Ο θάνατος σου η ζωή μου…

Σάββατο μεσημέρι. Στην ταβέρνα 5-6 πελάτες. Τα τζάμια θολά από τα κύματα. Το μέλλον θαμπό από την οικονομική κρίση. Άνδρος, χειμώνας 2016...

Τα μηνύματα όλων λένε για έναν από τους πιο δύσκολους οικονομικά χειμώνες της Άνδρου. Ένας περιγράφει επί ώρα εικόνες μεγάλης ερήμωσης στα τουριστικά μέρη. Άλλος επισήμαινει την αδυναμία των νέων επαγγελματιών να σταθούν στο νησί. Τρίτος αναφέρει πρόταση τοπικού πολιτικού παράγοντα: "να μπαρκάρουν όλοι οι νέοι στα ανδριώτικα καράβια"!

Το κάποτε ζωηρό λιμάνι του Γαυρίου σήμερα αγκομαχά με απελπιστικά πεσμένους τζίρους. Πέρσι το διέσωσε το κυπριακό πλοίο που εξόκειλε και οι δεκάδες ειδικοί που έμειναν καιρό και έκαναν ένα τζίρο σε μερικά καταστήματα. Αν δεν καταστρεφόταν το πλοίο δεν θα είχε κίνηση κανένας. Εφέτος η εικόνα του άδειου λιμανιού μετά το απογευματινό πλοίο είναι πιο μελαγχολική από ποτέ.

Δίπλα το Μπατσί φαντάζει πιο έρημο από ποτέ. Στην παραλία κλειστά σχεδόν όλα τα μαγαζιά. Κάπου ένας φούρνος ανοιχτός. Ένας φίλος αναρωτιόταν πόσα καρβέλια ψωμί να πουλάει τη μέρα. Η εικόνα ερήμωσης στο πιο τουριστικό μέρος του νησιού κυριαρχεί….

Παρακάτω το Κόρθι ζει την δική του απομόνωση. Όμως επειδή διατηρεί την αίσθηση ενός μεγάλου χωριού τα περισσότερα μαγαζιά της παραλίας είναι ανοικτά και οι κάτοικοι κατεβαίνουν από τα γύρω χωριά προσδίδοντας στον Όρμο μια εικόνα κίνησης. Όμως οι τζίροι πλέον είναι πάρα πολύ μειωμένοι.

Αλλά και η Χώρα θυμίζει εγκαταλειμμένη πόλη. Μπορεί η απεργία των εμπόρων την μια μέρα, η απεργία πλοίων την άλλη και το απαγορευτικό στη συνέχεια να έκλεισαν τους πάντες στα σπίτια τους. Όμως και τις άλλες μέρες τα πάντα υπολειτουργούν από άποψη κίνησης στην πρωτεύουσα του νησιού.

Συζητώντας με τον Μιχάλη, που άνοιξε μεζεδοπωλείο στην Αγορά, η εικόνα εντελώς αποθαρρυντική. Άνοιξε το μαγαζί γιατί ο χώρος είναι δικός του και ο τελευταίος ενοικιαστής του χρωστούσε 14 νοίκια! Το εστιατόριο που διατηρεί πλέον είναι κλειστό τον χειμώνα.

Από τους λίγους ζωντανούς οργανισμούς ο Μουσικός Σύλλογος που μαζεύει πάντα παιδιά και μεγάλους αυτές τις δύσκολες μέρες του χειμώνα. Και ευτυχώς που ήταν ο καφές και η πίτα στο καφέ-μπαρ του Νειμποριού των επαγγελματιών και υπήρξε κάποια κίνηση το βράδυ του Σαββάτου. Αυτοί που μένουν εδώ τον χειμώνα δεν έχουν πολλές κοινωνικές διεξόδους, αλλά ούτε οι επαγγελματίες έχουν πλέον πολλές οικονομικές. Δύσκολα τα πράγματα μετά την κατάρευση της οικοδομής. Και η αγορά έχει γονατίσει μετά την μείωση των εισοδημάτων. Τα νέα παιδιά αναζητούν λύσεις και δεν βρίσκουν...

Στην πάντα ανοικτή ταβέρνα του Αντώνη στο Νειμποριό το Σάββατο το μεσημέρι δύο τρεις μικρές παρεές. Και τα ακούσματα είναι και εκεί εντελώς αποθαρρυντικά από οικονομικής άποψης:

-        Τι να σου πω; Δουλεύουμε χωρίς πελατεία. Να μπουν 3-4 άνθρωποι την μέρα. Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο.  Εφέτος σταθήκαμε μέχρι σήμερα λόγω… θανάτων! Δυστυχώς κάνουμε ακόμα έναν τζίρο κάθε τόσο από κάποια κηδεία ή κανένα μνημόσυνο. Λυπάμαι που το λέω, αλλά κυριολεκτικά καταντήσαμε ο θάνατος σου η ζωή μου…

«Εν Άνδρω»

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet
This comment was minimized by the moderator on the site

(α) Το παραπάνω σχόλιο ήταν σε λάθος άρθρο.
(β) Μάλλον δεν καταλάβατε την κατάληξη του κειμένου. Ο άνθρωπος το είπε με μεγάλη λύπη. Διαπίστωση έκανε. Δεν το ευχήθηκε. Αλληγορικός και ο τίτλος και η φράση στο τέλος. Για ξαναδιβάστε το. Ευχαριστόύμε.

Το σχόλιο επεξεργάστηκε περίπου 8 χρόνια πριν από το χρήστη enandro enandro
This comment was minimized by the moderator on the site

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΑΚΜΗ:
ΠΑΛΙΑ ΟΙ ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.
ΤΩΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ.

This comment was minimized by the moderator on the site

a most depressing picture of Andros--financially, emotionally. I am afraid that is the situation in most villages, islands, cities in Greece. Without the ability to dream about a future one can grasp, there is no hope. If only the many governments that passed by here were composed of humans who could see and hear what this place needed when they made decisions for us.