Αδράξτε την μέρα...
Του Διαμαντή Μπασαντή
17/1/2015 Έφτασαν και οι Αλκυονίδες μέρες στην Άνδρο (φωτο: M. Παναχράντου)
Κοντά δύο εβδομάδες κράτησε στην Άνδρο ο δύσκολος καιρός . Πρώτα η χιονοθύελλα. Μετά η ανεμοθύελλα. Παλιά το πρώτο 20ήμερο του Γενάρη είχαμε τις Αλκυονίδες. Τώρα σα να μετακόμισαν στα μέσα Γενάρη. Σαββατοκύριακο λιακάδας στο καταχείμωνο. Απολαύστε τον λαμπερό ήλιο πάνω από το ασυννέφιαστο Αιγαίο. Σε τίποτα δεν θυμίζει αυτό το τοπίο το χιονισμένο και ανεμοδαρμένο που βλέπαμε πριν λίγες ημέρες.
Αυτή είναι η Ελλάδα, ένα τοπίο γαλήνης πριν και μετά την θύελλα. Αυτή είναι η Ελλάδα ένα φωτεινό ή σκοτεινό διάλειμμα πριν... προκηρυχτούν εκλογές. Στη συνέχεια μεσολαβεί μια πολιτική θύελλα, μια αναταραχή, μια αντάρα. Όλα κινούνται ανάμεσα σε έναν Άδωνη που απειλεί θεούς και δαίμονες και σε μια Ραχήλ που τάζει χιλιάρικα και... ραχηλιάρικα! Ανάμεσα τους μερικοί μικρότεροι προσπαθούν για μια θέση υπό οποιόνδηποτε ήλιο στις εκλογές! Μετά… θα δούμε! Στο βλέποντας και κάνοντας χρόνια τώρα η Ελλάδα.
17/1/2015 'Ένας λαμπρός, αν και λίγο κρύος, ήλιος πάνω από το απέραντο μπλε του Αιγαίου (φωτο: Μ. Παναχράντου)
Έφτασαν, λοιπόν, οι Αλκυονίδες και στην Άνδρο. Όχι με το πλοίο της γραμμής! Αλλά με τον καιρό της εποχής! Ήλιος, λίγο κρύος είναι αλήθεια. Αλλά είναι εδώ. Βγήκαν και οι κύκνοι να βολτάρουν στο Νειμποριό. Βγήκαν νέοι και γιαγιάδες να μαζέψουν… λουλούδια! Άνοιξε το μάτι πάνω από το ολοφώτεινο Αιγαίο. Όχι δεν είναι άνοιξη! Αλλά στην Ελλάδα όλοι και όλα κάνουν βόλτα. Και μαζί κάνουν βόλτα και οι εποχές.
17/1/2015 Βγήκαν γιαγιάδες και εγγόνια να μαζέψουν... λουλούδια στους αγρούς! (φωτο: Μ. Παναχράντου)
Χρονιάρες μέρες. Γιατί χρονιάρες; Γιατί σήμερα είναι του Αγίου Αντωνίου. Την μέρα αυτή την ξεχωρίζω από μικρό παιδί. Γιόρταζε η μακαρίτισσα μάνα μου: την μια χρονιά χιόνιζε, την άλλη έβρεχε. Τα ίδια και την επομένη: του Αγίου Αθανασίου. Την επομένη γιόρταζε ένας παιδικός φίλος: έσβησε στο τέλος της εφηβείας μας...
Κάτι χρονιές, λόγω ανέχειας, του πήγαινα δώρο ένα από τα κουτιά με τα σοκολατάκια που έφερναν την προηγουμένη στην μάνα μου! Τι εποχή; Θυμάμαι πως εξέταζα σχολαστικά το περιτύλιγμα! Υπήρχε πάντα κίνδυνος να είχε βάλει κανένας τυπικός καμία κάρτα που να έγραφε: στην αγαπητή Αντωνία!
