού Ταμείου. Για να του δώσει ζωή και να κάνει κάτι. Όμως, ο δήμαρχος έπαθε σοκ. Μην και δεν ελέγχει τα πάντα. Και την έκανε πέρα. Και έξι μήνες μετά την προσπάθεια ανανέωσης, το Λιμενικό Ταμείο δεν έχει ούτε προϋπολογισμό για το 2025! Κι είμαστε πια στον τρίτο μήνα του χρόνου. Πάει κι ο δεύτερος χρόνος. Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάσταση στην κρίσιμη υποδομή που λέγεται λιμάνι για την θαλασσοκράτειρα Άνδρο. Που στη θάλασσα πάει καλά. Αλλά στη στεριά κοντεύει να ναυαγήσει στο λιμάνι!...

Ευτυχώς πάντως που ο δήμαρχος όπως είχε πει «θέλει να προχωρήσει το  πρόγραμμα του» για το λιμάνι όπως έλεγε! Και για το λιμάνι του Νειμποριού της Χώρας, όπως διακήρυξε σε τοπικό καφέ! Έχει και για τα δύο λιμάνια πρόγραμμα! Το ίδιο που είχαν όλοι οι προηγούμενοι. Και κάπως έτσι η Άνδρος δεν προχώρησε ούτε βήμα από την εποχή ενός δραστήριου επάρχου - πριν 20 χρόνια - που κάτι ξεκίνησε, αλλά δεν πρόλαβε. Αλλά και όταν βρέθηκε ένας επόμενος δραστήριος αρμόδιος - της προηγούμενης διοίκησης - και ξεκίνησε δύο έργα στο λιμάνι, τον άφησαν κι αυτόν οι προηγούμενοι μετεξεταστέο! Και έναν αιώνα τώρα, μετά την διαπίστωση του σπουδαίου διανοητή Δημήτρη Πασχάλη, η Άνδρος παραμένει όπως έγραψε εκείνος: μια «αλίμενος νήσος»!

Αυτά για την Άνδρο της θάλασσας και για την Άνδρο της στεριάς…

Δ. ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