"Έφυγε" αιφνίδια ο Γιώργος Στυλιανός,
Φωτογραφία: Ο Γιώργος Στυλιανός σε διασυλλογικούς αγώνες στο Μάτι Οκτώβριος 2008.
Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός: ο Γιώργος Στυλιανός, σπουδαίος αθλητής της ιστιοπλοΐας και μετά εξαιρετικός προπονητής του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου, λιμενικός στο επάγγελμα, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στην Καλλιθέα το μεσημέρι της Τρίτης 16/10/21. Αδύνατον να το πιστέψω. Πήρα μερικά τηλέφωνα να δω αν ήταν αλήθεια. Κανείς δεν απαντούσε. Κάτι ανησυχητικό. Μετά από λίγα λεπτά έφτασαν δύο sms, που επιβεβαίωναν το γεγονός. Και μετά ήρθαν τα τηλέφωνα...
Έμεινα ώρα μουδιασμένος. Ο Γιώργος που έμαθε τα δυό παιδιά μου ιστιοπλοΐα στο ΝΟΑ, που συμμετείχε κατά καιρούς στους αγώνες ανοικτής θάλασσας του Ομίλου, που τα λέγαμε χρόνια τώρα και συνταξιδεύαμε κάτι φορές με το καράβι, ξαφνικά σήμερα το μεσημέρι "έφυγε"! Ένα καταραμένο STOP που δεν τήρησε ένα αυτοκίνητο στην Καλλιθέα και ο Γιώργος χάθηκε! Ο θάνατος ακαριαίος. Στο νοσοκομείο πιστοποιήθηκε απλώς η κατάληξη. Μιλώ με τους δικούς του και δεν το πιστεύουμε. Αμήχανοι, μετέωροι, βουβοί. Κι όταν μιλάμε επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια ερωτήματα.
Μετά ψάχνω παλιές φωτογραφίες του. Από αγώνες των παιδιών. Από την Ρεγκάτα της Άνδρου. Από δεκάδες προπονήσεις. Από δεκάδες ώρες που με έπαιρνε μαζί στο σκάφος στη διάρκεια των προπονήσεων για να βγάζω φωτογραφίες. Ξεχωρίζω μια. Με κόκκινο ιστιοπλοϊκό αντιανεμικό μπουφάν. Είναι το 2008 σε διασυλλογικούς στο Μάτι. Είχε τρέξει και η κόρη μου. Την κρατώ και την κοιτώ. Πικρός αποχαιρετισμός στον αθλητή, στον προπονητή, στον φίλο.
Τον Γιώργο Στυλιανό τον πρωτογνώρισα ως προπονητή του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου το 2008 στους Αιγαιοπελαγίτικους στο Μπατσί. Έμεινε αρκετά χρόνια προπονητής στο ΝΟΑ. Δεκάδες τα παιδιά της Άνδρου που πέρασαν από τα έμπειρα χέρια του. Μιλούσαμε ώρες τα καλοκαίρια για τις εμπειρίες του ως λιμενικός, για την Άνδρο που αγαπούσε, για την ζωή. Ήταν 49 ετών. Παντρεμένος με τρία παιδιά. Μαζί με την φωτογραφία από εκείνη την εποχή που ήταν προπονητής, τον αποχαιρετώ με δύο λόγια συγκίνησης και φιλίας, αλλά και με ευγνωμοσύνη για ότι πρόσφερε στα παιδιά μας...
ΔΙΑΜ. ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