Φθινόπωρο στο Κόρθι...
Το Κόρθι ένα φθινόπωρο βράδυ ορίζεται από την απλωσιά του παραλιακού του δρόμου του και την οικειότητα του μικρού εσωτερικού πεζοδρόμου του. Η απλωσιά της παραλίας χάνεται κάπου μεταξύ της νύχτας και των διάσπαρτων φωτιστικών της παραλίας και των λίγων φωτισμένων καταστημάτων της. Φτάσαμε βράδυ. Για βόλτα νυχτερινή. Ελάχιστος κόσμος κατά μήκος της παραλίας. Λίγο περισσότερα τα αυτοκίνητα. Από όλη την παραλία ξεχώριζε η φωτισμένη Λιθοδομή και το διπλανό σουβλατζίδικο. Η Λιθοδομή σχεδόν γεμάτη. Το διπλανό σουβλατζίδικο είχε δύο παρέες. Οι μεγάλες παρέες της Λιθοδομής ξένοι. Βέλγοι, Ολλανδοί κλπ. Οι μικρές ήταν Έλληνες...
Αντίθετη εικόνα στον πεζόδρομο και στην μικρή πλατεία πίσω από τον Άγιο Νικόλαο. Σχεδόν όλες οι παρέες Έλληνες. Πέρα από την μικρή πλατεία ελάχιστον κόσμος. Η οικειότητα του άδειου πεζοδρόμου απεικονιζόταν στους λίγους κατοίκους που είχαν βγάλει καρέκλες κι έκαναν "γειτονιά" στον δρόμο ή μερικούς καταστηματάρχες που είχαν βγάλει καρέκλα και τραπέζι έξω από το φωτισμένο μαγαζί τους και σε καλησπερίζουν με φιλικότητα. Το Κόρθι του φθινοπώρου είναι εδώ. Κι ακόμα κρατάει τους φίλους του και αρκετούς ξένους που αναζητούν εκεί μια άλλη Άνδρο, πιο μοναχική, αλλά πιο οικογενειακή, οικεία και φιλική...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
