Εν Άνδρω

 Ένα άλμα που έμεινε "παγωμένο" σε μια φωτογραφία. Ένα άλμα στο ακίνητο παρελθόν. Μόλις ένα μίλι στον χώρο χωρίζει το χτες από το σήμερα. Τόσο απέχει η Οία από την Θηρασία. Τόσο απέχει το τότε με το τώρα. Τόσο απέχει η νεότητα μας από την ωριμότητα μας. Ένα άλμα στον χρόνο λοιπόν. Και το επιχειρησαμε, συνομήλικοι για μια μέρα, με την Bianca και τον Paolo...
Ένα μοναδικό οδοιπορικό στις ζωές μας και στις ζωές των άλλων στο Αιγαίο της καρδιάς μας... Η νεαρή αμερικάνα φτάνοντας στην απέναντι κορυφή της Θηρασιάς από την Σαντορίνη (πανω από ένα γκρεμό 200 μέτρα υψόμετρο)  και βλέποντας το πανόραμα της Σαντορίνης, από την αντικρυνή Οία και το Ημεροβίγλι μέχρι το Ακρωτήρι το ηφαίστειο, νοιώθει τόσο χαρούμενη και πηδά στον αέρα με ενθουσιασμό! Κι είναι σα να πετά! Ή, σα να κάνει ένα άλμα στον χρόνο... (φωτ. Εν Άνδρω). 

  Η Bianca από τη Νεα Υορκη και ο Paolo από την Σαρδηνία ταξιδεύουν μαζί τον κόσμο. Συνταξιδέψαμε από την Οια στη Θηρασιά και φτάσαμε στην κορυφή της μετά από 1500 μετρα περπάτημα. Η θέα όλης της Σαντορίνης, του ηφαιστείου και του Νότιου Αιγαίου μοναδικη. Τι άλλο σκηνικό μπορεί να έχει η ευτυχία; Τι μπορείς να κρατήσεις στα χέρια σου από αυτή τη μοναδική στιγμή; Μερικές φωτογραφίες, ένα βίντεο και δύο στίχους από ένα τραγούδι στα αγγλικά (που ήταν η γλώσσα της μέρας): "so beautiful and wild" (video enandro.gr). 

Η μέρα και η διαδρομή ξεκίνησαν παράξενα καθώς ο τηλεφακός εστιάσε ξαφνικά στο μόνο εγκαταλειμένο σπίτι της Οίας. Ένα "κεντημένο" περιβάλλον από τους ανθρώπους με χιλιάδες μικρά περιποιημένα υπόσκαφα και στην κορυφη ένα μόνο χάλασμα. Από μέσα του δυο γυναικείες φιγούρες κοιτάζουν από τα 120 περίπου μέτρα ύψος το Αμμουδι. Ένα σπίτι και δύο γυναίκες στον ουρανό. Ότι πρέπει για ένα ταξίδι ενός μιλίου μέχρι την Θηρασιά που μας γύρισε πίσω στον χρόνο 36 ολόκληρα χρόνια (φωτ. Εν Άνδρω).

Το ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο ξεκινά. Το πλοιάριο για τη Θηρασία αναπτύσει ταχύτητα. η Bianca και ένας Βαυαρός από το Μόναχο φωτογραφίζουν την σκηνή. Η συγχρονη Οία στεφανώνει την Καλντέρα της μεσημεριανή Σαντορίνης (φωτ. Εν Άνδρω).

Σε λίγα λεπτά φτάνουμε στη Θηρασία. Περάσαμε από την άλλη μεριά του φράγματος του χρόνου. Ένα μίλι και 10 λεπτά χωρίζουν το σήμερα από το χτες. Και περνάς έτσι αθόρυβα και ήρεμα από την κοσμοπλίτικη Σαντορίνη και Οία στην... Σαντορίνη και στην Οία πριν 36 ολόκληρα χρόνια. Νεαρός τότε έφτανες για πρώτη φορά στην Σαντορίνη και στην Οία. Μια Σαντορίνη φτωχή. Μια Οία μισοξεχασμένη στον χώρο και στον χρόνο. Μια άλλη Ελλάδα. Μια άλλη εποχή. Με το που σε περνά απέναντι ο Αντώνης, ο καπετάνιος του σύγχρονου πλοιαρίου, βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμό. Ξαφνικά έχεις γυίσει στο τότε (φωτ. Εν Άνδρω).  

Το μικρό πούλμαν που κάνει την διαδρομή των λίγων χιλιομέτρων προς την "πρωτεύουσα" του Νησιού φορτώνει τρεις ντόπιους και πέντα επισκέπτες, το ζευγάρι από τη Βαυαρία, το ζευγάρι από Ιταλία και Αμερική και τον μόνο έλληνα που σκέφτηκε να φτάσει μέχρι εκεί και να δει τον χρόνο να γυρίζει πίσω (φωτ. Εν Άνδρω).

 Όποιος νομίζει πως η Οία σήμερα είναι... φρίκη και πριν 35 χρόνια ήταν παράδεισος ας κάνει μια βόλτα μέχρι την Θηρασιά. Εδώ ο κεντρικός πεζόδρομος της Θηρασιάς. Ξεδιπλώνεται ανάμεσα στα κλειδωμένα σπίτια του καλοκαιριού και την εγκατάλειψη! Ανάμεσα στην παράδοση και στο νεωτερικό που βγάζει μάτι. Ανάμεσα στην απλότητα της φτώχειας και στην δυσκολία της ζωής (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Λες και ήταν χτες. Κι όμως είναι σήμερα. Τα ωραία και τα ξεχασμένα. Τα όμορφα και τα έρημα. Απέναντι τρέχει η σεζόν. Εδώ έχει τελειώσει - αν υπήρξε - πριν αρχίσει!!! Σκηνές από την Οία του 1981. Ή, έστω κάτι τετοιο... (φωτ. Εν Άνδρω).

