Εν Άνδρω

Η παρέα του Οδυσσέα έφτασε στο Ατένι μεσημέρι. Το πρώτο πράγμα που "ατένισε" ήταν μια μεγάλη ορθάνοιχτη στα κύματα παραλία. Γι' αυτό είχαν πάει, για την ορθάνοιχτη στα κύματα παραλία όπου ο Ατίλιο από την Σικελία ήθελε να κάνει serfing. Αυτό που τους χαροποίησε ήταν πως είχε κύματα, είχε άμμο, είχε αρκετούς ανθρώπους στην παραλία και στις ομπρέλες, είχε έναν καταπράσινο υγροβιότοπο στη μέση και τέλος ένα μικρό διακριτικό μπαρ. Αυτό ήταν το "μεγάλο Ατένι". Εδώ ήταν λοιπόν... 

Το μπαρ διακριτικό. Κουκλίστικο. Μια ξύλινη καμπίνα κι ένα διακριτικό σωσίβιο σήμα κατατεθέν κάθε παραλιακής κατασκευής που σέβεται την θάλασσα. Η παραλία από την μεριά της καντίνας ήταν πεντακάθαρη. Όμως στην άλλη άκρη κυρίως το κύμα έβγαζε σκουπίδια. Ατυχώς το Αιγαίο με την τόση κίνηση μαζεύει σκουπίδια. Και πρέπει κανείς να τα μαζεύει αδιάκοπα. Κάτι που ήταν εμφανές από τους σάκους σκουπιδιών που υπήρχαν προσεκτικά ταξινομημένοι πίσω από την καντίνα.

Από την άλλη μεριά μια δεύτερη παράξενη παραλία. Το "μικρό Ατένι". Ένα παράδοξο τρίγωνο όπου η άμμος περίσσευε. Δεν είχε πουθενά πράσινο. Μόνο μια γυναίκα κι ένα παιδάκι που έπαιζε με την ατέλειωτη άμμο...

 

Στην μια άκρη της παραλίας ένας υπέροχος υγροβιότοπος που σχηματίζεται από ένα ρέμα που τον χειμώνα κατεβάζει πολύ νερό από την Κατάκοιλο, την Άρνη, τα Ρέματα. Ένα υγροβιότοπος που μέσα στο καλοκαίρι φαντάζει εξωτικός. Αυτή είναι η Άνδρος των νερών και των ξεχωριστών ακρογιαλιών...

Αυτές ήταν οι εντυπώσεις, μαζί με τις φωτογραφίες, που έστειλαν ο μικρός Οδυσσέας κι ο μεγάλος Αττίλιο και η παρέα τους ενθουσιασμένοι την Πέμπτη το μεσημέρι μαζί με την πληροφορία πως ο δρόμος πρόσβασης ήταν στο τέλος ένας καλοσυντηρημένος χωματόδρομος. Με αυτές τις πληροφορίες ψάξαμε στο Google και βρήκαμε το τηλέφωνο του μπάρμαν της διακριτικής καντίνας. Κάθε αξιοπρεπής καντίνα (beach bar στα ελληνικά) έχει στο ίντερνετ και το κινητό του ιδιοκτήτη/ενοικιαστή. Ήταν ο Γιάννης Γλυνός. Ένας φιλικότατος κι ενθουσιώδης ανδριώτης. 

Τηλεφωνήσαμε στον Γιάννη Γλυνό και ζητήσαμε δύο λόγια για την "ιστορία" της καντίνας και για την όλη κατάσταση της παραλίας. Μιλήσαμε για ένα νεκρό δελφίνι που είχε φέρει η θάλασσα και είχε ελέγξει το λιμεναρχείο. Και μέσα σε μια ώρα ο Γιάννης είχε στείλει τα "δύο λόγια". Παραθέτουμε και το σημείωμα που έστειλε σαν μια γνωριμία και την προσπάθεια του στην όμορφη, αμέριμνη και λίγο ξεχασμένη παραλία στο Ατένι: 

 

«Είμαστε το Ateni beach bar. Κάναμε έναρξη το 2014. Μέχρι τότε η παραλία ήταν έρημη. Με το ξεκίνημα μας άρχισε να φτάνει περισσότερος κόσμος και να μένει περισσότερες ώρες. Προσφέρουμε καφέ, ποτά, μικρογεύματα με ντόπια προϊόντα, και κερνάμε παγωμένο ρακολέμονο (ντόπια λεμόνια και τσικουδιά) όλους τους επισκέπτες της παραλίας. Έχουμε απαλή μουσική για να ζουν οι επισκέπτες το πέλαγος. Διοργανώνουμε αγώνες αμμογλυπτικής για τα παιδιά ώστε να αφήσουν για λίγο τα κινητά.

Είμαστε εραστές του τόπου μας πρώτα και μετά επιχειρηματίες. Υποστηρίζουμε κάθε τοπική προσπάθεια (πpοϊόντα και υπηρεσίες). Κι εφέτος είχαμε και την αρωγή του Δήμου Άνδρου στον καθαρισμό της παραλίας, αλλά και στην έγκαιρη διαμόρφωση του χωματόδρομου από τον αντιδήμαρχο Δημήτρη Τηνιακό (1,9 χιλιόμετρα απόσταση όπως είπε ο δήμαρχος). Ειδικά να σημειώσουμε και την βοήθεια του προέδρου της Κατακοίλου Ανδρέα Μέξη. Απέχουμε μόλις 9 χιλιόμετρα από το Μπατσί και μια ανάσα από το όνειρο των καλοκαιρινών διακοπών από το ό9νειρο των διακοπών… Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την αναφορά σας σε εμάς… Γιάννης Γλυνός» 

Ατένι. Η ετυμολογία της λέξης κατά τον Γιάννη Γλυνό βγαίνει από το ατενίζω. Θεωρεί πως η παραλία λέγεται έτσι γιατί έτσι ορθάνοιχτη που είναι ατενίζει το πέλαγος. Πάντως αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες όλες οι ωραίες της παραλίες ατένιζαν το πέλαγος. Κι εμείς με την βοήθεια του φωτογράφου μας ατενίζαμε αυτές - κάτι σαν γοργόνες που βγήκαν στη στεριά να ξαποστάσουν - και το "αμάραντο πέλαγος" του Ελύτη... 

 "ΕΝ ΑΝΔΡΩ"