Δύο ξένοι στην ίδια πόλη
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ
O κόσμος στην ομιλία του κ. Σουσούδη
Δύο οι συγκεντρώσεις της τελευταίας προεκλογικής βραδιάς στην Χώρα. Την ίδια περίπου ώρα. Του κ. Σουσούδη στην πλατεία Καϊρη και του κ. Μαλταμπε στην πλατεία Γηροκομείου. Όμως, ξαφνικά την Παρασκευή του κ. Μαλταμπέ μετατέθηκε στα σκαλάκια του άλσους της Παναγίας. Σωστά. Ο χώρος της πλατείας Γηροκομείου χρειαζόταν 1000 άτομα για να δείχνει η συγκέντρωση. Ενώ τα σκαλάκια μεσ’ τον δρόμο μόνο 100-150 νοματαίους. Ο κ. Σουσούδης επέμεινε στην πλατεία Καϊρη και στα αναγκαία 500 άτομα.
Ο κ. Σουσούδης ομιλών για το μέλλον.
Στην πλατεία Καϊρη ο σχεδιασμός πέτυχε. Ήρθαν όσοι περίμεναν. Οι παρέες πολλές και χαλαρές. Και από παντού γελαστές, αισιόδοξες. Και οικογένειες με παιδάκια. Μάλιστα την εκδήλωση άνοιξε ένα παιδάκι με ένα ποιηματάκι. Μετά ο απαραίτητος Δημήτρης Σταυρόπουλος στον γνωστό άνετο πρόλογο του. Και μετά στο βήμα ο κ. Σουσούδη. Το πολιτικό κλίμα καλό. Η ομιλία γραπτή και οργανωμένη σε ενότητες. Ο ομιλητής άνετος ανέπτυξε με τις απαραίτητες κορυφώσεις τις κατευθυντήριες γραμμές του. Ο κόσμος απλωμένος στα καφέ και όρθιοι πολλοί στην πλατεία. Κάποιοι άκουγαν προσεκτικά, κάποιοι σχολίαζαν. Κλίμα ευχάριστο.
,
Και παιδάκια ανάμεσα στο πλήθος.Προφανώς γιατί το έργο ήταν κατάλληλο για ανηλίκους.
Και του κ. Μαλταμπέ ο σχεδιασμός (έστω την τελευταία στιγμή) πέτυχε. Κόσμος σχετικά λίγος. Αλλά και οι σχετικοί περίεργοι (ανάμεσα τους κι εγώ για να μην λέτε), που πήγαμε αφού τέλειωσε η ομιλία Σουσούδη. Όλοι μαζί είμαστε καμιά 150νταριά! Λίγο στριμωγμένοι είναι αλήθεια γιατί και ο πεζόδρομος μικρός και στενάχωρος. Αλλά όλοι οι γνωστοί χωράνε…
Η συγκέντρωση Μαλταμπέ είχε δύο ομιλητές. Πρώτος ο απερχόμενος δήμαρχoς με μια ομιλία που την εκφώνησε άνετα. Ένας απολογισμός επιτυχιών! Και οικολογίας της θεωρίας, που ποτέ δεν την κατάλαβαν! Kαι ενός έργου που δεν κατάλαβαν! Αλλά και κάποια λάθη. Και βεβαίως αυτά που ΘΑ γίνουν μετά τις εκλογές!
Φυσικά και ο «σχεδιασμός των σκουπιδιών» που χάλασε (!) «γιατί έπεσε η χωματερή στην θάλασσα»! Γνωστά εδώ και χρόνια. Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα…
Ο κ. Γλυνός απολογούμενος για το παρελθόν.
Ήταν ένας από τους καλύτερους πολιτικούς επικήδειους που έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Βοήθαγε βέβαια το στριμωγμένο ακροατήριο στον μισοφωτισμένο δρόμο. Κάτι σαν φίλοι και συγγενείς, μάλλον σκυθρωποί και σιωπηλοί, που «σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο» που θα έλεγε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης…
Μετά ο κ. Μαλταμπές. Εδώ άναψε κάποιος προβολέας, νομίζω, γιατί δεν έβλεπα καλά. Χωρίς σακάκι και ανασκουμπωμένος! Έτοιμος να παλέψει με όλους και με όλα στα μαρμαρένια αλώνια! Μιλώντας ή μάλλον ξεφωνίζοντας από στήθους… Επιθετική ομιλία. Κρεσέντο εκφοβισμών, απειλών, υπαινιγμών! Και μεγαλειώδη παινέματα στους φίλους του! Μπράβο του!
Από την ομιλία του κ. Μαλταμπέ. Δυστυχώς η λήψη είναι μακρινη γιατί λόγω της υπερκινητικότητας του ομιλητή όλες οι κοντινές φωτογραφίες βγήκαν κουνημένες.
