Το στίγμα της σεζόν ή καλά που υπάρχει το Άγιο Μπατσί

Του Ευτύχη Τσιβουράκη

Πρόεδρου Συλλόγου Επαγγελματιών Μπατσίου

Η σεζόν τελείωσε όπως κάθε χρόνο φυσιολογικά και χωρίς τίποτε διαφορετικό από όλες τις προηγούμενες.Οι αλλαγές που έχει φέρει η κρίση στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν άγγιξαν καθόλου την κοινωνία ούτε τους επαγγελματίες του χωριού που λέγεται Μπατσί.

Ικανότατοι, πανέξυπνοι, κατάφεραν για άλλη μια χρονιά της κρίσης να παρευρίσκονται στον επαγγελματικό τους χώρο 100-120 ημέρες, να εργάζονται πραγματικά 30-40 ημέρες και να απολαμβάνουν την ζωάρα τους 12 μήνες χωρίς σκοτούρες, χωρίς πληροφόρηση, χωρίς δράση, χωρίς επιχειρηματική ανάδειξη. Σε όλα απόντες... μόνο Internet. Άλλωστε το ποιό εύκολο και φθηνό, είναι η απουσία, η απραξία και ο εγκλωβισμός στον μικρόκοσμο μας, μέχρι την πόρτα μας.

Όλη η Ελλάδα ξεκινάει την σεζόν Μάρτη - Απρίλη και όλοι ασχολούνται  από τον χειμώνα με το incoming, ξενοδοχεία και δωμάτια, έως Οκτώμβρη - Νοέμβρη, ακολουθούμενοι και από όλα τα μαγαζιά τα οποία είναι ανοιχτά 7 ή 8 μήνες ή και 9 μήνες σε όλους τους προορισμούς. Ως αποτέλεσμα είναι να έχουν 7-8 μήνες σεζόν, με τον ανάλογο τουρισμό σε μέγεθος, ιδίως εφέτος που αναμένεται να περάσει τα 30 εκατομμύρια αλλοδαπών τουριστών.

  • ΥΠΝΟΣ: Αντίθετα στο νησί, τα καταλύματα δίνουν απλά το παρών τα μισά σχεδόν την πρωτομαγιά, απροετοίμαστα και άδεια, έως το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, που γεμίζουν 2-3 νύχτες και πάλι αδειάζουν έως τις 20-25 Ιουλίου. Μετά γεμίζουν έως τις 20-25 Αυγούστου και αυτό ήταν όλα καλά. Τρισευτυχισμένοι. Αυτή δυστυχώς είναι η πρακτική της συντριπτικής πλειοψηφίας των τουριστικών καταλυμάτων, που  αν τους ρωτήσεις τι είναι το incoming θα το περάσουν για παγωτό!!! Και δεν καταλαβαίνουν ότι εάν δεν ήταν το ΆγιοΜπατσί, που είναι τόσο όμορφο και σε τέτοια θέση στο Αιγαίο, δεν θα είχαν ούτε 20 ημέρες σεζόν.
  • Τώρα οι πολύ λίγοι που αποτελούν και την εξαίρεση παλεύουν με κάθε τρόπο, γίνονται ήρωες και κρατάνε το χωριό ζωντανό όσο γίνεται. Αυτοί είναι οι νεροκουβαλητές της υπόθεσης που αμείβονται δυσανάλογα λιγότερο από τους «έξυπνους» που πατάνε πάνω τους και κάνουνε την αρπαχτή σε 40-50 ημέρες. Αλήθεια τι θα γινότανε εάν όλοι, καταλύματα και μαγαζιά γίνονταν όλοι γάτοι και ανοίγανε για 150 ημέρες;;;

Αυτά τα ολίγα για τους τουριστικούς επαγγελματίες των καταλυμάτων. Άλλωστε τα αποτελέσματα δεν χωράνε καμία αμφισβήτηση. Και για να μην αδικήσουμε και τα μαγαζιά ας ρίξουμε μια ματιά. Άλλωστε αποτελούν το δεύτερο πόδι του τουρισμούπου έχει 3 πόδια: ΥΠΝΟΣ-ΦΑΓΗΤΟ-ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ.

