Εν Άνδρω

Μόλις φτάσουν στη Ραφήνα οι περισσότεροι επιβάτες σταματούν για να αγοράσουν εισιτήριο στις καμάρες. Πρόκειται για χρόνια συνήθεια. Εκεί υπάρχουν σήμερα 6 πρακτορεία. Τα κεντρικά των πλοίων της γραμμής είναι στο λιμάνι. Από τα έξι τα πέντε είναι δίπλα-δίπλα. Κι ο επιβάτης κατά κανόνα θα σταματήσει σε ένα από αυτά τις περισσότερες φορές. Εκεί αρχίζει ο ανταγωνισμός των εισιτηρίων! Τα πρακτορεία έχουν στην πόρτα κάποια ή κάποιον που διαλαλεί... την πραμάτεια:  "εισιτήρια για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο", "για Τήνο-Μύκονο-Σαντορίνη", "για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο-Πάρο-Νάξο-Σαντορίνη-Ηράκλειο" κλπ. Κάτι σαν μια "λαϊκή" των εισιτηρίων. Σα να ακούς: "εδώ τα πολύ καλά εισιτήρια", "εδώ τα φρέσκα και ωραία που σε πάνε παντού"! Είναι η συμφωνία της "πόρτας" σε... ντο μείζονα!

Στις καμάρες λοιπόν δίνεται καθημερινά επί μήνες μια μάχη με... φωνές! Τα πέντε πρακτορεία ανταγωνίζονται με κάθε τρόπο όλες τις ώρες, αλλά κυρίως όταν έχει αναχώρηση πλοίου. Κι ο πελάτης συνηθισμένος έλκεται από τις φωνές και την ανθρώπινη παρουσία. Όπως οι σειρήνες καλούσαν τον Οδυσσέα έτσι και οι "κράχτες" καλούν τους επιβάτες που σαν άλλοι Οδυσσείς ξεκινάνε το πολυπόθητο ταξίδι  για τα νησιά.

Το ακόμα πιο αξιοπερίεργο είναι πως την "μάχη της πόρτας" τη δίνουν μόνο τα πέντε πρακτορεία. Το έκτο επειδή είναι παράμερα δουλεύει στη... σιωπή! Λόγω της απόστασης κρατά... διακριτική στάση! Είναι ο ανταγωνισμός των διπλανών! Κάποια στιγμή ρώτησα την φίλη πράκτορα  Άννα Δούλη γιατί συνεχίζεται αυτή η παλαιά και σήμερα πια αξιοπερίεργη συνήθεια. Κι απάντηση: "τι να σου πω; Η "πόρτα" δουλεύει! Αν δεν έχεις άνθρωπο στην πόρτα πέφτει ο τζίρος στο πρακτορείο. Βλέπεις ο Έλληνας είναι του παρακαλετού! Έχουμε λοιπόν προσαρμοστεί κι εμείς στις συνήθειες της αγοράς"! 

Εκείνη την ώρα έφευγε το Super Express για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο-Πάρο κι έδενε το Super Runner από Σαντορίνη-Μύκονο-Τήνο. Η πελατεία έφυγε. Οι πωλητές ησύχασαν κι αυτοί. Μέχρι να κάνει πλησιάσει η ώρα για το επόμενο πλοίο ή να φανούν πάλι κάποιοι πελάτες στο μικρό πρόχειρο πάρκινγ που σταματάνε τα αυτοκίνητα για να πάρουν οι επιβάτες εισιτήριο. 

Περίεργη "φυλή" ο Έλληνας. Μπορεί το 50% των εισιτηρίων πια να διακινείται μέσω ίντερνετ (κυρίως από ξένους). Μπορεί να έχουν μπει στη ζωή του τα iPhone και τα Android. 'Όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό για για να πάει στο νησί του ή για να πάει μια εκδρομή στα νησιά η πλειοψηφία θα πάει στον "πράκτορά" της! Όπως στον γιατρό της! Είναι βλέπεις αυτή η "προσωπική" σχέση. Και από τους άλλους, τους πολλούς, όσοι πάνε πιο χαλαροί και στην τύχη τους αρέσει το "παρακαλετό" και το "φωναχτό". Είναι κάπως του "τραβάτε με κι ας κλαίω"! Πώς όταν πάει στη λαϊκή και κοιτά περισσότερο αυτόν που διαλαλεί έξυπνα και με ατάκες την πραμάτεια του; Έτσι κι όταν πάει ταξίδι πρώτα ακούει τις "σειρήνες" σαν τον Οδυσσέα (τις φωνές των πωλητών εισιτηρίων) και με βάση την πρόσκληση επιλέγει το που θα αγοράσει το "μαγικό χαρτάκι" για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο-Πάρο-Νάξο-Σαντορίνη...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"