Ξεχωρίζουμε την απίστευτη ατάκα: «αυτά τα πολιτικά σκουπίδια (οι αντίπαλοι του) θα έπρεπε να τα είχαμε τσακίσει και πετάξει από το νησί εγκαίρως»!!! Τέτοια Ανδριακή Ενότητα δεν ξανάδε το νησί μας! Πάλι μπράβο του!
Αλλά και φιλοφρονήσεις: «ο Γιάννης Γλυνός είναι λόγιος (!), είναι σοφός (!), είναι φιλόσοφος (!), είναι ….»! Κάπου εδώ θυμήθηκα τον Καβάφη (που ήταν και λόγιος και σοφός και φιλόσοφος και κυρίως μέγας ποιητής) που έγραφε: «Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις»…
Όμως το καλύτερο ήρθε στο τέλος που αναγνώρισε το έργο των προηγουμένων και διατράνωσε με φωνή στεντόρεια: «όλοι οι προηγούμενοι πρόσφεραν στο νησί, ο Μανώλης Βάμβουκας» (όλως τυχαίως πολιτεύεται μαζί του - και όντως μας πρόσφερε τον κ. Θεολόγου)! Αλλά και η έκπληξη: «αλλά και ο Δημήτρης Γιαννίσης πρόσφερε»! Εδώ χάρηκα ιδιαιτέρως:
- Ναι, ήταν ο Γιαννίσης που αγόρασε το νέο Δημαρχείο (τότε οι ίδιοι τον έλεγαν κλέφτη), αλλά όταν το εγκαινίασε ο «μεγαλόκαρδος» Γλυνός δεν τον κάλεσε στα εγκαίνια!!!
- Ναι, ήταν ο Γιαννίσης, που είχε το πολιτικό θάρρος και την προσωπικη τόλμη να χωροθετήσει τον βιολογικό της Χώρας …πλάι στο σπίτι του! Τo έργο γίνεται με 12 χρόνια καθυστέρηση, αλλά ποτέ οι κ. Γλυνός και Θεολίγου δεν ανέφεραν το όνομα του! Μπράβο στον κ. Μαλταμπέ που τον θυμήθηκε!
Αλλά (ερωτώ εγώ) μήπως η μνήμη επανήλθε αιφνιδίως τώρα γιατί χάνουν τις εκλογές; Χάνουν τις καρέκλες! Χάνουν τα αυγά και πασχάλια! Και πιάνονται από τα μαλλιά τους (λίγα λόγω ηλικιας) ή από τα μαλλιά του λησμονημένου Γιαννίση (λιγότερα αυτού εδώ και χρόνια)!
Τέλος, η ένδοξη ομιλία Μαλταμπέ ολοκληρώθηκε μέσα σε χειροκροτήματα αυτών που ενθουσιάστηκαν! Και η «σεμνή τελετή» έκλεισε όπως όλα τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα στον τόπο μας: στο παρακείμενο σουβλατζίδικο!
Ότι και να πείτε δεν περνάμε κι άσχημα στις εκλογές. Ιδίως στην Άνδρο. Ή, κατά το τετριμένο: «αυτό είναι το μεγαλείο της Δημοκρατίας». Αυτό είναι: αλλού μια ομιλία – οικογενειακό φιλμ, κατάλληλο και για παιδιά. Γι’ αυτό άρχισε και με παιδικό τραγούδι. Αλλού θλιμμένο αντίο μπροστά σε τεθλιμμένους φίλους και συγγενείς. Σαν το μελαγχολικό τραγούδι «αντίο Γρανάδα» (του 1929 νομίζω που έλεγε "χτύπα καμπάνα χτύπα" - που το θυμίθηκα τώρα ε;)! Και αλλού θρίλερ (ακατάλληλο για ανηλίκους) που κλείνει με "ντελίριουμ τρέμενς» σε "ντο μείζονα" για γερά νεύρα…
Αυτά φίλτατοι. Εγώ από την μεριά μου, άνθρωπος με κατανόηση στα ανθρώπινα, κατανοώ πλήρως και την ταραχή και τον θυμό και την στεναχώρια των απερχομένων. Κατανοώ και τον εκνευρισμό του φίλτατου Γιάννη Μαλταμπέ. Αλλά και κάποιων ψιλο-αγριεμένων του περίγυρου τους. Χάνουν οφίτσια χρόνων, χάνουν αυγά και πασχάλια, χάνουν άδοξη δόξα, χάνουν άδοξη λόξα, χάνουν το «αστε ντου» που είχαν… Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Πρέπει όλοι να δείξουμε κατανόηση.
Άλλωστε θυμίζω πως δεν φέρθηκαν αξιοπρεπώς όταν νίκησαν. Είναι πιο δύσκολο να φερθούν αξιοπρεπώς τώρα που χάνουν…
Αυτά κι εις άλλα με υγεία…
