Η Ελλάδα σε κρίσιμο στραυροδρόμι
Του Χρήστου Οικονόμου
Τούτη την ώρα, τα επιτόκια εξωτερικού δανεισμού της Ελλάδας κινούνται σε επίπεδα ανάλογα με το 2010. Χρονιά κατά την οποία η Ελλάδα εβίωσε τη σκληρή πραγματικότητα της συντεταγμένης πτώχευσης! Το γεγονός αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχουν δυνατότητες να επιχειρήσει η χώρα μας την λεγόμενη «έξοδο στις αγορές». Να υποκαταστήσει έτσι τον διακρατικό δανεισμό -από χώρες-μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.
Όμως αυτή την ώρα η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη και με τον σκεπτικισμό των εταίρων μας να καλύψει οποιαδήποτε τυχόν πρόσθετη χρηματοδοτική ανάγκη της χώρας με διεθνή δανεισμό από τις αγορές. Αυτό που γενικώς έχει ονομαστεί «έξοδος από το μνημόνιο», σε μια «ηρωικού τύπου» προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά να αντιστρέψει το προδήλως δυσμενές σε βάρος της πολιτικό κλίμα.
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον εξελίξεων», η κυβέρνηση αντέδρασε με τρεις κινήσεις:
1. «Ανέβασε» στην πρώτη θέση της πολιτικής επικαιρότητας, (με την ευγενική βοήθεια των φιλικών της μέσων ενημέρωσης) τα θέματα των αναφορών Σκουρλέτη περί ενδεχόμενου χρηματισμού βουλευτών και της επίσκεψης στην Ελλάδα της Αμάλ Αλαμουντίν, με αντικείμενο την επιστροφή των Μαρμάρων της Ακρόπολης.
2. Ανακοίνωσε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του υπό εκτέλεση κρατικού προϋπολογισμού ανέρχεται σε περίπου 2,5 δισ. ευρώ, κατά 1 περίπου δισ. ευρώ περισσότερο από τον στόχο της.
3. Δημοσιοποίησε το σχέδιο περί του λεγομένου «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», ενώ διέρρευσε κάποια στοιχεία για την αποκατάσταση (κατόπιν δικαστικών αποφάσεων) μέρους των αμοιβών των δικαστών και ενστόλων.
Προφανώς, λοιπόν, ζούμε τις τελευταίες ημέρες του «σχεδίου» αποχώρησης από το μνημόνιο (κατόπιν προσεκτικών υπαινιγμών, μάλιστα, ότι θα το πράξουμε και μονομερώς, «…γι’ αυτό μη μας πολυπιέζετε…»). Και τούτο, διότι, υπό τις παρούσες συνθήκες η μόνη διέξοδος και εναλλακτική λύση για την πρόσθετη χρηματοδότηση της Ελλάδας την προσεχή διετία (εκτιμάται από 10-20 δισ. ευρώ ανάλογα με τον φορέα που κάνει την εκτίμηση), δεν μπορεί να υπάρξει με τα σημερινά επίπεδα επιτοκίων.
Ενώπιον αυτών των προβλημάτων η κυβέρνηση επιχειρεί «να αλλάξει την πραγματικότητα» και να πείσει απελπισμένα ότι το «successstory» εξακολουθεί να επιβιώνει και ότι για τους σημερινούς τριγμούς ευθύνεται όχι η ίδια, αλλά …η αντιπολίτευση!
Εκεί, δηλαδή, που η αντιπολίτευση κατηγορείτο για έλλειψη ενός plan B, αν δεν προχωρούσε το σχέδιο της για έξοδο από το μνημόνιο, τώρα αποδεικνύεται ότι ο κ. Σαμαράς δεν διαθέτει ούτε αυτός plan B, ενώπιον της πιθανότητας να μην είναι τόσο επιτυχής η «ιστορία» της κυβέρνησής του!
Θα μπορούσε να προκαλεί θυμηδία η έκδηλη και πλέον αυταπόδεικτη αδυναμία των κυβερνώντων να χειριστούν τα μείζονα προβλήματα της πατρίδας. Δυστυχώς, όμως, η απόσταση από μια εθνική περιπέτεια δεν είναι μεγάλη!
Και σε τούτες τις ώρες ευθύνης, μια συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας (εξαιρουμένης φυσικά της Χρυσής Αυγής), φαντάζει δύσκολη, με στόχο να υπάρξει ενιαία διαπραγματευτική στάση έναντι των δανειστών και εταίρων μας. Όμως φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες να αντιληφθούν το καθήκον τους.
___ . ___
