Μέχρι το φάρο
του Διαμαντή Μπασαντή
Όλα είναι μια διαδρομή. Μια διαδρομή μέχρι τον φάρο. Το φάρο που σημάδεψε τη ζωή μας. Και τις γωνιές όλως των ηλικιών που διαβήκαμε μέχρι τώρα. Τον φάρο που σημάδεψε και σημαδεύει την άκρη της Χώρας που ανοίγει στο πέλαγος.
Ο φάρος μόνος, ξεχωριστός, άλλοτε μπροστά στο φουρτουνιασμένο κι άλλοτε μπροστά στο γαλήνιο πέλαγος. Ο φάρος αδιάφορος, ανεξάρτητος, αγέρωχος, δοξαστικός. Παρουσία ιδιαίτερη. Αισθητική μοναδική. Ακροτελεύτιο ανθρώπινο ίχνος μπροστά στο πέλαγος. Μνήμη και ουτοπία. Αναδρομή κι ελπίδα.
Όλα συγκλίνουν γύρω του. Όλα μιλούν γι' αυτόν. Κι αυτός μόνος, ξεχωριστός, σιωπηλός αναμετράται με το πέλαγος και μιλά με τις εποχές. Μιλά με τα κύματα και τον αέρα. Μιλά κάπου-κάπου και με ανθρώπους και πλεούμενα που τον προσεγγίζουν για λίγο το στίγμα του…
Σηματοδοτεί κάτι από το πέρασμα τους. Σηματοδοτεί κάτι από το πέρασμα μας Και μετά μένει εκεί μόνος του σαν μια ακίνητη αναφορά στα εφήμερα περάσματα μας. Στίγμα σταθερό στην αλμυρή επιφάνεια που μοιάζει να είναι εκεί για να θυμίζει κάτι από τις δικές μας ασταθείς διαδρομές στον χρόνο…