17/1/2015 Μεσημεριανός ήλιος πάνω από το γεφύρι του Αλαδινού και τον "μεγάλο ποταμό" (φωτο: Μ. Παναχράντου)
Εκείνη την μακρινή εποχή υπήρχε μια άλλου τύπου ανέχεια. Και το να κάνουν βόλτα τα σοκολατάκια δεν ήταν σπάνιο. Υπήρχαν μάλιστα και σχετικά ανέκδοτα για κουτιά με σοκολατάκια που ταξίδευαν για μέρες ή μήνες από σπίτι σε σπίτι! Μέχρι κάποιος λαίμαργος τα άνοιγε και κάποιες φορές έβρισκε στο περιτύλιγμα μια κάρτα που έγραφε: στον αγαπητό Γιάννη! Ενώ αυτόν το λέγανε... Αντώνη ή Θανάση! Ή, ακόμα χειρότερα: στον αγαπητό Δημήτρη! Ενώ τον έλεγαν... Γιώργο! Καταλαβαίνεται τι χρονική απόσταση είχε διατρέξει το έρμο το κουτί;
Και σήμερα όμως έχουμε ανέχεια. Τότε όμως είμαστε φτωχότεροι. αλλά πολύ ανεκτικότεροι. Τώρα είμαστε φτωχότεροι, αλλά πολύ θυμωμένοι. Είναι πιο εύκολο να είσαι φτωχός και σιγά-σιγά να πλουτίζεις από το να είσαι ευκατάστατος και να φτωχαίνεις απότομα.
Αλκυονίδες μέρες. Σε μια εβδομάδα έχουμε εκλογές. Ένας λαμπρός ήλιος απλώνει πάνω από την πράσινο της γης και το μπλε της θάλασσας. Και συ μέσα σε αυτόν τον λαμπερό καιρό να πρέπει να αποφασίσεις τι θα ψηφίσεις;
17/1/2015 Μεσαριά: στις έντονες φωτοσκιάσεις μιας λαμπερής μέρας μετά την εκκλησιά (φωτο: Αντώνης Σαλουβάρδος)
Αλήθεια, τι να ψηφίσεις; Αναποφάσιστος! Ένας πολιτικοποιημένος… αναποφάσιστος! Ένας αποφασισμένος... αναποφάσιστος! Όμως μην ανησυχείς δεν είσαι μόνος. Είμαστε πολλοί. Άλλοι μας βγάζουν 15%, άλλοι 12%, μερικοί 10%. Είμαστε τρίτο κόμμα για την ώρα. Και μέχρι τις εκλογές έχουμε καιρό. Άσε να δούμε τα τηλεοπτικά σποτ της τελευταίας εβδομάδας, τις απίστευτες υποσχέσεις των τελευταίων ημερών. Άσε να απολαύσουμε και την αγωνία των υποψηφίων: σήμερα μας αγαπούν, αύριο δεν θα μας ξέρουν!
Έχει την πλάκα του να είσαι αναποφάσιστος. Σε αγαπούν όλοι μέχρι την τελευταία ώρα. Αν αποφασίσεις σε αφήνουν... σύξυλο! Και τρέχουν στον αμέσως επόμενο αναποφάσιστο! Άστους λίγο ακόμα στην αγωνία τους. Ζήσε την ηλιόλουστη μέσα στον χειμώνα. Έτσι κι αλλιώς μετά τις εκλογές είναι τα δύσκολα! Και μετά τις Αλκυονίδες πάλι χειμώνας.
Ας χαρούμε, λοιπόν, την μέρα. Ή, όπως έλεγε, απαγγέλλοντας Οράτιο, στον «κύκλο των χαμένων ποιητών» ο αείμνηστος Ρόμπιν Ουϊλιαμς: carpe diem!
Στα ελληνικά: άδραξε την μέρα! Αδράξτε, λοιπόν, την μέρα. Και καλό βόλι αδέρφια ή σύντροφοι (διαλέξτε εσείς όποια προσφώνηση σας αρέσει)…
