Μια παρ' ολίγο τραγωδία κι ένα μάθημα ζωής
Γράφει ο καπετάν Λευτέρης Πολέμης
Ναυαγοσωστική λέμβος σε ύψος 15 μέτρων από την θάλασσα
Μόλις πήρα το δίπλωμα του πλοιάρχου, τριαντάρης και κάτι, ενθουσιώδης και λίγο εγωιστής, έγραψα ένα γράμμα στους πλοιοκτήτες της εταιρείας που εργαζόμουν και τους είπα ότι εγώ δεν δέχομαι να πάω υποπλοίαρχος για ένα διάστημα, όπως ήταν τακτική της εταιρείας και ότι θέλω να πάω κατ’ ευθείαν πλοίαρχος. Έτσι κι έγινε.
Πήγα, λοιπόν, στο Σαούθαμπτον της Αγγλίας να παραλάβω την πλοιαρχία σε ένα μεγάλο δεξαμενόπλοιο, στο οποίο είχα υπηρετήσει στο παρελθόν ως υποπλοίαρχος.
Η εκφόρτωση πήγαινε κανονικά. Ο απερχόμενος πλοίαρχος μου ευχήθηκε καλά ταξίδια κι έφυγε. Μετά από λίγο ήλθε ένας επιθεωρητής του νηογνώμονα για να μου ανανεώσει τα πιστοποιητικά του πλοίου. Ένα από τα αναγκαία να γίνουν ήταν ο επιθεωρητής να παρακολουθήσει την καθέλκυση μιας βάρκας του πλοίου.
Πήγαμε στην βάρκα και ετοιμαστήκαμε. Ο λοστρόμος σήκωσε το φρένο και η βάρκα ξεκόλλησε από τα καπόνια και άρχισε να κατεβαίνει. Ξαφνικά ένα από τα συρματόσχοινα της βάρκας έσπασε. Ευτυχώς το σύρμα μπλοκάρισε σε ένα ράουλο και η βάρκα έμεινε μετέωρη: γερμένη και κρεμασμένη στο κενό, πάνω από την θάλασσα, με έναν δόκιμο πλοίαρχο πάνω! Αν γλίστραγε το συρματόσχοινο η βάρκα θα κρεμόταν μονόπαντα ή θα έσπαγε και το άλλο συρμτοσχοίνο. Και στις δύο περιπτώσεις ο νεαρός δόκιμος θα έπεφτε από 15-20 μέτρα στην θάλασσα και θα σκοτωνόταν! 
Όμως σαν από θεϊκή βοήθεια το σπασμένο συρματόσχοινο μπλοκάρισε στο ράουλο και η βάρκα απλώς έγειρε. Εγώ είχα γίνει άσπρος σαν πανί. Μια μέρα πλοίαρχος και να συμβεί αυτό το παραλίγο τραγικό γεγονός; Ο άγγλος επιθεωρητής μου έδωσε θάρρος και μου είπε να μην στεναχωριέμαι. Και συμπλήρωσε πως δεν φταίω εγώ για ότι έγινε αλλά άλλοι.
Τελικά πήραμε την βάρκα επάνω, αλλάξαμε το σύρμα και πήραμε πιστοποιητικό.
Έκανα εν συνεχεία μια μεγάλη έρευνα και διαπίστωσα πως στο διάστημα της πλοιαρχίας του προκατόχου μου, δεν είχαν γίνει ποτέ ασκήσεις πυρκαγιάς ή εγκατάλειψης πλοίου. Όλες οι σχετικές εγγραφές στο ημερολόγιο ήταν ψεύτικες. Έτσι στα συρματόσχοινα δεν είχε ποτέ μπει συντηρητικό λάδι ή γράσο με αποτέλεσμα το σύρμα μέσα στα ράουλα να έχει συνέχεια υγρασία και να σκουριάσει. Και φυσικά με πρώτη ευκαιρία που πήρε βάρος να σπάσει.
Αυτή η πρώτη κακή εμπειρία μου ως πλοίαρχο με έκανε να ορκιστώ ότι εγώ όσο θα είχα την ευθύνη του πλοίου δεν θα σταματούσα ποτέ να κάνω κάθε εβδομάδα ασκήσεις πυρκαγιάς ή εγκατάλειψης πλοίου. Κάτι που τήρησα όλα τα χρόνια της πλοιαρχίας μου.
