Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Κάβο Ντόρο: το σημείο μη επιστροφής του ταξιδιού

Μερικές φορές με ρωτάνε γιατί ψηφίζω στην Άνδρο; Τι να απαντήσεις; Πως είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που κάνω εδώ και αρκετά χρόνια. Πως είναι άλλη αίσθηση να ψηφίζεις για το μέλλον μιας χώρας κοιτώντας το μοναδικό Αιγαίο και άλλη μια γειτονιά του κέντρου της πνιγμένης Αθήνας ή και της ανοικτής Ραφήνας; Πως στην Άνδρο το χρώμα του μέλλοντος είναι μπλε ή γαλάζιο: ανάλογα με την εποχή του χρόνου.

Μερικές φορές με ρωτάνε γιατί επιμένω έστω και μόνος μου να ψηφίσω στην Άνδρο. Τι να απαντήσεις; Πως ακόμα και μόνος εδώ ξανανοιώθω παιδί. Και τριγυρνώ όπως εκείνος ο οκτάχρονος που κοιτούσε από το σπίτι της θεία Καλλιόπης μαγεμένος τον «κάμπο του Κόχειλα» ή ακολουθούσα τον θείο Πέτρο στην περιπέτεια του ποτίσματος των λεμονιών της «αμμουδαριάς». Και ξαναβλέπω τον πατέρα να περπατά με τον πεντάχρονο γιό του ένα σιωπηλό πρωινό στον Ποταμό.

Μια βουερή παρέα στη γέφυρα του SuperFerryII 

Μερικές φορές με ρωτάνε γιατί ψηφίζω στην Άνδρο; Και τι να απαντήσω; Πως σήμερα μόλις έφτασα βιαστικός στον καταπέλτη του SuperFerryΙΙ κι είδα τον Μιχάλη Κ. με τον Δημήτρη Σ. χάθηκε μακριά το βουβό συναίσθημα αυτών των εκλογών. Μετά ήρθε ο Σπύρος, ο λογιστής, και ρώτησε αν θα έρθει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος. Πριν απαντήσω πέρασε δίπλα με το αυτοκίνητο ένας νυσταγμένος…  Σταυρόπουλος λέγοντας: «θα τα πούμε επάνω»!!! Αν δεν ψήφιζα στην Άνδρο δεν θα ξεκίναγα έτσι την μέρα μου. Δεν θα έβλεπα οικεία πρόσωπα. Δεν θα γέλαγα μαζί τους.

Ακούγωντας την πρωινή συζήτηση..

Και δεν θα βρισκόμαστε στην γέφυρα με τον καπετάν Τάσο να υποδέχεται μερικούς λέγοντας: «δηλαδή καλά που είναι οι εκλογές!» Καθήσαμε ένα γύρο. Ήρθαν και κάτι καραβίσιοι καφέδες. Και ξεκίνησε κουβέντα για όλα. Μέχρι και για πολιτική!!! Να γιατί ψηφίζω στην Άνδρο. Άλλο πράγμα να ξεκινάς να ψηφίσεις με μια παρέα από παθιασμένους Ανδριώτες κι άλλο να πηγαίνεις μόνος στο εκλογικό κέντρο μιας γειτονιάς με άγνωστα πρόσωπα.

Εκεί και οι Μυκονιάτες που έκαναν επίδειξη προϊόντων της Μυκόνου στο πλοίο. Είχε και αυτή την ατραξιόν το ταξίδι...

Αλλά δεν είναι μόνο οι γνωστοί. Είναι και οι άγνωστοι. Βγαίνεις στην κουπαστή της γέφυρας για λίγο. Ένα νέο ζευγάρι πλησιάζει. Χαμογελούν και σε καλημερίζουν με το όνομα σου! Ξαφνιάζεσαι. Σου συστήνονται: αναγνώστες του «εν Άνδρω»!!! Αυτή εκπαιδευτικός. Λατρεύει το νησί και έρχονται με τον άνδρα της συνεχώς 8 χρόνια. Και διαβάζουν για την Άνδρο… στο «εν Άνδρω»!!! Μερικά κείμενα της άρεσαν και τα έχει δώσει στους μαθητές της!!! Να γιατί γράφω στο «εν Άνδρω». Να γιατί ψηφίζω και στην Άνδρο. Σε κάθε γωνιά σε περιμένει και μια μικρή έκπληξη...

Ήρθαν από την Αθήνα, βγήκαν και από την Άνδρο και γέμισε η Αγορά. Μύρισε εκλογές. 

Αλλά εκτός από το καράβι και στην Αγορά μύρισε εκλογές. Ο κόσμος έξω: ο Δημήτρης ο δικηγόρος, ο καπετάν Αντώνης, ο Μιχάλης της ναυτιλίας και η Μαρία, ο παπά-Μιχάλης και ο παπά Γιάννης. Ρωτάνε νέα, ρωτάς νέα. Και απολαμβάνουμε την φθινοπωρινή λιακάδα σε μια ατμόσφαιρα γειτονιάς. Να γιατί ψηφίζω στην Άνδρο.

Πλοία πολύχρωμα πάνε κι έρχονται στην ηλιόλουστη μέρα. Όσοι δεν ήλθαν έχασαν...

Αν δεν ψήφιζα στην Άνδρο θα είχα σε μιαν άκρη της σκέψης μόνο κάτι παλιές μισοξεχασμένες μνήμες. Τώρα τις ανανεώνω: με παλιούς φίλους και με νέους αναγνώστες. Και απλώνουν όλα γύρω από πρόσωπα, παλιά και νέα. Και έτσι γίνεται κάθε φορά και πιο ευρύχωρη η μικρή μας πόλη. Και ταξιδεύουμε πρόσωπα και στιγμές, όλοι μαζί, στην θάλασσα που από παντού κυκλώνει τη ζωή μας. 

Να γιατί ψηφίζω στην Άνδρο...