Εν Άνδρω

Τίποτα δεν προμήνυε πως θα πετούσαν αετό τα παιδιά (και οι μεγάλοι) την Καθαρά Δευτέρα. Οι εναλλαγές βροχής και ήλιου δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας στους μεγάλους, που πιστοί στο έθιμο είχαν αγοράσει χαρταετούς και τους κουβάλαγαν. Τα παιδιά - όπως πάντα - ήταν αισιόδοξα. Τίποτα δεν προμήνυε το πρωί της Καθαράς Δευτέρας πως υπήρχε περίπτωση να πετάξει αετός μιας και η μέρα ξεκίνησε με μια γερή μπόρα.  

Τίποτα δεν έλεγε γύρω στις 3:30 το απομεσήμερο πως θα πετούσαν αετούς στο Παραπόρτι - κλασικό σημείο πετάγματος χαρταετών στη Χώρα. Όμως ένα ραντεβού που άργησε για καφέ κι εκείνη η παλιά συνήθεια οδήγησαν το αυτοκίνητο χωρίς σκέψη στο γήπεδο. Κι εμείναμε να βλέπουμε το εξαιρετικό θέαμα των δεκάδων χαρταετών στο χορτάρι και στον αέρα. 

 Δεκάδες πιτσιρίκια-πιτσιρίκες με μπαμπάδες και μαμάδες προετοίμαζαν ή πετούσαν χαρταετούς. Ένα; θέαμα που είχαμε να το δούμε κάποια χρόνια μιας και ο καιρός από παράδοση χαλούσε αυτή την μέρα. Και οι χαρταετοί έμεναν στη γη μαζί με τις ελπίδες των παιδιών και τις προετοιμασίες των μεγάλων. Το θέαμα ήταν εξαιρετικό. Η χαρά όλων ήταν μεγάλη. .  

Οι χαρταετοί πολύχρωμοι και "ποδοσφαιρικά ακομμάτιστοι". Δεν υπήρχαν ομάδες. Υπήρχαν χρώματα, χαρά κι ελπίδες που πετούσαν ξεκινούσαν από χαμηλά και ανέβαιναν ψηλά.. Υπήρχαν όλα αυτά που δίνουν χρώμα και χαρακτήρα στην μέρα. Κάτι που είχαμε να δούμε χρόνια. Τα τελευταία χρόνια λόγω πανδημίας και πολύ περισσότερα λόγω καιρού. Αλλά αυτή τη φορά ο ευνοϊκός και ήπιος νοτιάς έδινε φτερά στους χαρταετούς και τους ανέβαζε πολύ ψηλά.

 Πολύ ψηλά. Όλοι μαζί. Μια εικόνα που φτερούγιζε την μέρα και τις σκοτούρες μακριά. Κυρίως οι κάτοικοι (ήταν οι περισσότεροι) το διασκέδαζαν πολύ. Όμως υπήρχαν και επισκέπτες μιας και τα βραδινά τοπικά πλοία έδωσαν τη δυνατότητα και σε όσους μπόρεσαν να χαρούν κι αυτοί το πέταγμα του χαρταετού μετά από χρόνια με τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες, τις οποίες τίποτα δεν προμήνυε η αρχή της μέρας. Και του χρόνου...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"