Περί συνταγματικής αναθεώρησης
Του Κωνσταντίνου Τριαναταφυλλάκη
Εννοείται, ότι οι προτάσεις του κ. Σαμαρά για την συνταγματική αναθεώρηση και ρηξικέλευθες είναι και από πολλού αναμενόμενες. Όμως, ο επικοινωνιακός και πολιτικός σχεδιασμός (δεν έχω ιδέα ποιοι …γάτοι είχαν την ευθύνη) ήταν για τα …πανηγύρια!
Και εξηγώ:
Πρώτον, απουσίαζε παντελώς το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Όλες αυτές οι προτάσεις είχαν ήδη διαρρεύσει, είχαν συζητηθεί, άρα δεν πρόκειται να προκαλέσουν κάποιο θετικό …σοκ (με την καλή έννοια του όρου)!
Δεύτερον, οργανώνουν την παρουσίαση στο Μέγαρο Μουσικής! Στο άντρο της διαπλοκής! Τα χρέη του Μεγάρου τα φορτώθηκε ο ελληνικός λαός με εισήγηση της Κυβέρνησης και απόφαση της Βουλής ! Χάθηκε ένας άλλος χώρος; Ένας χώρος τέλος πάντων με θέα την Ακρόπολη και τους γνωστούς συμβολισμούς, που θα αποτελούσε μια οικουμενική εικόνα και θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον;
Τρίτον, δεν τους έχει πει κανένας πώς «ουκ εν τω πολλώ το ευ»; Ριζικές αλλαγές επέρχονται και με δυο-τρείς προτάσεις, δεν χρειάζεται να είναι…30! Τριάντα ήταν τα …αργύρια και οι ….τύραννοι των Αθηνών! Το λέω αυτό γιατί μερικές από τις προτάσεις είναι ανεφάρμοστες, με αποτέλεσμα να δίνουν λαβή για αρνητικά σχόλια.
Τέταρτον, ορισμένες από τις προτεινόμενες αλλαγές δεν χρειάζονται καν συνταγματική αναθεώρηση, αρκεί ένας τυπικός νόμος! Για να αποκτήσει, λοιπόν, η πρόθεση συνταγματικής αναθεώρησης μεγαλύτερη αξιοπιστία, θα μπορούσε να συνοδευτεί από μια πρόταση νόμου η οποία, για παράδειγμα, θα καταργούσε τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων. Έτσι και αποφασιστικότητα θα έδειχναν και τη γραφειοκρατία θα χτυπούσαν και οικονομία θα έκαναν. Και η μείωση του αριθμού των βουλευτών δεν χρειάζεται αναθεώρηση, αρκεί μια νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Πέμπον, το timing ....φοβερό! Την επαύριον των φοιτητικών εκλογών!!!
Για τα άλλα, εν καιρώ…
