Ας τον πάρει το ποτάμι…
Του Διαμαντή Μπασαντή
Πολλές οι αναφορές της μούσας στα ποτάμια («της Λαρίσης το ποτάμι», «το ποτάμι είναι βαθύ» κλπ). Πολλές και οι λαϊκές αναφορές στο ποτάμι («σας πήρε το ποτάμι, σας πήρε ο ποταμός» κλπ). Δυστυχώς, όμως, δεν έχουμε μεγάλα ποτάμια. Τουλάχιστον είναι ορμητικά. Αλλά συχνά στεγνώνουν το καλοκαίρι. Και τώρα πια έχουμε και πολιτικό ποτάμι. Μια χαρά μας βρίσκω…
Αυτά σκεφτόμουν όταν τρεις φίλοι με ρώτησαν: «Τι βλέπω για το ποτάμι του Σταύρου»; Τίποτα, απάντησα. Ο ένας με κοίταξε έκπληκτος. Ο άλλος με ερωτηματικό. Ο τρίτος αδιάφορα. Τι να δω για το ποτάμι του Σταύρου που «κλέβει ιδέες από εδώ, κλέβει απόψεις από εκεί» και θα μας πει τι θα κάνει αν πιάσει …το τζόκερ (συγνώμη) …κάνα καλό ποσοστό. Τέτοιο ψάρεμα σε θολά ποταμίσια νερά δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου…
Μετά κατηγορούν κάποια κόμματα πως δεν έχουν πρόγραμμα. Ενώ ο Σταύρος, που τον παίζουν στο διαπασών όλα τα media, έχει; Έχει όμως στελέχη! Στελέχη που τον «συμβουλεύουν»! Και τι συμβουλεύουν τόσοι καλλιτέχνες τον Σταύρο; Πώς να βάζει το χέρι στην τσέπη; Πώς να φορά επιμελώς ατημέλητα το μπλουζάκι; Ενδυματολογικές συμβουλές! Μάλιστα. Κατάλαβα…
Πιο καλός από όλους τους «συμβούλους» ο gay φίλος του που δήλωσε πως δεν θα πολιτευτεί γιατί: «Είναι ταγμενος στον άντρα του και στα βιβλία του»! Μια φορά είπε κάτι τέτοιο η μακαρίτισσα η μάνα μου («εγώ κοιτάω την οικογένεια μου» - είχε όμως και δύο παιδιά να μεγαλώσει και άντρα ναυτικό) κι έγινα έξαλλος. Τι μικροαστισμός είχα πει στην αείμνηστη. Τώρα ακούω τα ίδια και χειρότερα από την «κάργα πρόοδο»! Και τι να πω; Ας τους αφήσουν επιτέλους οι άντρες και οι γυναίκες τους να μας σώσουν ρε παιδί μου…
Το κόλπο είναι και παλιό και γνωστό. Συμβαίνει στις δημοτικές εκλογές. Δύο μήνες προ των εκλογών μαζεύονται μερικοί τύποι σε έναν καφενέ και φτιάχνουν ένα συνδυασμό στο πόδι. Μετά τάζουν ποτάμια και γεφύρια. Και κάνουν γιούρια για να πάρουν τον Δήμο. Με τον Σταύρο το πράγμα, λόγω τηλεόρασης, έγινε λίγο μεγαλύτερο. Μαζεύτηκαν στο “in” εστιατόριο «Αλάτσι» κι είπαν να πάρουν …την Ευρώπη! Σκέφτηκαν: Χαλαρή η ψήφος, θυμωμένος ο κόσμος. Στέλνουμε κάνα ευρωβουλευτή Βρυξέλες να μαζέψει …Ουκρανία και Ρωσία! Και μετά βλέπουμε… Βούτηξαν, λοιπόν, στο ποτάμι, με βάρκα τα ποσοστά βραδινής τηλεθέασης! Και ψάχνουν εκλογικά ποσοστά πρωινάδικου! Τι ωραία…
Φυσικά “το ποτάμι” είναι ένα ακόμα σύμπτωμα της κρίσης. Πουλάει απολιτική στάση, «συναίσθημα» σε ποσότητες κι ένα επιτηδευμένα μισο-χαμένο ύφος του «πρωταγωνιστή». Και ψαρεύει ψήφους. Για κάτι τέτοια φαινόμενα έγραφε κάποτε ο γέρο-Μπρεχτ: " Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται".
