Εν Άνδρω

Μ. Παρασκευή 2017. Άνδρος: αποκαθήλωση και επιτάφιος σε τέσσερις εκκλησιές, Θεοσκέπαστη-Χώρα, Άη Γιώργης-Χώρα, Ταξιάρχης-Υψηλού, Μονή Παναχράντου... (φωτ. Εν Άνδρω)..

Ο Επιτάφιος της Μονή Παναχράντου. Ξεκινά αυστηρός και λιτός από κάτω και γίνεται γιήνος και ανάλαφρος επάνω. Μια νότα ζωής τα κρίνα γύρω-γύρω...

 

Ο Επιτάφιος του Ταξιάρχη στο Υψηλού. Λευκός. Ταιριαστός με το περιβάλλον του ναού. Ελπίδα το λευκό που προοιωνίζει την Ανάσταση...

Λίγος κόσμος στη διάρκεια της πρωινής λειτουργίας στην Θεοσκέπαστη. Όλοι της περιοχής... (φωτ. Εν Άνδρω).

Ο Επιτάφιος υπέροχος, ανοιξιάτικος, αιθέριος... Κάτι από γαλάζια θάλασσα, λευκό του ουρανού με σταλαγματιές πρασίνου της γης, που γιορτάζει τον αέναο κύκλο της ζωής... (φωτ. Εν Άνδρω).

Και ξαφνικά μετά την αποκαθήλωση και λίγο πριν το τέλος η εκκλησιά άρχισε να γεμίζει κόσμο. Νέες κοπέλες, επισκέπτες μέχρι και από το Γαύριο. Ο χώρος πήρε άλλο χρώμα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Στη συνέχεια αρκετός πια ο κόσμος και στην παλιά πόλη. Μια βόλτα μεχρι τον ιστορικό Άη Γιώργη. Η βόλτα των επιταφίων όλων των επισκεπτών... (φωτ. Εν Άνδρω).

Προσκύνημα στον Επιτάφιο του Αγίου Γεωργίου. Ένας Επιτάφιος αισθαντικός και σοβαρός. Με χρώματα στο έντονο κόκκινο και στο άσπρο. Μια νότα άνοιξης με της λιτές πινελιές μιας χρωματικής αυστηρότητας (φωτ. Εν Άνδρω). 

Και ο σταυρός στον Άη Γιώργη περιτριγυρισμένος με ένα περιδέραιο λουλουδιών. Ω γλυκύ μου έαρ... (φωτ. Εν Άνδρω).

Και η πλατεία Καΐρη με κόσμο. Όχι όπως άλλα χρόνια, αλλά τουλάχιστον με κόσμο που ήρθε για το πατροπαράδοτο ελληνικό Πάσχα... (φωτ. Εν Άνδρω)

Μεγάλη Πέμπτη: επιτέλους έφτασε κόσμος!!!

Επιτέλους γέμισε η πλατεία Καΐρη. Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι με πολύ κίνηση. Μύρισε πια Πάσχα στην Άνδρο.... (φωτ. Εν Άνδρω).

Γέμισε κάσμο ο Πλάτανος. Τα ορεκτικά το μεσημερι Πέμπτης πάνε κι έρχονται. Οι συναντήσεις πολλές...

Γεμάτη και η Αγορά κόσμο. Πρώτη μέρα που η κίνηση ήταν εμφανώς πασχαλινή...

Γεμάτη και η Λιθοδομή στο Κόρθι. Είδαν κι έπαθαν όσοι πήγαν μεσημέρι να βρουν θέση. Ακόμα και στις πέντε το απόγευμα σέρβιραν - όπως εδώ - για μεσημέρι... (φωτ. Εν Άνδρω).

Μαγική στιγμή στον ποταμό στα Λειβάδια. "Ειστε σίγουροι πως είναι Άνδρος και δεν είναι Πήλιο", ρωτάει ένας επισκέπτης κοιτώντας τον ποταμό να κυλά κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια για το Παραπόρτι... (φωτ. Εν Άνδρω).

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…

Μεγάλη Τετάρτη: Χώρα Άνδρου. Ακόμα η κίνηση περιορισμένη. Και η αγοραστική δυνατότητα περιορισμένη. Πορεία προς μια ιδιότυπη σταύρωση. Όμως από αύριο όλοι περιμένουν να έρθει κόσμος και το νησί να "τρέξει" πάλι. Όλοι ελπίζουν πως κάποια στιγμή θα υπάρξει και η ανάσταση... (φωτ. Εν Άνδρω).

Έφτασε η Μεγάλη Πέμπτη 2017. Μια ακόμα σταύρωση στη ζωή μας. Τόσα χρόνια, τόσες σταυρώσεις: συμβολικές και πραγματικές. Τόσοι απολογισμοί. Και πάντα σε όλους η σταύρωση να προηγείται της ανάστασης...

 

Χώρα: Μεγάλη Τετάρτη, ώρα αιχμής. Με την κρίση να βαθαίνει οι περισσότεροι αργούν πια να φτάσουν στο νησί για Πάσχα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Πριν χρόνια ο σπουδαίος Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει για το πόσο ένοιωθε βαθιά μέσα του το ελληνικό Πάσχα. Και κατέληγε πως αυτή η μοναδική πορεία προς τον Γολγοθά και την Σταύρωση ως αίσθηση τον συγκλόνιζε. Και κατέληγε – αν θυμάμαι καλά - πως για να φτάσεις στην ανάσταση πρέπει να βιώσεις την αίσθηση του τραγικού…

 

Κι όμως το ξημέρωμα είναι πάντα όμορφο και μυστηριακό στο προ-πασχαλινό Αιγαίο... (φωτ. Εν Άνδρω).

Αυτές τις μέρες τριγυρνώντας στην μισοάδεια ακόμα Άνδρο – δύσκολη εποχή ο κόσμος αργεί ολοένα και περισσότερο να έρθει για Πάσχα στο νησί – σκέφτομαι κάτι από τα παλιά: με μια περίεργη τρυφερότητα. Αναμνήσεις ανάμεσα σε μισόθαμπες εικόνες και ήχους. Όλες μέσα στο ιδιότυπα βαρυφορτωμένο κλίμα των ημερών – που τώρα με την κρίση βαραίνει ακόμα περισσότερο. Μέρες που αν και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο εντούτοις πάντα αποπνέουν εκείνη την βαθιά αίσθηση του κύκλου της ζωής...

Στιγμές καθημερινότητας - Μεγάλη Εβδομάδα 2017   

Λίγος ακόμα ο κοσμος στις εκκλησιές. Ο παπάς στον Άη Γιώργη στο Ευχέλαιο των ημερών...

 

 Με το Παναχραντινό στα χέρια η φουρνάρισα της Μεσαριάς. Το έχουν και σε λευκό, αλλά και σε ολικής αλέσεως! "Το εξελίξαμε μόνοι μας" λέει ο φούρναρης. "Γιατί το ζητάει ο κόσμος. Το βγάζουμε σε μεγάλα καρβέλια μιας και ειναι νόστιμο και κρατά και την επόμεμη μέρα". (φωτ. Εν Άνδρω)