Εν Άνδρω

 

Ήταν μια παράξενη βραδιά στην εναλλαγή του χρόνου. Ξεκίνησε με ένα ολόλαμπρο φεγγάρι να παίζει με τα σύννεφα και φωτίζει με το ψυχρό ασημένιο φως του τον ουρανό και το πέλαγος. Τα σύννεφα έδιναν μια δραματικότητα στο σκηνικό. Δεν ήταν πανσέληνος, αλλά φώτιζε σαν πανσέληνος το νυχτερινό τοπίο. Κατω η Χώρα φωτισμένη και ήσυχη "ταξίδευε" από την μια χρονιά στην άλλη, από την μια ζωή στην άλλη. Πόσες τέτοιες νύχτες μπορεί να δει κανείς παραμονή πρωτοχρονιάς στη ζωή του; Όχι πολλές. Και όχι παντού. Η Άνδρος, το βορειότερο νησί ενός από τα ωραιότερα αρχιπελάγη του κόσμου γαλήνια, ησυχη, μακρινή και μόνη πέρασε - μετά από δύομιση ώρες από την παραπάνω φωτογραφία - ανεπαίσθητα από το 2017 στο 2018 (φωτ. Εν Άνδρω). 

Δύο λόγια για τις συμβάσεις του χρόνου και τις συμβάσεις της ζωής μας. Σήμερα χρησιμοποιούμε το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Είναι παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου που εφάρμοσε το 45 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας. Το Ιουλιανό χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 16ο αιώνα μ.Χ. Τότε προτάθηκε - από τον Ναπολιτάνο γιατρό Αλοΐσιους Λίλιους - το νέο ημερολόγιο και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου του 1582. Ναι, ήταν και είναι η εκκλησία που καθιέρωσε πάνω από 4 αιώνες την πλέον κοσμική και εξωστρεφή γιορτή του έτους!!! Βάλτε το κι αυτό στα παράξενα της ζωής (φωτ. Εν Άνδρω).

 Πάνε μερικά χρόνια που έτυχε να βρεθούμε - πρώτη φορά - παραμονή πρωτοχρονιάς στην Πανάχραντο. Ξαφνικά βρεθήκαμε από την πλήρη κοσμικότητα και εξωστρέφεια της πρωτοχρονιάς, όπως την είχαμε ζήσει στην Ελλάδα, στην Αγγλία και στην Αμερική, σε μια άλλη αντίληψη για το πέρασμα του χρόνου. Ήταν παράξενο να βρεθείς - την ώρα που όλος ο κόσμος γιόρταζε με τον πιο ξέφρενο το ημερολογιακό πέρασμα από την μια χρονιά στην άλλη - στην απόλυτη περισυλλογή... (φωτ. Εν Άνδρω). 

Να βρεθείς από την πολυκοσμία και το πάρτι της εναλλαγής στην ενδοσκόπηση και στην μεταφυσική του εαυτού σου. Έκτοτε έγινε κάτι σαν συνήθεια. Το παράδοξο είναι πως αυτή η συνήθεια δεν έγινε σε μερικούς μεγάλους σαν εμάς μόνο. Έγινε και στους μικρούς που κάτι βρίσκουν και αυτοί στην ενδοσκόπηση και στην από απόσταση θεώρηση των ανθρωπίνων (φωτ. Εν Άνδρω).

 Είναι εντυπωσιακό να βρεθείς εκεί και να περάσεις ξαφνικά από την κοινωνία του θεάματος στην κοινωνία των βιβλίων και των κανόνων ενός θρησκευτικού πολιτισμού που στήθηκε σε γραπτές αναφορές που διατυπώθηκαν εδώ και αιώνες. Είναι ένα μοναδικό πέρασμα. Αν φυσικά σε ενδιαφέρει. Και δεν έχει σημασία αν είστε εκεί πολλοί ή λίγοι. Γιατί πρέπει να ξερεις πως κάθε πέρασμα δεν αφορά όλους. Στο τέλος καταλήγει να αφορά εσένα. Και αυτούς που έτυχε να είναι δίπλα σου. Ή, αυτούς που επέλεξαν να βρεθούν μαζί σου. (φωτ. Εν Άνδρω).

Η ώρα της εναλλαγής του χρόνου. Η παραδοσικά βασιλόπιτα έρχεται για την ευχή στο μέσο της μικρής εκκλησίας της Παναχράντου (φωτ. Εν Άνδρω)..

 Και η ώρα του κεράσματος στους λίγους μεταμεσονύκτιους επισκέπτες που επέλεξαν να περάσουν μια τέτοια βραδιά με περισυλλογή. Ο Ευδόκιμος ακομα μια χρονιά, κόντρα στα χρόνια, ήταν πάντα εκεί μαζί του και με τους συν αυτώ (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Κατηφόρίζοντας προς την Χώρα. Μια εικόνα παράξενη αυτή των γύρω φωτισμένων χωριών, που είναι σα να σχηματίζουν αστερισμούς και της μικρής πόλης με το άδειο λιμανι της που χάνεται στο πέλαγος Φωτ. Εν Άνδρω).

Ήταν μια περιδιάβαση του "Εν Άνδρω" σε μιαν άλλη Άνδρο...