ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΓΑΥΡΙΟΥ ή περί ήθους και αλήθειας στην πολιτική
Του Κυριάκου Αθ. Θωμά
Δημοτικού Συμβούλου, π. Δημάρχου Υδρούσας, π. Προέδρου ΔΣ Άνδρου
Διάβασα πρόσφατα την ανακοίνωση του Δήμου Άνδρου για την έναρξη των εργασιών αντικατάστασης του τσιμεντένιου τάπητα στη βόρεια προβλήτα του λιμανιού στο Γαύριο, ένα έργο σίγουρα χρήσιμο και αναγκαίο, αν και όχι καθοριστικό για την πορεία του λιμανιού ή του νησιού συνολικά. Μαζί με την ανακοίνωση, διάβασα και τις γνωστές πια “ωραίες λεξούλες” που συνοδεύουν κάθε ανάλογη ανακοίνωση της διοίκησης του Δήμου: ότι προχωρά «με μεράκι», ότι γίνεται «δουλειά», ότι «υλοποιείται ο προγραμματισμός».
- Όμως ποια είναι η πραγματική αλήθεια πίσω από τις λέξεις;
Η συγκεκριμένη μελέτη συντάχθηκε για τον Δήμο Υδρούσας το 2009 από την αείμνηστη Ζωή Μηλιού, η οποία έφυγε από τη ζωή σε πολύ νεαρή ηλικία. Έκτοτε η μελέτη αυτή δεν χρηματοδοτήθηκε ποτέ από το Ενιαίο Λιμενικό Ταμείο Τήνου-Άνδρου. Μόλις την άνοιξη του 2024, μετά τη δημιουργία του Λιμενικού Ταμείου Άνδρου το ( 2022) και την παραλαβή αποθεματικού ύψους περίπου 2 εκατομμυρίων ευρώ( 2024), ο Δήμος απέκτησε τη δυνατότητα να προχωρήσει το έργο.
- Και τι έγινε τότε με το περιβόητο «μεράκι»;
Ο Δήμος Άνδρου το 2024 “έσπασε” τη μελέτη. Κράτησε μόνο την αντικατάσταση του τάπητα της βόρειας προβλήτας, ενώ τα υπόλοιπα – περίφραξη, φωτισμός, προσκρουστήρες – τα μετέφερε στη γνώριμη μέθοδο των απευθείας αναθέσεων.
- Γιατί άραγε; Πόσα επιπλέον χρήματα στοιχίζουν στους Ανδριώτες αυτές οι απ' ευθείας αναθέσεις; Θα απαντήσει κάποιος;
Η προηγούμενη διοίκηση πήρε όλες τις εγκρίσεις από τις συναρμόδιες υπηρεσίες, για το σύνολο της μελέτης. Το "σπάσιμο" της, πέρα απ' την αύξηση του κόστους, οδήγησε και σε 2ετή σχεδόν καθυστέρηση.
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τα έργα έχουν συνέχεια: ξεκινούν σε μία θητεία και ολοκληρώνονται σε επόμενες – κάποιες φορές σε πολλές επόμενες. Μερικές φορές τροποποιούνται. Αυτό είναι θεμιτό και φυσικό. Αυτό όμως που δεν είναι θεμιτό, είναι η αποσιώπηση της συμβολής όσων εργάστηκαν πριν από εμάς. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει την ηθική υποχρέωση να αναγνωρίζει τη δουλειά όλων όσων συνέβαλαν μέχρι τη στιγμή που κόβεται η κορδέλα. Και ακόμη περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους που δεν βρίσκονται πια στη ζωή.
Η πολιτική δεν είναι μόνο μπετά, σίδερα και τεχνικά δελτία. Η πολιτική είναι – ή τουλάχιστον οφείλει να είναι – ήθος. Και αυτό είναι τελικά που μένει στην κοινωνία: η αλήθεια, η διαφάνεια, ο σεβασμός στη μνήμη και στο έργο όσων προηγήθηκαν. Γιατί χωρίς ήθος, κανένα έργο – όσο χρήσιμο κι αν είναι – δεν μπορεί να σταθεί και να αποδόσει πραγματικά στο χρόνο και στην κοινωνία.
