Εν Άνδρω

 Πρώτη κανονική παρέλαση μετά δυόμιση χρόνια και ο καιρός έκανε ότι καλύτερο για να την τιμήσουμε. Κόσμος αρκετός στην Χώρα. επίσημοι, ανεπίσημοι, δοξαστικοί, καθημερινοί, χαμογελαστοί. Ήταν όλοι εκεί, Ή, μάλλον σχεδόν όλοι. Με πρώτη-πρώτη την Φιλαρμονική που είχε μετά από πάρα πολύ καιρό την τιμητική της... 

Για τους επίσημους: Δήμαρχος, Έπαρχος, Αντιδήμαρχος. Μπροστά επί του πεζοδρομίου. Και τα σώματα ασφαλείας παρατεταγμένα πίσω στο βάθρο. Μια άλλη διάταξη. Ιδέα του δημάρχου: "για να είμαστε προσγειωμένοι επί του εδάφους" εξήγησε στους άλλους δύο. Και τον ακολούθησαν... 

 Μνήμες παιδικές. Εικόνες που σε ακολουθούν μια ζωή. Τα μικρά παιδιά με τις εθνικές στολές. 

Το δημοτικό με τις στολές της επανάστασης στην Άνδρο...

Το γυμνάσιο-λύκειο με τα εθνικά χρώματα...

Το τεχνικό λύκειο κι αυτό με τα εθνικά χρώματα...

Και για πρώτη φορά εδώ και χρόνια παρέλασε και η εθνοφυλακή της Άνδρου. Χρόνια είχαμε να δούμε την εθνοφυλακή να παρελαύνει - με όπλα μάλιστα - στην Άνδρο. Οι καιροί δύσκολοι βλέπεις και ήρθε η ώρα και της εθνοφυλακής. Για να ξέρουμε ότι την έχουμε... 

Στο τέλος της παρέλασης τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός που είναι στην Άνδρο. Από αριστερά οι εκπρόσωποι: Ο εκπρόσωπος του εθελοντών του ΣΕΔΑ, ο προϊστάμενος του κλιμακίου της πυροσβεστικής Άνδρου, ο υποδιοικητής της ναυτικής βάσης και ο διοικητής του λόχου εθνοφυλακής Άνδρου. Εντύπωση προκαλεί το ύψος του Δημήτρη Πρινιωτάκη. Αυτός στο έδαφος, οι άλλοι στο βάθρο και είναι στο ίδιο ύψος!!! Μερικοί - όπως και να το κάνουμε - έχουν παράστημα...

Παρούσα και η κόρη του Επάρχου Άνδρου. Μέσα στην χαρά της μέρας ο Δημήτρης Λάσκαρης ποζάρει με την κόρη του. Μην πείτε πως δεν του μοιάζει...

 20 λεπτά διάρκεσε η γιορταστική παρέλαση. Η πρώτη ολοκληρωμένη, ελεύθερη και ανοικτή μετά δυόμιση χρόνια. Με την λήξη της ο κόσμος - που για τα δεδομένα της μέρας ήταν πολύς άρχισε να κατηφορίζει - όπως παλιά -στον πεζόδρομο της Χώρας. Να σημειώσουμε πως κοντεύουν δυόμιση χρόνια από την τελευταία πραγματική παρέλαση σε εθνική εορτή!!! Ήταν 28 Οκτωβρίου 2019 όταν είχαμε την τελευταία κανονική παρέλαση. Έκτοτε με την πανδημία είτε δεν είχαμε παρελάσεις είτε είχαμε κουτσουρεμένες και περιορισμένες εκδηλώσεις. Εφέτος - μετά από τρεις χιονιές και πολύ κρύο - έφτασε η 25η Μαρτίου με μια πραγματική δοξαστική μέρα. Η πρώτη μέρα της άνοιξης. Μέρα ολόλαμπρη, μέρα δοξαστική, μέρα ξεχωριστή. Θύμισε κάτι από ένα παλιό τραγουδάκι που λέγανε οι μεγαλύτεροι κάποτε στο σχολείο: "όλη δόξα, όλη η χάρη, άγια μέρα ξημερώνει και στη μνήμη της το έθνος χαιρετά ευλαβικά..."

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"