Ξυπνήστε, το καράβι βουλιάζει…
Του Ειδικού Συνεργάτη
Παρακολουθώ καθημερινά την ειδησεογραφία της Άνδρου και αφουγκράζομαι την μικρή κοινωνία της, αφού είμαι ζυμωμένος μαζί της. Το νησί έχει πέσει σε περιδίνηση, βρίσκεται σε μια επικίνδυνη ραστώνη, έχει περιέλθει σε «χειμερία νάρκη» και επικρατεί σε όλους τους τομείς, μια απαράδεκτη εσωστρέφεια. Με απλά λόγια αντί να σχεδιάζει το μέλλον του, κάνει βήματα προς τα πίσω.
Διαβάζω ότι ο Εισαγγελέας ψαχουλεύει χαρτιά για να βρει αν η προηγούμενη δημοτική αρχή διαχειρίστηκε σωστά το δημόσιο χρήμα, ακούω ότι δεν υπάρχει ακόμα απολογισμός για την οικονομική διαχείριση των καλοκαιρινών πολιτιστικών εκδηλώσεων, στο ολοκαίνουργιο θέατρο της Χώρας, ενώ τούτη την εποχή θα έπρεπε να σχεδιάζονται με μεράκι και κέφι, οι παραστάσεις του επόμενου καλοκαιριού. Δεν αναζητούνται χορηγοί, δεν ακούγονται δημιουργικές προτάσεις.
Υπολειτουργούν τα Ταχυδρομεία λόγω έλλειψης προσωπικού και στο δημοτικό συμβούλιο αποφασίστηκε… ένα ψήφισμα συμπαράστασης, χωρίς να ληφθεί απόφαση δυναμικής αντίδρασης.
Γίνεται είδηση το αυτονόητο. Δηλαδή ότι μια μπουλντόζα του Επαρχείου, βγήκε να καθαρίσει τρεις δρόμους.
Σε επίπεδο πρωτοβουλιών και σχεδιασμού αναπτυξιακών ή κοινωφελών έργων, η απόλυτη στασιμότητα.
Δεν ετοιμάζονται νέες μελέτες, δεν ωριμάζουν οι ήδη υπάρχουσες.
Δεν προωθείται η μισό έτοιμη μελέτη για την αναβάθμιση του λιμανιού στο Γαύριο, δεν ανανεώθηκε ο φωτισμός στο μοναδικό λιμάνι και πύλη εισόδου στο νησί μας.
Η πρώτη εικόνα για τον επισκέπτη εξακολουθεί να είναι απογοητευτική.
Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση σε όλη τη χώρα είναι ιδιαίτερα δύσκολη, χρήματα για έργα υπάρχουν, αν προηγηθούν ολοκληρωμένες προτάσεις που θα συνοδεύονται από πλήρεις επιστημονικές μελέτες.
Διαβάζοντας καθημερινά τον Τύπο, βλέπω και ζηλεύω τι γίνεται σε άλλες κοινωνίες (γειτονικές και όχι) όπου οι Περιφέρειες χρηματοδοτούν απλόχερα έργα υποδομών, αθλητικές εγκαταστάσεις, σχολικούς χώρους κ. λ. π.)
Το ίδιο ισχύει και με τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα από τα οποία αναδεικνύονται ευκαιρίες για την υλοποίηση μικρών ή μεγάλων, αλλά ιδιαίτερα ωφέλιμων προγραμμάτων.
Εξ όσων αντιλαμβάνομαι, γίνεται ευκαιριακά μια διαχείριση της καθημερινότητας, λες και αυτό είναι η μοναδική υποχρέωση των δημοτικών αρχόντων.
Το μέλλον όμως ανήκει σ’ αυτούς που προβλέπουν, έχουν όραμα, εργάζονται ομαδικά, διακρίνονται από κέφι για δημιουργία, αγαπούν έμπρακτα τον τόπο, περισσότερο από «την καρέκλα», έχουν ισχυρούς φίλους, ωφέλιμους συμμάχους, γνωρίζουν από δημόσιες σχέσεις, αγκαλιάζουν και συνεργάζονται με εχθρούς και αντιπάλους και στο τέλος μοιράζονται τους καρπούς των κόπων τους..
Εγώ προσωπικά δεν βλέπω τίποτα απ όλα αυτά στο νησί και ανησυχώ βαθύτατα.
Έκτος αν ζω σε… άλλο τόπο!