Εν Άνδρω

 

Άνδρος - Φωτογραφία εποχής που το νησί άλλαζε όψη 

(Δύο εκπλήξεις είχαμε μετά την βραβευμένη παρουσία του Γυμνασίου Γαυρίου που παρουσιάσαμε πριν λίγες μέρες. Η πρώτη όταν το Πρώτο Θέμα βλέποντας την παρουσίαση μας ζήτησε στοιχεία για την επιτυχία των μαθητών της Άνδρου. Για μια ακόμα φορά «ταξιδέψαμε» την Άνδρο πέρα από τα όρια του νησιού μας. Η δεύτερη όταν λάβαμε και από το Γυμνάσιο Κορθίου μια εξαιρετική δουλειά τους για την ιστορία της Άνδρου και του Κορθίου – Εν Άνδρω).

Το Γυμνάσιο Κορθίου στα πλαίσια του μαθήματος για το περιβάλλον διαμόρφωσε μια εργασίας για τη διαχρονική πορεία των ανθρώπων και του κοινωνικού περιβάλλοντος της Άνδρου και του Κορθίου.

Τα παιδιά σχεδίασαν και αποτύπωσαν τον πεζόδρομο του Κορθίου και κατέγραψαν τις εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες του οικισμού και στοιχεία ζωής της Άνδρου και της περιοχής του Κορθίου.

Για τον λόγο αυτό πήραν συνεντεύξεις από κατοίκους και επαγγελματίες της περιοχής καταγράφοντας την μικρο-ιστορία κατά το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα στο νησί μας. Μίλησαν με τους Γιάννη Γλυνό ( πρώην Δήμαρχο Άνδρου), Νίκο Φράγκο, Καίτη Τρανάκου, Ιωάννη Μάνεση, Αλέξη Μίχα, Θόδωρο Μουστάκα, Κώστα Τζιώτης, Δημήτρη Βασιλικό, Νίκο Παπαδημητρίου.

Από τις συζητήσεις και το υλικό που συνέλεξαν κατέληξαν σε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την ιστορία της Άνδρου και του Κορθίου. Παρουσιάζουμε μερικά από αυτά:

Ο πληθυσμός του νησιού κατά το 1950 ήταν πολύ μεγαλύτερος. Κατά εκτιμήσεις έφτανε 25.000 – 30.000 άτομα. Οι μετακινήσεις στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού μέχρι το 1960 που άνοιξαν οι βασικοί δρόμοι στο Κόρθι και σε άλλα μέρη του νησιού γίνονταν από μονοπάτια με άλογα, μουλάρια γαϊδούρια.

Το ηλεκτρικό ρεύμα στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού έφτασε αρκετά αργά: γύρω στο 1963. Κάποιοι πιο απομονωμένοι οικισμοί του νησιού πήραν ρεύμα πολύ αργότερα. Για παράδειγμα οι Χώνες πήραν το 1975 και η Βουρκωτή το 1985.

Στην περιοχή του Κορθίου το 1950 λειτουργούσαν πολλά καταστήματα όπως ραφτάδικα, σιδεράδικα, κουρεία, ρολογάδικα, πανδοχεία, εμπορικά, σαγματοποιεία, μαραγκούδικα, μανάβικα, ζαχαροπλαστεία, παντοπωλεία, φούρνοι κ.α. Ενώ όλες οι γειτονιές και τα χωριά είχαν εκατοντάδες παιδιά. Κάτι που αποτυπώνεται στα πολλά δημοτικά σχολεία: κάθε χωριό είχε δικό του σχολείο.

Εκείνο που εντυπωσιάσε τα πιαιδιά ήταν όταν έμαθαν ότι ο πεζόδρομος του Κορθίου κατασκευάστηκε το 1985 με δωρεά της οικογένειας Ψάλτη, Μέχρι τότε ο παραλιακός δρόμος του Κορθίου δεν υπήρχε και η θάλασσα έφτανε τα σπίτια.

Μέχρι το 1960 οι μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων γίνονταν από την θάλασσα μέσω του πλοίου της γραμμής που ερχόταν από τον Πειραιά και στο Κόρθι (Αγία Αικατερίνη) και στη συνέχεια έπιανε Χώρα.

Άκουσαν ιστορίες τόσο για την περιοχή όσο και για τα επαγγέλματα του ψαρά, του ναυτικού, του ζαχαροπλάστη. Έμαθαν πως ήταν η καθημερινότητα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, ποια ήταν η ζωή και η διασκέδαση των ανθρώπων εκείνα τα χρόνια.

Στην εργασία συμμετείχαν οι μαθητές της Β και Γ τάξης του Γυμνασίου με επικεφαλής την καθηγήτρια τους Σταυρούλα Μαρίνου Σταυρούλα. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με την καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Ειρήνη Μίχα και όλες οι συνεντεύξεις βιντεοσκοπήθηκαν με την βοήθεια του μηχανικού Ισίδωρου Νικολάου.