Εν Άνδρω

To Μπάρι Εξπρές με φουρτούνα έξω από το Γαύριο

Τι ήταν να γράψει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος για την περιπέτεια στην φουρτούνα χτες βράδυ (στο “εν Άνδρω”) κι έγινε χαμός. Ήταν βέβαια ωραία ιστορία. Τόσο ωραία που ξεχάστηκα μέχρι να την ανεβάσω. Έτσι μετά έτρεχα με 80 χιλιόμετρα στις στροφές της Σταυροπέδας και του Απροβάτου να προλάβω το βραδινό καράβι.

Καλά όλα μέχρι εκεί. Όμως ο αντίκτυπος φάνηκε την επομένη. Και ξεκίνησε με ένα κύμα τηλεφωνημάτων. Τρικυμία σας λέω. Επιβεβαιώσεις και διορθώσεις!

Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Πρώτος χτύπησε τηλεφωνικά ο Σταυρόπουλος: Με παίρνουν από Άνδρο συνέχεια, πόσοι το διαβάσανε;

-        1000 μέχρι στιγμής.

-        Τι λες ρε παιδί μου;

-        Κοίτα μόλις πέρασε αυτό με τα καράβια που έβαλα προχτές. Είμαστε ναυτικό νησί. Τι τα θες;

-        Τι λες ρε παιδί μου, επανέλαβε. Να πάρω τον καπετάν Νίκο Πανουργιά να δω αν το διάβασε; Πάρε εσύ τον καπετάν Γιώργη Σαμιωτάκη να δεις τι λέει. Άκου να μου πουν πως τα φαντάστηκα κάποιοι αθεόφοβοι…

Πριν το μεσημέρι έφτασε το μήνυμα του καπετάν-Νίκου Παρουργιά. Είχε διαβάσει την συναρπαστική περιγραφή του Σταυρόπουλου σήμερα στην ιστοσελίδα μας κάπου μεταξύ Λαύριου και Τζιάς. Είναι πρώτος καπετάνιος στο Μαρμάρι Εξπρές. Το μήνυμα έλεγε:

«Δημήτρη έκανες λάθος τη χρονολογία. Δεν ήταν χειμώνας του 2000 ήταν Μάρτης του 1998. Τι μου θύμισες; Με γύρισες τόσα χρόνια πίσω. Είχε θυμάμαι ένα φοβερό χιονιά. Ερχόμαστε από Μύκονο. Θυμάμαι πως με δυσκολία δέσαμε στον μώλο στο Γαύριο. Φύγαμε με ευθύνη του καπετάν Γιώργη Σαμιωτάκη. Έξω βρήκαμε πολύ καιρό. Στον Κάβο Ντόρο είχε 11άρι! Το πήραμε βόρεια να απαγκιάσουμε στην Εύβοια. Δύσκολο το πέρασμα. Δεν περιμέναμε τόση θάλασσα. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσαμε να στρίψουμε. Κατέβαινε η θάλασσα βουνά. Και το άλλο δεν ήταν χειμώνας ήταν Μάρτης. Δεν θα ξεχάσω την βαπορίσια μακαρονάδα μετά την Κάρυστο».

Το Μπάρι Εξπρές

Στις τρεις το μεσημέρι χτυπά πάλι το τηλέφωνο: ήταν ο καπετάν-Γιώργης Σαμιωτάκης.

-        Έλα τι τρέχει; Βρήκα ένα σημείωμα.

Του είπα τα της επιβεβαίωσης. Είχε πιεί κάτι ποτηράκια και ήταν έτοιμος για ύπνο. Αλλά έκανε μια στάση κι άρχισε τη διήγηση του η οποία έβαλε επιτέλους χρονολογικά τα πράγματα στη θέση τους:

-        Πες χαιρετίσματα και στους δύο φίλους μου: Ήταν Μάρτης του 1997. Το ξέρω γιατί το 1998 βγήκα στη σύνταξη. Ερχόμουν από Μύκονο. Είχε πατημένο εννιάρι. Στο Γαύριο μου έδωσαν καιρό για Κάβο Ντόρο εννιά μποφώρ. Υπέγραψα και φύγαμε. Όταν μπήκαμε στον Κάβο Ντόρο ήταν 10αρι ή 11αρι. Το κύμα βουνό. Πήρα το λιμεναρχείο και τους το είπα. Και μετά συνέχισα. Από ένα σημείο και μετά όμως το βαπόρι δεν γύριζε. Ανέβαινα προς τα πάνω την Εύβοια.  Ο καιρός μου είχε σπάσει και μια σκάλα. Μιλάμε για χοντρή θάλασσα. Η πλώρη να πέφτει και να μην βγαίνει από το κύμα. Και να μην γυρίζει το βαπόρι στα πρύμνα. Κόντευα τα βράχια. Κάπου εκεί το γύρισα και έτσι αναγκάστηκα να περάσω ανάμεσα Εύβοια και το Μαντέλο. Είναι το νησάκι που είναι ο φάρος. Εκεί τα νερά είναι ρηχά, αλλά εγώ τα ήξερα από τα καΐκια. Μετά όλα πήγαν καλά μέχρι τη Ραφήνα. Εκεί πάλι μας ζόρισε να δέσουμε».

Τον άκουγα και απολάμβανα την απλότητα του. Λες και μίλαγε για μια εκδρομή ή έναν περίπατο. Ο καπετάν Γιώργης είχε τη στόφα των παλιών ναυτικών που τα μεγάλα της ζωής τα έχουν κάνει καθημερινότητα. Λες κι άκουγα τον μακαρίτη ναυτικό πατέρα μου να μιλά έτσι απλά για ναυάγια και τυφώνες…

Κάπου εκεί σταμάτησε γελώντας: «Πάω για ύπνο. Τα άλλα μεθαύριο στο νησί. Έλα να σε κεράσω ένα κρασί να τα πούμε».

Του το υποσχέθηκα.

«εν Άνδρω»

Υ.Γ. Όσοι από εσάς έχετε κάποιες αντίστοιχες ιστορίες να διηγηθείτε στείλτε μας μήνυμα στο facebook. Οι στήλες του «εν Άνδρω» είναι ανοιχτές για όλα αυτά που έγραψαν την μεγάλη ναυτική ιστορία μας και όχι μόνο…