Χειμώνας. Χειμέρια τα πράγματα. Η βροχή σταμάτησε. Όμως ο βοριάς λυσσομανά και το κύμα αφρίζει. Ημέρα για... χειμερινή εκδρομή!!! Κάποιοι που διατηρούν εξοχικό στον Πισωλιμιώνα αποφάσισαν να έρθουν στη Χώρα για βόλτα. Κι έψαχναν εστιατόριο. Τελικά κατέληξαν στο μαγέρικο του Βαγγέλη στο Νειμποριό. Είναι και κάποιος ανοικτός. Εμείς αποφασίσαμε εκδρομή στο Κόρθι. Εκεί υπάρχουν πάντα ανοικτοί. Πως τα καταφέρνει το Κόρθι κι έχει τον χειμώνα πιο πολλά στέκια ανοικτά παραμένει άγνωστο. Είναι ίσως το μυστήριο του Κορθίου... 

Στον δρόμο μόνοι μας. Πριν μπούμε στον Όρμο σταματάμε με άνεση και πηγαίνουμε στην άκρη του δρόμου για δύο πανοραμικές φωτογραφίες. Και το ΙΧ που ακολουθούσε αθόρυβα και ήσυχα πίσω μας κόντεψε να πέσει πάνω μας. Η ερημιά του δρόμου και η πολύ άνεση κακοί σύμβουλοι. Χαλαρώνεις επικίνδυνα. Ο άνθρωπος μας κοίταγε έκπληκτος. Εμείς περισσότερο. Κούνησε το κεφάλι κι έφυγε. Ανοίξαμε το κλείστρο της μηχανής και βγάλαμε δύο χειμερινές πανοραμικές φωτογραφίες. Η εκδρομή στο Κόρθι ξεκινούσε ωραία και με απρόοπτα! Ευτυχώς τρεις ώρες αργότερα, κατά τον γυρισμό, είχαμε το νου μας. Συναντηθήκαμε με ένα μόνο αυτοκίνητο που ερχόταν από Χώρα. Ήταν αυτό που τηλεφωνιόμαστε!!! Δύο είμαστε πηγαίνοντας αντίθετα. Κι ο ένας μιλούσε στον άλλο. Είπαμε χειμώνας. Χειμέρια τα πράγματα...

Η έκπληξη στην παραλία. Η θάλασσα είχε βγει στη στεριά! Μεγάλα βουβά κύματα έφταναν αθόρυβα στα βράχια έσπαγαν με τεράστιο θόρυβο. Και σκόρπιζαν ένα σύννεφο αλατισμένου νερού που πλημμύριζε τον δρόμο. Αδύνατον να σταθείς. Αδύνατον να παρκάρεις. Αδύνατο να ανοίξεις παράθυρο να βγάλεις φωτογραφία. Η εποποιΐα του αδύνατου.    

Στρυμώξαμε το αυτοκίνητο στο δρομάκι δίπλα στη Λιθοδομή που ήταν ανοικτή πίσω από ένα τζιπ Toyota. Το κλείσαμε. Και μπήκαμε τρέχοντας στο μαγαζί. Η ζεστή ατμόσφαιρα και οι δυό-τρεις παρέες δημιούργησαν ένα ωραίο κλίμα. Ζητήσαμε συγνώμη από τον ιδιοκτήτη του τζιπ, που χαλαρός δήλωσε πως θα έφευγε μετά από ώρες. Και αρχίσαμε την φωτογράφιση μέσα από το τζάμι. Το να έβγαινε κάποιος έξω ήταν τρέλα. Όμως το να βλέπεις τα κύματα να σκάνε με απίστευτη δύναμη στα βράχια, να καβαλάνε το διαχωριστικό τοίχο της παραλίας και να πλημμυρίζουν τον δρόμο ήταν κι αυτό μια υπέροχη και τρελή εικόνα. Σε όλη την παραλία έβρεχε... θάλασσα!!!

Δυό-τρεις θαρραλέοι και ρομαντικοί έπιναν τον καφέ τους ή έτρωγαν το μεσημεριανό τους έξω, προφυλαγμένοι από τα εξωτερικά τζάμια. Ο άνδρας με το βαρύ πανωφόρι που έπινε τον καφέ του μέσα σε αυτό το μοναδικό σκηνικό της αντάρας ήταν σα να είχε βγει από σκηνή ενός φιλμ-νουάρ σε κάποια παραλιακή μεσογειακή πόλη της Γαλλίας. 'Η, σαν σκηνή από τα πρώτα πλάνα του Αλέξη Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη. Στην άκρη το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δεντράκι ήταν σα να μαρτυρούσε πως δεν είμαστε σε γέφυρα καραβιού... 

Υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτές τις μοναδικές χειμερινές εικόνες που κυριαρχούν μερικές φορές στη ζωή μας; Υπάρχει κάτι πιο μοναδικά συνδυασμένο από το να έχεις μπροστά σου χταποδάκι στιφάδο και ένα ποτήρι κρασί μέσα σε αυτό το υπέροχα ξέφρενο χειμωνιάτικο σκηνικό του καιρού; Άλλος αναζητά κάποιο χειμερινό προορισμό στην Αράχοβα ή στον Παρνασσό. Ο παραθεριστής γιατρός από τον Πισωλιμιώνα έφτασε μέχρι την παραλία του Νειμποριού. Κι εμείς βρεθήκαμε χειμερινή εκδρομή στο "εξωτικό Κόρθι" όπως λέγαμε χαριτολογώντας πριν κάποια χρόνια με έναν φίλο στη Λιθοδομή. Όμως σήμερα δεν υπάρχουν πια οι άνθρωποι που κάποτε ζήσαμε στις χειμερινές θαλασσογραφίες μας. Μόνο το κύμα που απλώνει κατά μήκος της εντελώς έρημης παραλίας. Και οι εικόνες πίσω από το τζάμι της χειμερινής θάλασσας, καθώς κουβεντιάζεις για τα παρελθόντα και τα μελλούμενα με τους ανθρώπους της ταβέρνας...

Διαμ. Μπασαντής