Γαύριο: η βιτρίνα της Άνδρου!!!

Του Διαμαντή Μπασαντή

Η πρώτη εικόνα καμιά φορά μπορεί να είναι και η τελευταία. Εδώ το αλαλούμ της πρόσοψης των καταστημάτων. Λένε πως μια εικόνα χίλιες λέξεις. Αυτή είναι η εικόνα. Βάλτες εσείς όποιες και όσες λέξεις θέλετε... (φώτο: Εν Άνδρω).

Περπατάμε με τον Δημήτρη Σταυρόπουλο στην προβλήτα του Γαυρίου. Ξαφνικά γυρίζει και ρωτά:

-        «Ποια είναι η βιτρίνα της Άνδρου; Δεν είναι το Μπατσί, δεν είναι η Χώρα, δεν είναι το Κόρθι! Είναι το Γαύριο αγαπητέ μου. Το Γαύριο βλέπουν καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες κρεμασμένοι στις κουπαστές των καραβιών που πιάνουν Άνδρο και συνεχίζουν.

Έκανε μια στάση και συνέχισε:

-        «Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο. Και τι βλέπουν όλοι αυτοί; Ένα απέραντο παρκινγκ. Αυτοκίνητα διπλοπαρκαρισμένα. Χειρότερα από το Παγκράτι. Και γύρω-γύρω δεκάδες μαγαζιά με νάυλον, τραπεζοκαθίσματα ετερόκλητα, πέργολες και σκιάστρα ο καθείς και το έργο του. Δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει αισθητική.

Τι κοστίζει ένας κανονισμός ώστε να διαμορφωθεί σταδιακά μια ενιαία και καλαίσθητη εικόνα; (φωτο: Εν Άνδρω)

Έμεινε για δύο λεπτά σιωπηλός. Και συνέχισε:

-        «Τι θα σκέφτονται όλοι αυτοί; Αλλά και αυτοί που θα κατέβουν περπατάνε σε μια κατεστραμμένη προβλήτα και μετά ανάμεσα σε αυτοκίνητα. Που να κάτσουν; Πίσω από νάυλον, κάτω από ετερόκλιτες πέργολες, μπροστά σε προσόψεις με αταίριαστα χρώματα. Που να περπατήσουν; Δεν υπάρχει πεζοδρόμιο από την πλευρά των καταστημάτων.

Εδώ σταμάτησε και για λίγο την θάλασσα. Μετά συνέχισε θλιμμένα:

-        «Τον αγαπώ αυτό τον τόπο. Έρχομαι από παιδί. Εδώ γεννήθηκαν οι παππούδες μου. Εδώ είναι οι φίλοι μου. Και για να γίνει έργο δεν θέλει πολλά χρήματα. Μεράκι θέλει. Να μαζέψουν οι υπεύθυνοι τα καταστήματα της παραλίας και να τους προτείνουν ένα καλαίσθητο σχέδιο. Να ομορφύνουν τα πεζοδρόμια…

Πέργολες, ο καθείς και το έργο του. Νάυλον, χωρίς αρχή και τέλος. Πεζοδρόμια ανύπαρκτα μπροστά στα καταστήματα. (φωτο: Εν Άνδρω) 

Εκεί σταμάτησε κοιτάζοντας την θάλασσα. Γύρισα και του είπα:

-        «Γράψτα! Γράψτα να τα διαβάσουν οι διοικούντες την Άνδρο και οι κάτοικοι του Γαυρίου.

-        Δεν μπορώ. Δεν έχω διάθεση. Γράψτα εσύ για μένα. Εγώ στα είπα.

Η πρώτη εικόνα για εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες της βιτρίνας της Άνδρου δεν είναι θελκτική. (φωτο: Εν Άνδρω)

Προχωρήσαμε προς ένα καφέ. Κάπου εκεί κατέληξα πως μερικά πράγματα δεν θέλουν χρήματα. Χρειάζονται σχεδιασμό και μεράκι από τους αρμοδίους του τουρισμού και του πολιτισμού και συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους. Κράτησα, λοιπόν, τον μονόλογο του Δημήτρη σε μια άκρη της σκέψης. Και σήμερα το πρωί που σκεφτόμουν το Γαύριο από όπου έφυγα προχτές και το Γαύριο που θα φτάσω μεθαύριο κάθισα και τα έγραψα:

-        Για τον Δημήτρη. Για τους Γαυριώτες. Για τους Ανδριώτες. Για όλους εμάς που περνάμε όλη τη ζωή αδιάκοπά από το Γαύριο. Για τους χιλιάδες επισκέπτες της Άνδρου. Και το κυριότερο για τους εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες που κάθε χρόνο που από τα καταστρώματα και τις κουπαστές των πλοίων βλέπουν αυτή την εικόνα, που είναι η βιτρίνα της Άνδρου…

Αλήθεια, βλέπει κανείς άλλος αυτή την είκονα;