  • ΦΑΓΗΤΟ: Μπράβο στα καταστήματα εστίασης που από πέρσι προσλαμβάνουν επαγγελματίες μαγείρους και θέλουν να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο πιο επαγγελματικό. Δυστυχώς όταν το αφεντικό δεν ξέρει να μαγειρεύει ο κάθε αυτοαποκαλούμενος μάγειρας που γίνεται Σεφ του πουλάει την κάθε αλχημεία που του κατεβαίνει στο κεφάλι και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον τραγικό.
  • Ο πελάτης απορρίπτει τις αλχημείες του και ο Σεφ δικαιολογείται ότι ο πελάτης φταίει που δεν τον κατάλαβε, ενώ ο ιδιοκτήτης λέει ότι του φταίνε τα κυκλώματα, αλλά σε τελική ανάλυση το μαγαζί παραμένει άδειο!!!
  • Ας ανοίξουν τα μάτια τους οι ιδιοκτήτες κι ας ψάξουν να δούνε ποιό μαγαζί αναδείχθηκε από την κουζίνα του; Ποιό μαγαζί έγινε πρώτο θέμα στο χωριό η στο νησί; Ποιό μαγαζί τον Μάιο και τον Οκτώβρη είναι γεμάτο και συζητείται η καλή κουζίνα του; Κανένα!!! Όλα τα εστιατόρια και ταβέρνες γεμίζουν αφού έρθει τόσος κόσμος που δεν φτάνουν οι καρέκλες.
  • Που είναι τα νέα προϊόντα που φέρνουνε οι Σεφ; Όχι σε όνομα αλλά σε ποιότητα. Η νέα μόδα που υιοθετήθηκε τα τελευταία χρόνια και είναι ένα πιασάρικο όνομα, ενα άγνωστο και πολλές φορές άσχετο προϊόν, μια εκτέλεση κουκουρούκου, μια εμφάνιση στο Facebook και έτοιμο το πιάτο. Αυτή η μόδα γίνεται πολύ επικίνδυνη όταν πέφτει σε άγνωστα και αντιεπαγγελματικά χέρια.
  • Και ευτυχώς που είναι προαιρετική και ο πελάτης έχει τον τελευταίο λόγο και τους καταργεί όλους με την απουσία του ή τους επιβραβεύει με την παρουσία του και τον Μάιο και τον Νοέμβρη.
  • Και για να μην είμαι μόνον αρνητικός, ας δώσουν την εντολή στους Σεφ να βελτιώσουν τις παραδοσιακές συνταγές τις οποίες ξέρουμε, τις ξέρουν και οι τουρίστες και τις ζητάνε να δούμε την ελληνική κουζίνα με ελληνικά προϊόντα να πάρουν την πρέπουσα θέση. Πού είναι η Ανδριώτικη κουζίνα;
  • Άλλωστε η ελληνική κουζίνα έχει τόσες συνταγές που δεν χρειάζεται συμπληρωματικές. Μερακλήδες μαγείρους θέλει και ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Τι έχουν να φοβηθούν;
  • Οι τουρίστες μάς επισκέπτονται από τον Απρίλη έως τέλος Οκτωβρίου και είναι αρκετοί για να γεμίσουν 500-700 καρέκλες. Αυτοί όλοι τρώνε κάθε μέρα και τον Μάιο και τον Οκτώβρη. Ρωτήστε αυτούς τους ολίγους που τους εξυπηρετούνε.

Ας διαβάσουν λοιπόν πολύ καλά την δουλειά τους αν θέλουν να έχουν τουλάχιστον 6μηνη σεζόν και να πληρωθούν και να πληρώσουν. Και δεν είναι ντροπή να ρωτήσουν αυτούς πουτο έχουν πετύχει. Μόνον καλό θα κάνουν και στον εαυτό τους και στην δουλειά τους και στον τόπο τους. Άς ξεκινήσουν απο το τρίπτυχο της επιτυχίας του κάθε μαγαζιού που είναι: ΠΟΙΟΤΗΤΑ-ΤΙΜΗ-ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

  • ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Την διασκέδαση που είναι τελευταία θέλω να την πιάσω από πολλές πλευρές. Την ημερήσια που είναι μπάνιο ξαπλώστρα και τα σχετικά, παραπέμπω τον κάθε ενδιαφερόμενο σε άλλες οργανωμένες παραλίες όλης της Ελλάδας.
  • Ας ρίξουν μια ματιά να έχουν ιδία άποψη γιατί θα παρεξηγηθώ εάν τους πω ότι είναι περίπου 25 χρόνια πίσω έως και 35 σε όλα. Από έπιπλα έως σέρβις και οργάνωση και εκεί μόνον αρπαχτή. Να δώσουμε τα λιγότερα, τα φθηνότερα με το χειρότερο σέρβις στις ακριβότερες τιμές. Και η δικαιολογία πάντα χειρότερη από την πράξηΊδιον της αρπαχτής και της ασχετοσύνης.
  • Για την νύχτα έχει πολύ πλάκα. Για δεκαετίες ανοίγουν και κλείνουν  2-4 μαγαζιά την σεζόν.Ενίοτε και σε1-2 μήνες. Είναι η μοναδική κατηγορία επαγγελματιών που θέλει να επιβάλλει τον τρόπο της στους πελάτες.
  • Αγνοώντας παντελώς την δουλειά που κάνουν απλά κάνουν μόνον το προσωπικό τους κέφι. Τρώνε τα λεφτά που επένδυσαν περνάνε ζωάρα μερικά τέρμινα και τέλος. Οι περισσότεροι κατεστραμμένοι οικονομικά. Και φέτος μια από τα ίδια...
  • Ίδια συνταγή για πάρα πολλά χρόνια. Ανοίγουν μαγαζί σε τουριστικό νησί με τουρίστες, και δεν βλέπουν ούτε καταλαβαίνουν ότι κανένας τουρίστας δεν πατάει όλο το καλοκαίρι στα νυχτερινά μαγαζιά και ούτε τους απασχολεί. Οι χιλιάδες αλλοδαποί που έρχονται ούτε υπάρχουν για αυτούς ούτε κάνουν κάτι να τους βάλουν στο μαγαζί τους. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα τους συμβούλευα να το κοιτάξουν και να το φτιάξουν. Αλλιώς θα περιμένουμε τους μεθεπόμενους.
  • Ο τουρίστας θα κοιμηθεί υποχρεωτικά και θα φάει υποχρεωτικά εάν δεν ικανοποιηθεί θα παραπονεθεί και θα ψάξει το δίκιο του αμέσως. Εάν δεν βρει να διασκεδάσει απλά θα φύγει και δεν θα ξαναπατήσει.

Από ότι καταλαβαίνετε λοιπόν φίλοι μου έχουμε πήξει στον ερασιτεχνισμό και τον επαρχιωτισμό με αρκετούς επαγγελματίες που δεν ξέρουν ούτε τι δουλειά κάνουν ούτε θέλουν να μάθουν. Προσπαθούν να επαγγελματιστούν σε έναν χώρο που η αρχή του είναι η ομαδικότητα. Σαν τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Όσο πιο ομαδικά παίζουν τόσο καλύτερα αποτελέσματα φέρνουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στο Μπατσί έχουμε περίπου 500 επαγγελματίες έχουμε 2 συλλόγους που τους αντιπροσωπεύουν και όταν γίνεται κάλεσμα είναι ζήτημα εάν προσέρχονται από 40-50 άτομα στον κάθε σύλλογο.

Καταργήσαμε το αυτονόητο και επιλέξαμε να παίζουμε ο καθένας με την μπάλα του. Κι ευτυχώς το Άγιο Μπατσί κάνει απο μόνο του την δουλειά του. Μόνον που σε λίγο δεν θα φτάνουν οι προσευχές. Θα πρέπει να κουνήσουμε και εμείς τα χέρια μας. Αυτά σε γενικές γραμμές καταγράψαμε φέτος τα οποία ήταν ίδια και τις προηγούμενες σεζόν.

Δεν αναφέρομαι σε γεγονότα να μην φωτογραφίσουμε κάποιον άδικα ίσως. Γιατί αρκετοί κάνουν προσπάθεια. Αυτό όμως που λείπει σε μεγάλο βαθμό είναι η γνώση για την δουλειά του τουρισμού και έχει αντικατασταθεί από εγωισμό. Ότι χειρότερο!!!

 

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet
This comment was minimized by the moderator on the site

Δεν θα μπορούσε να ήταν πιο αντιπροσωπευτική απεικόνιση της κατάστασης της επαγγελματικής συνείδησης, των επαγγελματιών όχι μόνο του Μπατσίου, αλλά ολόκληρου του νησιού. Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Η κραυγή αγωνίας που βγαίνει από την ψυχή του κ. Τσιβουράκη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί αντικαθρεπτίζει την εκ των έσω αναγνώριση της βασικής αρχής λειτουργίας όλων ανεξαίρετων των επαγγελματιών, και ιδιαίτερα των τουριστικών, που συνοψίζεται στη φράση: «ότι προλάβουμε να αρπάξουμε». Το δε πιο λυπηρό βρίσκεται στη νοοτροπία της αντίστασης της αλλαγής, στην αντίσταση της μάθησης νέων τρόπων άσκησης ενός επαγγέλματος, και ιδιαίτερα όσων έχουν σχέση με τον τουρισμό. Η έννοια της εξυπηρέτησης και ικανοποίησης του πελάτη είναι άγνωστες, ή προσαρμοσμένες στην εξυπηρέτηση των βραχυχρόνιων προσωπικών συμφερόντων. Θα πρέπει όμως να παραδεχθούμε ότι γίνονται προσπάθειες να αντιστραφεί το κλίμα. Και το πρώτο βρίσκεται στην κοινή αναγνώριση απ’ όλους ότι κάτι πάει στραβά και πρέπει κάτι να κάνουμε για να διορθωθεί.