Μυταράς το καλοκαίρι στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Άνδρου
Όπως πάντα έγκαιρως το Ίδρυμα Γουλανδρη παρουσίασε στο πολυχώρο του βιβλιοπωλείου Ιανός της Αθήνας παρουσία στα ΜΜΕ δεκάδων δημοσιογράφων την έκθεση του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Άνδρου, που εφέτος είναι αφιερωμένη στον έλληνα ζωγράφο της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Δημήτρη Μυταρά. Με την έγκαιρη και άρτια παρουσίαση των εκθέσεων του το 'Ιδρυμα Γουλανδρή δίνει την ευκαιρία στους φιλότεχνους παραθεριστές και εκδρομείς να προγραμματίσουν επίσκεψη τους και στην Άνδρο (φωτ. Εν .Ανδρω_.
Την συνέντευξη προλόγισε η κ. Καραδόντη. Την έκθεση παρουσίασε η τεχνοκριτικός Μαρία Κουτσομάλλη-Moreau. Μια παρουσίαση λίαν περιεκτική και κατατοπιστική. Ιδιαίτερα η περιοδολόγηση του ζωγράφου ήταν εξαιρετική. Πέτυχε να δώσει τόσο την μακρά και πολυποίκιλη διαδρομή του όσο και να αναδείξει τις ενότητες που καθιέρωσαν και έκαναν γνωστό τον Μυταρά στο ευρύτερο κοινό (φωτ. Εν Άνδρω).
Μια από τις ενότητες του Χαλκιδαίου ζωγράφου που άγγιξε το ευρύτερο ακροατήριο ήταν η "πολιτική ματιά" που απέκτησε με την έλευση της δικτατορίας 1967-1974. Ο Μυταράς απεικόνισε μια σκοτεινή εποχή μέσα από σκοτεινούς ανθρώπους της Ασφάλειας. Μια εικόνα προφανώς με πολιτικό μήνυμα... (φωτ. Εν Άνδρω).
Αλλά και με τους χαρακτηριστικούς του πινακες με τα σκοτεινά και άδεια νεοκλασικά της Αθήνας με σπασμένα κομμάτια αγαλμάτων μπροστά τους. Σκηνές που απεικόνιζαν την πνευματική ερήμωση και τα σπασμένα οράματα εκείνης της εποχής. Μέσα από αυτά τα έργα αυτά βρήκε διάυλο προς τους ανήσυχους νέους εκείνης της εποχής και αναγνωρίστηκε σε ένα ευρύτερο κοινό. Όμως η πολιτική στον Μυταρά δεν είχε κομματικό χαρακτήρα. Είχε την ματιά και την ευαισθησία του καλλιτέχνη μπροστα στα διαδραματιζόμενα της εποχής τους. Ήταν κάτι σαν καλλιτεχνικό ντοκουμέντο, αλλά και κάτι περισσότερο... (φωτ. Εν Άνδρω).
Η επόμενη δημοφιλής ενότητα του καλλιτέχνη θυμίζει κάτι από Pop Art. Εδώ είναι οι πίνακες σχετικά με τις μοτοσυκλέτες. Ήταν μια αναφορά στη δυναμική και στην σκληρότητα της εποχής. Κι αυτή όπως και η προηγούμενη ενότητα της δικτατορίας που είχε μια κοινωνική ματιά τον έκανε αναγνωρίσιμο στο μεγάλο ακροατήριο (φωτ. Εν Άνδρω).
Κάθε καλλιτέχνης χρειάζεται και το κοινό και τους τους κριτικούς. Το κοινό θα βρει στο έργο του (ή στη ζωή του) σημεία αναγνωρίσιμα με την εποχή του. Και οι κριτικοί θα επεξεργαστούν και θα ταξινομήσουν το έργο αναδεικνύοντας την διαδρομή του. Ο Δημήτρης Μυταράς ευτύχησε με τις αναφορές του στο σύγχρονο να γίνει δημοφιλής στο κοινό. Αυτή είναι η εκτίμηση μας, Όμως μέσα από τις δημιουργίες του - σε αρκετές περιπτώσεις - πέτυχε να φτάσει στο διαχρονικό κερδίζοντας τους κριτικούς. Από την άλλη το διαχρονικό στοιχείο το συνοψίζουν κυρίως οι γυναίκες της τελευταίας περιόδου του, όπως εξήγησε η Μ. Κουτσομάλλη (φωτ. Εν Άνδρω).
Διαμ. Μπασαντής