 

Το καλντερίμι ανοίγει σε μερικά σημεια και βρισκεσαι να περπατάς ανάμεσα στο έρημο χτες και στην μαγεία της Καλντέρας της Θηρασιάς. Κάπως έτσι ήταν και στην Οία το καλοκαίρι του 1981. Ήταν Ιούλιος-Αύγουστος και είχε περισσότερο κόσμο. Μόνο που τώρα είναι πια Νοέμβρης στη Θηρασιά και οι επισκέπτες που φτάνουν στον οικισμό μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού... (φωτ. Εν Άνδρω) 

 Μαγική θέα μέσα στο απαστράπτων μεσημέρι της Καλντέρας στη Θηρασιά. Ο φιδωτός δρόμος με τα σκαλιά πάει στην μικρή παραλία... Οι ομοιότητες με την Σαντορίνη και την Οία πριν 35νταετία πολλές... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Μια ακομα φωτογραφία της Θηρασιάς από ένα από τα ψηλότερα σημεία του νησιού. Πίσω το απέραντο φως του Αιγαίου μαγεύει τον επισκέπτη.. (φωτ. Εν Άνδρω).

Απέναντι η Οία. Υπέροχη μέσα στο μοναδικό περιβάλλον της. Όμως τι θα ήταν χωρίς την μαγική παρέμβαση του ανθρώπου σε αυτό; Ήταν η ανθρώπινη παρουσία και το ανθρώπινο αποτυπωμα που δημιούργησε το υπέροχο σύνολο. Και είναι η επιστροφή των ανθρώπων, έστω υπό το άγγιγμα του Μίδα του τουρισμού, που την κάνει τόσο θελκτική. Αυτό σκέφτεται κανείς κοιτώντας απ΄την άλλη μεριά τη Θηρασία που εγκαταλειμένη περιμένει να την "ανακαλύψουν"...(φωτ. Εν Άνδρω).

Μια ακόμα ματιά πριν φυγουμε προς το Ημεροβίγλι. Ο τηλεφακός κάνει ωραία παιχνίδια... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Και μια αναμνηστική φωτογραφία της παρέας απο μια κορφή της Θηρασίας με φόντο την Οία. Το άλμα στο χρόνο συμπληρώθηκε... (αυτόματη φωτογράφηση - Bianca).

Το χωριό που δεν το έχει αγγίξει ο Μίδας του τουρισμού και δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμα οι τουρίστες... Όμως την παραλία και το μικρό λιμανάκι το έχουν ανακαλύψει! Εκεί τα σκάφη πάνε βόλτα τους τουρίστες και κάθε μεσημέρι και δένουν για φαγητό. Γεμίζουν οι πρόχειρες καλοκαιρινές ταβέρνες με τουρίστες.  (φωτ. Εν Άνδρω).

 "Που θα πάει δεν θα ανέβει ο τουρισμός την ανηφόρα να φτάσει και στο μοναδικό ανοιχτό ταβερνάκι. το "πανόραμα" του κυρ-Γιάννης, που δίνει δωρεάν γιαούρτι με γλυκό σταφύλι σε όσους φτασουν στο μαγικό μπαλκονάκι της ταβέρνας του. Χρόνια τώρα αυτός και ο γιός του περιμένουν την εξέλιξη; (φωτ. Εν Άνδρω).

Το ηφαίστειο από μια άλλη υπέροχη γωνία με την Σαντορίνη για φόντο. Μια εικόνα απότο μπαλκόνι του "πανοράματος" του κυρ Γιάννη και του Γιώργου... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Τα κρουαζιερόπλοια περνάνε και φεύγουν κάθε μέρα. Για Σαντορίνη και Οία. Η Θηρασιά απλώς κοιτά από μακριά (φωτ. Εν Άνδρω).

Ο δρόμος για την μικρή παραλία με τα πρόχειρα, κλειστά ταβερνάκια. Έφυγαν οι μεσημεριανοί επισκέπτες, έφυγαν και οι λίγοι εργαζόμενοι. Θα περιμένουν αύριο κάποιους επόμενους. Νησι με ναυτική παράδοση η μικρή Θηρασία κάπου αγνόησε το περπάτημα στον σύγχρονο κόσμο. Και κάπου ο σύγχρονος κόσμος αγνόησε τη Θηρασία. Όμως η εξέλιξη των πραγμάτων λέει πως αργά ή γρήγορα θα περάσει ο τουρισμός το ένα μίλι και τότε θα δούμε ένα άλλο νησί... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Back to the future!!! Ή, πίσω στον "πολιτισμό"! Με τα καλά του και τα στραβά του. Πίσω στον κόσμο του σήμερα. Με τα ωραία και τα άσχημα του. Η Οία μας υποδέχεται με το "παγκόσμιο" δειλινό της!!! Μια δύση με χρώματα μοναδικά: κοκκινα, μπλε, άσπρα, γαλάζια... Τετοια πανσπερμία χρωμάτων δεν μπορείς να δεις πουθενά. Είναι η θηραϊκή γη που κάνει τα πάντα να φαίνονται διαφορετικά και δίνει τη μαγεία. Ένα μαγικό πέρασμα ήταν αυτή η μέρα: από το σημερα στο χτες. Και από το χτες στο σήμερα. Καθείς ακόμα μπορεί να επιλέξει που θα ζήσει... (φωτ. Εν Άνδρω).

Άποστολή: Διαμαντής Μπασαντής.

 

ασαντής