Εν Άνδρω

Του Δημήτρη Ζώτου

Μηχανολόγου - Μηχανικού ΑΠΘ

(Θόδωρος Πάγκαλος, ο μεγάλος αιρετικός της μεταπολίτευσης. Άφησε εποχή με την ωμή ειλικρίνεια του, την μοναδική παιδεία του, τις διανοητικές ικανότητες του, την διαχειριστική του επάρκεια, τον ευρωπαϊκή πολιτική του. Ήταν αυτός που διαχειρίστηκε την ευρωπαϊκή στροφή του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980 και τις διαδικασίες ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ στη δεκαετία του 1990. Ήταν όμως και αυτός που έγραψε ιστορία με τις απίστευτες ατάκες του που οδήγησαν τους αποτιμητές του να τον αποκαλέσουν "η αγελάδα που χύνει την καρδάρα με το γάλα". Όμως και γι' αυτούς που έλεγαν την παραπάνω φράση ο εντελώς διαφορετικός Θόδωρος Πάγκαλος είχε απαντήσει: "ρώτησε κανείς την αγελάδα πώς αισθάνεται που χύνει το γάλα;" Με αυτή τη σύντομη εισαγωγή αποχαιρετούμε τον Θόδωρο Πάγκαλο της μεταπολίτευσης με τον οποίο πολλές φορές διαφωνήσαμε και άλλες τόσες συμφωνήσαμε. Ήταν μια κατηγορία μόνος του στην ελληνική πολιτική ο Πάγκαλος που έφυγε προχτές από τη ζωή. Παρακάτω ακολουθεί σχόλιο του συνεργάτη μας Δημήτρη Ζώτου σχετικό με την θρυλική αυτοκριτική ατάκα του το 2010 για την χρεοκοπία της Ελλάδας - ΕΝ ΑΝΔΡΩ) 

Όποιος πιστεύει ότι "δεν τα έφαγε", τον κατανοώ απόλυτα, απλά όμως ας σκεφτεί αν από το μαγαζί του, τους γνωστούς του, την παρέα του, κόντραρε ποτέ κάποιον που ήξερε ότι έπαιρνε επαυξημένο μισθό δημοσίου, πρόωρη σύνταξη από τα 50 του, κάποιον που έπαιρνε αγροτικές επιδοτήσεις για ανύπαρκτα χωράφια ή πρόβατα, κάποιον που εκμεταλλεύονταν άνευ αποτελέσματος ευρωπαϊκά, κοινοτικά, ερευνητικά προγράμματα κοκ.

Δυστυχώς, ακούσια ή εκούσια, η συντριπτική πλειοψηφία "τρώγαμε" από μια οικονομία που βασίζονταν σε "δανεικά κι αγύριστα", χωρίς να μιλάμε, να λέμε κάτι ή να ζητάμε ή να πολεμάμε να αλλάξει. Βολευόμασταν σε ένα οικονομικό μοντέλο μη παραγωγικό, προφανώς οι περισσότεροι γιατί ήμασταν εγκλωβισμένοι σε αυτό. Άλλοι, εξίσου πολλοί, γιατί μάς άρεσε αυτό.

Οπότε, ναι, πολλοί είμαστε που δεν τα φάγαμε στο τραπέζι, αλλά βολευτήκαμε με ό,τι τσιμπούσαμε ή περίσσευε από το τραπέζι. Και αρκετοί αποδέχονταν ό,τι έπεφτε στο πάτωμα από το τραπέζι. Ουσιαστικά, αποδεχτήκαν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων και οι πιο πολλοί από εμάς τον ρόλο του κλεπταποδόχου εκείνης της εποχής.

Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη, στο πλαίσιο της συνεχούς αναζήτησης της ατομικής ευθύνης και της προσπάθειας για αυτοκριτική και αυτοβελτίωση. Δεν κατακρίνω, ούτε επικροτώ κάποιον ή κάποιους, ούτε προσπαθώ να πείσω κάποιον. Just my two cents.

Ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Θόδωρο Πάγκαλο. Πλέον είναι στα χέρια της Ιστορίας.