Εν Άνδρω

(Περίληψη από εκτενή ανακοίνωση στο διαδίκτυο του Στάθη Λέκκα):

Στις 22 Νοεμβρίου η κεντρική τράπεζα της Κίνας ανακοίνωσε επίσημα ότι από εδώ και στο εξής θα σταματήσει να αποταμιεύει σε δολάρια (όσα έχει σιγά-σιγά θα τα ξοδεύει για να συνεχίσει να αγοράζει χρυσό αλλά και σε άλλες παραγωγικές επενδύσεις, αλλά και στηρίζοντας το ευρώ αφού αυτό λόγω λιτότητας δεν πληθωρίζεται). Με απλά λόγια, ανακοινώθηκε η απόφαση της Κίνας να διαγράψει από παγκόσμιο νόμισμα το δολάριο και να μειώσει με ραγδαίους ρυθμούς την ισχύ των ΗΠΑ...

Μετά από λίγες ώρες ήρθε και η δεύτερη και - κατά πολύ μεγαλύτερης της πρώτης - έκπληξη από το Πεκίνο. Η Κίνα ανακοίνωσε επισήμως την πρόθεσή της να δημιουργήσει στην Σαγκάη μια καινούργια αγορά πετρελαίου όπου το πετρέλαιο δεν θα διαπραγματεύεται σε δολάρια αλλά πιθανόν (όπως ειπώθηκε) σε Γιουάν!!!... Και αυτή η ανακοίνωση ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου προς τις ταλαιπωρημένες οικονομικά ΗΠΑ, οι οποίες απειλούνται πλέον ευθέως από την Κίνα και όχι από τον Σαντάμ Χουσεΐν ή τον Μουαμάρ Καντάφι. Το μέγεθος της απειλής είναι τεράστιο και απαιτείται τοποθέτηση - απάντηση από τον Λευκό Οίκο, που όμως μέχρι στιγμής προτιμά να σιωπά.

Σε ρυθμό κανονικού βομβαρδισμού ήρθε και η τρίτη βόμβα κατά των ΗΠΑ. Και αυτή τη φορά από μία άλλη μεγάλη δύναμη, από την Ινδία, η οποία είναι γνωστό ότι καλύπτει το σύνολο σχεδόν των ενεργειακών της αναγκών αγοράζοντας πετρέλαιο από το Ιράν. Είναι επίσης γνωστό ότι από την ώρα που οι Αμερικανοί επέβαλαν το εμπάργκο στο Ιράν, η Ινδία πλήρωνε σε χρυσό επειδή λόγω εμπάργκο το δολάριο δεν μπορούσε να μπει στο Ιράν.
Αυτό που δεν είναι γνωστό (αλλά όχι ασήμαντο) είναι ότι Ιράν και Ινδία βρίσκονται κοντά σε συμφωνία ώστε στις μεταξύ τους συναλλαγές να χρησιμοποιούν το ευρώ!

Από τα παραπάνω γεννιέται το μεγάλο ερώτημα: Μπορούν η Ευρώπη ή οι ΗΠΑ να τα βάλουν με την Κίνα και την Ινδία; Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις - σε οικονομικό επίπεδο - αποδεικνύουν πως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και τις οικονομικές σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα, στην οποία παρέχεται και ρωσική στρατιωτική τεχνογνωσία αλλά και πωλήσεις πολεμικού υλικού, τότε είναι άγνωστο πόσο σύντομα η υπερδύναμη Κίνα θα είναι σε θέση να σταθεί και στρατιωτικά ικανότερη της αμερικανικής πολεμικής μηχανής. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί μαζί, φτάνουμε δεν φτάνουμε τον μισό πληθυσμό της Κίνας. Εμείς - οι λεγόμενοι Δυτικοί - έχουμε σφίξει τα λουριά λόγω οικονομικής κρίσης και πολύ φυσιολογικά αυτό έχει αντίκτυπο στην οικονομία της Κίνας.

Ορθά σκεπτόμενοι οι Κινέζοι τι κάνουν;
Προχωρούν στην δημιουργία οικονομικών συνθηκών που με την σειρά τους θα επιτρέψουν να δημιουργηθεί στην Κίνα μια μεσαία τάξη (που δεν υπάρχει) η οποία θα έχει την οικονομική δυνατότητα να καταναλώνει, αλλά - κυρίως - να στηρίξει τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας, ακόμη και σε "αντιπάλους" που μέχρι σήμερα μοιάζουν ανίκητοι. Μάλιστα, οι κινέζοι είναι τόσο πολλοί που είναι σχετικά εύκολο να αντικαταστήσουν την αγορά που χάνουν λόγω κρίσης στην Δύση με δικούς τους καταναλωτές στηρίζοντας την ανάπτυξη τους, πετυχαίνοντας την δημιουργία μίας αυτόνομης πανίσχυρης διεθνώς οικονομίας.

Κάποιοι άλλοι αναλυτές βλέπουν ακόμα πιο μακριά, συνδέοντας την οικονομική συγκυρία με τις τρέχουσες πολιτικές και γεωπολιτικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ παρά τις νουθεσίες του Πούτιν που οδήγησαν στην απεμπλοκή τους από την Μέση Ανατολή και το Ιράν, ανοίγουν ένα μεγάλο μέτωπο με την Κίνα στον Ειρηνικό. Ο “δράκος” όπως έχει αποκαλυφθεί, τα δυο τελευταία χρόνια δημιουργεί ένα “μαξιλάρι” έναντι ενδεχόμενης χρεοκοπίας των ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά, η έκθεση της Κίνας σε ομόλογα του Αμερικανικού δημοσίου παραμένει κολοσσιαία, αποτελώντας μία εν δυνάμει οπλισμένη βόμβα που εάν "σκάσει" θα δημιουργήσει προβλήματα στην Κίνα, αλλά θα ισοπεδώσει την αμερικανική οικονομία.

Πρακτικά, σε ενδεχόμενη κατάρρευση η Κίνα θα μπορούσε να… αγοράσει την Αμερική με όπλο το διεθνές δίκαιο. Σε μία τέτοια περίπτωση, η μόνη διέξοδος για την υπερδύναμη θα ήταν η “συνηθισμένη”. Μία εμπόλεμη σύρραξη με τον πιστωτή. Εκτός και εάν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να αναμετρηθούν με την Κίνα (αιφνιδιάζοντάς την, αφού σήμερα το Πεκίνο θεωρείται ανέτοιμο για μία μετωπική σύγκρουση με την Ουάσινγκτον) πολύ πριν από τις υπάρχουσες "λογικές" προβλέψεις. Μια πιθανή ένταση όμως θα μπορούσε να είναι από απλή εχθροπραξία μέχρι...

Μετά την απώλεια ισχύος από την μη εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία, θεωρείται σχεδόν αδύνατο να υπάρξει μία δεύτερη τακτική παγκόσμια υποχώρηση και απώλεια κύρους από την πλευρά της Ουάσινγκτον, η οποία θα προσπαθήσει να έχει τον έλεγχο για την επικείμενη κρίση - σύγκρουση, αποφασίζοντας τον τόπο, τον χρόνο και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν σε αυτήν. Εξάλλου, οι ΗΠΑ γνωρίζουν πως απέναντι στην Κίνα, ο χρόνος κυλάει εις βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και υπέρ της Κίνας...